© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Πρόσωπα της πόλης του Γιοχάνεσμπουργκ [β΄] / Faces from Johannesburg [b]

Είναι αλήθεια, ότι εμείς οι επισκεπτόμενοι περιστασιακά τους μακρινούς και απαραμύθητους τόπους της Αφρικής, όπως συνέβη στην δική μου περίπτωση, δεν είναι εύκολο ν' αλλάξουμε τον δυτικό τρόπο σκέψης ή ν' αποδυθούμε τα δυτικότροπα μάτια μας.
Έκαμα όμως προσπάθεια, να προσεγγίσω με πνεύμα αγάπης και ανυπόκριτο συναίσθημα τους ανθρώπους, τους οποίους συναναστράφηκα. Τους κοιτούσα κατευθείαν στα μάτια και όλοι μού ανταπέδιδαν το καλύτερό τους χαμόγελο, έστω κι αν από πίσω διέβλεπα (όσο μού ήταν δυνατόν) τις ρυτίδες της καθημερινότητας και τις ουλές των παθών, προσωπικές ή προγονικές.
Σήμερα στο Γιοχάνεσμπουργκ συμβιώνουν όπως-όπως Έγχρωμοι και Λευκοί, γι' αυτό και η παρακάτω φωτογραφική παράθεση Προσώπων της πόλης έχει απ' όλους: α) Μαύρους εντόπιους, β) απογόνους των αποικιοκρατών Μπόερς (6η φωτό), γ) ένα γλυκύτατο κοριτσάκι στο πρόσωπο του οποίου διασταυρώνεται το έγχρωμο και λευκό στοιχείο (8η φωτό), δ) αλλά κι ένα πρόσωπο-θρύλο στην Ιστορία της Νοτίου Αφρικής (7η φωτό): Τον Γιώργο Μπίζο, δικηγόρο του Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάργηση (όση κατορθώθηκε) των διακρίσεων στη χώρα, πιστός συνεργάτης του μεγάλου εκείνου εργοδότη του, σε μέρες μάλιστα ολόμαυρες...
Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι σύγχρονοι Έλληνες εκεί κάτω δεν συμπαθούν και τόσο τον συνΈλληνα Μπίζο, παρότι οι πάντες εκεί τον θεωρούν το δεξί χέρι του ήρωά τους Μαντέλα. Στις επίμονες ερωτήσεις μου, γιατί στέκονται με τόση επιφύλαξη απέναντί του, δικαιολογήθηκαν, ότι υπήρξε κομμουνιστής και ως εκ τούτου συμπαραστεκόταν στους Μαύρους εις βάρος των Ελλήνων κι εν γένει των Λευκών... Αυτό ήταν και είναι το "ασυγχώρητο έγκλημά του"...
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, σχολιάζω: Ένας πάλλευκος στον μαύρο κόσμο των Λευκών του Γιοχάνεσμπουργκ.













20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κάθε πρόσωπο και μια ξεχωριστή ιστορία! θαυμάζω τις προσωπογραφίες, παρατηρώντας τες θυμήθηκα τη ρήση ενός φιλόσοφου -δε θυμάμαι το όνομά του -
"Το ύφος ενός ανθρώπου φανερώνει και το ήθος του"
αυτές οι φωτοψυχογραφίες έχουν τόσα να πουν..........

Alkmini είπε...

αυτα τα καθαρια ματια ειναι και οι καθρεφτες της ψυχής τους που εχει τοσα πολλα να πει.
ευγε πατ.παν. που συλαμβάνεις με την καμερα σου εσωψυχα μυστικα καλα κρυμενα.

Tasos Zarkadis είπε...

