Πολιτικά φωτοπαραλειπόμενα από μια θρησκευτική γιορτή

Ανατρέχοντας στο φωτογραφικό μου Αρχείο, ανέσυρα δυο αρκετά ενδιαφέρουσες φωτογραφίες από το Πανηγύρι του Πολιούχου Ζακύνθου Αγίου Διονυσίου. Για τους μή Ζακύνθιους φίλους του Ιστολογίου μας, πρέπει να τονίσω, ότι αυτή η γιορτή, από 23 έως 26 Αυγούστου κάθε χρονιάς, έχει πάνδημη συμμετοχή των ντόπιων, αλλά και εκατοντάδων ή και χιλιάδων προσκυνητών από πολλά μέρη της πατρίδας μας. Γίνεται δηλαδή το "πατείς με, πατώ σε", ξέχωρα από τις συγκινησιακές κορυφώσεις, λόγω του άθικτου από τον Χρόνο Λειψάνου του Αγίου Διονυσίου, ο οποίος διακρίθηκε ως άγιος, λόγω του ότι κατάφερε να υπερβεί τον εαυτό του με το να συγχωρήσει και κρύψει τον φονιά του ίδιου του αδελφού του, γενόμενος έκτοτε παράδειγμα Ανεξικακίας και Συγχωρητικότητας.

Όλες αυτές οι αυγουστιάτικες καταστάσεις εν Ζακύνθω, όπως κατανοείτε, δημιουργούν ενδιαφέρον στους πολιτικούς (αλίμονό μας...), οι οποίοι σπεύδουν απ' τό κλεινότατο άστυ στο νησάκι μας, ώστε εδώ να συναναστραφούν με τον λαό μας (τον "πάντοτ' ευκολοπίστευτο και πάντα προδομένο", κατά τον Σολωμό), να δουν εκ του σύνεγγυς τα προβλήματά μας (κλαψ!) και να υποσχεθούν λύσεις, λύσεις, λύσεις...

Οι φωτογραφίες, που αναρτώ παρακάτω, αφορούν σε δυο στιγμιότυπα από την υποδοχή των εξ Αθηνών επισήμων για τη Λιτανεία του Αγίου της 24ης Αυγούστου 1998.

Και στις δυο έχω ορισθεί να κάμω τον Τελετάρχη και υποδέχομαι ολοένα τους Υψηλούς μας Προσκεκλημένους, ενώ ο Λαός στο φόντο συν-αναμένει και χειροκροτά τους αφικνουμένους.

Πρώτος καταφθάνει, αγέρωχος κι ευθυτενής ως Έλλην, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αρχηγός τότε της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως. Δείτε τον! Ο αδιάκριτος φωτογραφικός φακός τον αποτυπώνει να με χαιρετά ανεβαίνοντας δυο-δυο τα σκαλιά. Όλοι μειδιούν καλοσυνάτα και με κατανόηση για τη βιάση, έχοντας στο βλέμμα το "εσένα θέλουμε" και τα λοιπά αρμόδια! Εύλογο σχόλιο πάντων και πασών: Βιάζεται προς την Πρωθυπουργία! Δυο-δυο τα σκαλιά! Όπερ και εγένετο, δόξα τω Λαώ!...

Μετά από ελάχιστα λεπτά καταφθάνει ο επισημότατος Εκπρόσωπος της πάλαι ποτέ Κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, μακαριστός σήμερα, Ευάγγελος Γιαννόπουλος, ο και εισηγητής τότε των κέντρων διασκεδάσεως ως Πολιτιστικών Κέντρων. Καταφθάνοντας λοιπόν ο περί ου, ο γνωστός απ' τα παραπάνω λαός μας χειροκροτά, μειδιά και τα λοιπά αρμόδια, ενώ εγώ (ο δύσμοιρος) απλώνω εγκάρδια (;) χείρα χαιρετούρας.

Σε κλάσματα όμως δευτερολέπτων, ένας τυχαίος απ' τον λαό, ένας κάκιστος, ένας ανεκδιήγητος βαλτός ξεστομίζει εις επήκοον πάσης της Εκκλησίας και του Δήμου, μιαν αθυρόστομη βρισιά υποδοχής στον Υπουργό: "Γιαννόπουλε, .................". Εκείνος ο φιλόκαλος και ανεξίκακος, ακαριαία, αντί να μού δώσει το χέρι για την εγκάρδια χαιρετούρα που ελέγαμε, στρέφει την τεράστια χερούκλα του προς τον Ενιστάμενο και Υβριστή Ανώνυμο, στολίζοντάς τον με μιαν ιστορική έκτοτε μούτζα, την οποίαν παραθέτω (δια του λόγου και του Λαού το αληθές) κατωτέρω:

Ταύτα είδα ιδίοις όμμασι, καταθέτω και γράμματα γνωρίζω.

Ο Κάνοντας τον Τελετάρχη της Πανηγύρεως εκείνης π. Π.Κ.