Γεμάτος μήνας που έχω παραλάβει τα δύο βιβλία του Παναγιώτη Καποδίστρια. Μήνας μέσα στον οποίο έπρεπε να γίνουν οι παραστάσεις του θεατρικού μου έργου και να επιστρατεύσω όλην την απαραίτητη προσήλωση για την επίτευξη του στόχου. Όταν είμαι έτσι πιεσμένος, καταφεύγω στην ανάγνωση αστυνομικών μυθιστορημάτων.
Σήμερα, λίγες ώρες πριν από την τελευταία παράσταση κι έχοντας κάνει γι' αυτήν ό,τι μπορούσα να κάνω, ένιωσα την ανάγκη για ποιητικό λόγο. Και άνοιξα πρώτα το "Λοιμοκαθαρτήριο". Μου ήταν γνωστή η ποιητική δεινότητα κι η ευαισθησία του Παναγιώτη Καποδίστρια από προηγούμενα βιβλία του. Έχω ανθολογήσει μάλιστα ποίημά του στο "Ενδοσκεληδόν" μου. Εδώ πρόκειται για κάτι τολμηρό. 40+1 ποιήματα γραμμένα καθημερινά κατά τη διάρκεια της 40ήμερης καραντίνας του 2020. Το αποτέλεσμα δικαιώνει τον ποιητή που αποφάσισε να τα τυπώσει και να τα κάνει κτήμα μας. Δεν ήταν λίγα αυτά που μου μίλησαν στην ψυχή μου και ήταν πολλοί, πάρα πολλοί, οι στίχοι που μ' έκαναν να κοντοσταθώ και να τους απολαύσω σιωπηρά. Και καθώς αναλογιζόμουνα το περιεχόμενο του στίχου ή του ποιήματος μου γεννιότανε η έντονη επιθυμία να τα άκουγα αυτά που διάβαζα, να μου τα λέει κάποιος ομοτράπεζος σε λαϊκό καφενείο.
Και έρχεται ύστερα το δεύτερο βιβλίο που υπήρχε στον φάκελο εκ Ζακύνθου. "Θηριοδαμαστήριο". Νανοδιηγήματα. Και πήρε και κόρωσε η λαχτάρα μου για ακρόαση. Διάβαζα κι έφτιαχνα φωνές στο μυαλό μου να διηγούνται τις καθημερινές ιστορίες του συγγραφέα. Με άλλη έννοια αυτό το καθημερινές από την καθημερινή συγγραφή των ποιημάτων. Καθημερινές ιστορίες, από αυτές που εξελίσσονται γύρω μας κι άλλες μας αφήνουν αδιάφορους κι άλλες τρυπώνουν στα μηνίγγια μας και μας καθηλώνουν.
Εκπληκτικά και τα δύο, ολιγοσέλιδα, βιβλία. Καθηλωτικά και λυτρωτικά. Τζούρα λατρεμένου χαρμανιού για τους καπνιστές, γουλιά καλοφροντισμένου τσίπουρου με συνοδεία τσακιστής ελιάς για τους ρέκτες των γεύσεων. Αναγνωστική εμπειρία-απόλαυση για τους εραστές της λογοτεχνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου