Το Παλαμήδι, αυστηρό και μεγαλοπρεπές, στέφει αγαπητικά το Ανάπλι, περικλείοντας φωνές και δρώμενα καιρών και ανθρώπων αλλοτινών. Ο ήλιος το αποχαιρετά ναζιάρικα, δίνοντας τόπο νυχτερινό στους Ήσκιους...
Ο τελευταίος ήλιος της μέρας θωπεύει τα χαρακτηριστικά κτίρια του αιγιαλού, αποχαιρετώντας έργα και ανθρώπους... Η νέα πόλη τώρα ξυπνά σε ρυθμούς κοσμοπολίτικους, άκρως νεανικούς!
Κτίρια παλαιά - μάρτυρες αυτόπτες προπερασμένων ονείρων, κραυγών, σιωπών, εορτών, θανάτων, ερώτων, στάσεων, επαναστάσεων...
Η περίκλειστη πλατεία του κεντρικού Αναπλιού σφύζει από ζωή, σαν άλλοτε, μεταξύ φρέντο, καπουτσίνο, σουβλακίων, μπύρας και νεοτερικής μουσικής.
Μια από τις εκατοντάδες γραφικές βιτρίνες της πόλης. Κομπολόγια πλείστα όσα. Παραπέρα το Μουσείο του Κομπολογιού!
Περιπλέοντας το Μπούρτζι, καθώς ο ήλιος ήδη έχει βυθιστεί στα ρόζ του πέρα ορίζοντα. Το νησάκι-κάστρο σκιώδες, σκοτεινό αντιμάχεται την Ιστορία του... Καληνύχτα!
1 σχόλιο:
Τι ωραία πόλη το Ναύπλιο! Είστε τυχεροί που το επισκεφτήκατε. Και τι όμορφες φωτογραφίες! Πάντα τέτοια!
Δημοσίευση σχολίου