Ταξίδι στα Κύθηρα [1]

Τον Σεπτέμβριο του 2000 βρέθηκα, κατά μιαν ευτυχέστατη συγκυρία, στα μαγευτικά Κύθηρα, προσκεκλημένος του Καθηγητή Λεοντσίνη για μια εισήγηση στο Α΄ Διεθνές Συνέδριο Κυθηραϊκών Μελετών "Κύθηρα: Μύθος και Πραγματικότητα".

Πρωτόφαντη όντως εμπειρία, με πολλά πολλά θαυμαστικά!!! Τα πάντα εδώ λειτουργούν στους δικούς τους ρυθμούς, έξω και πάνω από τον (παρα)τρέχοντα Χρόνο. Όλα εδώ επιθυμείς να τα βιώσεις έως ρανίδας, με σύνολες τις αισθήσεις και τις συναισθήσεις! Τα πάντα, λοιπόν, (όπως υποψιάζεσθε) αποτυπώθηκαν σ' ένα ποίημα, τσιριγώτικης ασφαλώς επιρροής, το οποίο αντιγράφω στο τέλος αυτής της ανάρτησης.

Από τα Κύθηρα μάλιστα προέρχονται και οι παρακάτω φωτογραφίες, τις οποίες σκανάρισα όσο καλύτερα μπορούσα, διότι τότε δεν είχα το προνόμιο της ψηφιακής απεικόνισης.

Στα σοκάκια της πρωτεύουσας, της Χώρας Κυθήρων.

Υπέρθυρο πλουσιόσπιτου στον Βούργο.

Ορθάνοιχτο λαϊκό παράθυρο σ' ένα από τα πυργοειδή σπίτια εντός του Βούργου.

Μπλε εξουσιαστικό έως αιχμαλωσίας προς βορράν, στην φιλικότατη παραλία της Πλατειάς Άμμου.

Η λαϊκή ζωγράφος Φρύνη Δρίζου στο Εργαστήριό της στο Κάτω Λειβάδι, φιλόξενη και καλοσυνάτη. Είναι σύζυγος του γνωστού ζωγράφου Γιώργου Δρίζου.

Κόκκινο επιβλητικό και αναπότρεπτο στο φημισμένο Μοναστήρι του Οσίου Θεοδώρου. O Όσιος (του Ι΄ αιώνα μ.Χ.) καταγόταν από την Κορώνη. Ασκήτεψε στον εγκαταλελειμμένο ναό των Αγίων Σεργίου και Βάκχου για ένα χρόνο με μοναδική τροφή τα χαρούπια. Πέθανε πιθανώς το 922 μ.Χ. Το σκήνωμά του ανευρέθη αναλλοίωτο από Μονεμβασίτες κι ενταφιάστηκε στο εσωτερικό του ναού. Αργότερα ιδρύθηκε στον τόπο αυτόν η Μονή. Επί Αγγλικής Προστασίας χτίστηκε εκεί και σχολείο.

Καλλιτεχνημένο υπέρθυρο στον Όσιο Θεόδωρο, σε ρυθμό μπαρόκ.

Εγκατάλειψη παλαιών οικοδομημάτων κοντά στον Καραβά, ένα έξοχο χωριό στα βόρεια του νησιού. Ερείπια... πολλά ερείπια στο νησί, δείγμα της βαθύτατης κρίσης που υπέστη η ελληνική ύπαιθρος κατά την παρελθούσα πεντηκονταετία.


ΘΙΑΣΟΣ

Με τόνα χέρι ρόπτρο

τ' άλλο σήμαντρο
σιωπή του Βούργου εμπαθής
και πάλι ολόζεστη
ξύλα της Φρύνης θηλυκά
μυρτομανέστατα
αγιόφιδα της ερημιάς
να ρητορεύουνε.

Θάλασσα του Χαλκού

και σπάργανα νερά 
γλυκασμοί θεογονίας

φιλίες εμπύρετες

βουή των αθεάτων ιερή 
ψιχάλες Αρμονίας.

Άσε τις ψιμιθιές απόψε
κι έλα μου
πατρίδα ωραία του Πανικού
και Πορφυρούσα μου
μόνη ως αγία
ταμένη αντρογυναίκα του Χαμού
να ξεθεώνεσαι
και semprevive.