Διαβάζοντας και παρατηρώντας τούτη την ανάρτηση μου έρχεται στο μυαλό ένας στίχος από ένα βραβευμένο σας ποίημα:

"πάλι φοράς τα μάτια σου πλην
μάτια ρουφηγμένα προς τα μέσα"

(τούτος αυτολεξεί θαρρώ ήταν ο στίχος. Τον είχα αποστηθίσει γιατί με εξέφραζε πλήρως εκείνη την περίοδο)

Τον είχα μάλιστα εύλογα συνδυάσει με τέτοιες "ντοκιμαντερικές" μορφές... έγ-χρωμες με ά- χρωμες ζωές!

Κάθε φωτογραφία και ένα πρόσωπο, κάθε πρόσωπο και μια ιστορία, κάθε ιστορία και ένας καημός!!!

Μουσειακό φωτογραφικό υλικό πραγματικά!

Καλή σας ημέρα!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ηλιογράφε Φίλε,

αυτό ακριβώς θέλσα να κάμω: Φωτοψυχογραφίες!!!!

Να έχεις μια καλή και ηλιογραφημένη μέρα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αλίκη μας, :

ετούτο πράγματι χρειάζεται ν' αναδεικνύουμε απ' όλους όσους συναναστρεφόμαστε: Τα καθρεφτίσματα της ψυχής και να τ' αναπλάθουμε δημιουργικά.

Αχ, αυτό το Ναύπλιό σου!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ The Blue,

Μα πού θυμάσαι στίχους μου τόσο πια μακρινούς; Τι μού θύμισες τώρα...
Με γοητεύει πάντως, διότι αποδεικνύεται ότι η Ποίηση είναι όντως μακράς δράσεως και λειτουργεί ερήμην του δημιουργού της κι όταν ακόμη εκείνος δεν θα υπάρχει ως βιολογική οντότητα. Και τούτο ασφαλώς τού προσδίδει την πολυπόθητη (διαιωνίως) Διάρκεια!...

Σ' ευχαριστώ πολύ! Σού εύχομαι πάντα να ποιητεύεις!!!

H.Constantinos είπε...

Κάθε κλικ στον Ισκιο του Ησκιου, κάτι σε κάνει να μάθεις, να σκεφτείς, ή να ενδιαφερθείς... Συνήθως και τα τρία.

P. Kapodistrias είπε...

@ Κωνσταντίνε,

αυτό ακριβώς επιθυμώ κι εγώ: Το να έρχεσθε και να υπάρχει κάτι ουσιαστικό για όλους τους φίλους.

Να είσαι πάντα καλά!

kiki είπε...

Τι μορφές!!!

Ανώνυμος είπε...

Παρατηρώντας τα όμορφα αυτά πορτρέτα, διακρίνω οτι μεταξύ λευκών και έγχρωμων, τα μάτια που αναβλύζουν πιο έντονα την αισιοδοξία, την ελπίδα και το χαμόγελο, είναι -αν και πολυ πιο ταλαιπωρημένα- αυτά των έγχρωμων, γεγονός που μπορεί να μας διδάξει πολλά...

Artanis είπε...

Θυμάμαι που είδα μια εκπομπή στην τηλεόραση με τον Μπίζο να ξεναγεί τη Γκόρντιμερ στις φυλακές και τα γκέτο όπου φυλακίζονταν οι μαχητές προκειμένου να ανασταλεί η δράση τους κατά του Απαρτχάιντ...Και μου έκανε εντύπωση οτι ο Μπίζος μιλά και τη γλώσσα των Αφρικανών ενώ η Γκόρντιμερ δεν τη γνωρίζει...Κι ας έγραψε τη "Μία σκληρή λευκή εποχή"...

P. Kapodistrias είπε...

@ Ονειρομαγειρέματα, ναι! Όμορφες μορφές!!!

θλιμμένος μπούφος είπε...

Αυτό που λέμε προσωπογραφίες... Πόσα να κουβαλάει άραγε η κάθε μορφή; Πραγματικά καθρεφτίζουν τη ζωή.

P. Kapodistrias είπε...

@ jimmarg, πάλι έχεις δίκιο!!! Ομολογώ δεν το είχα προσέξει. Αλλά είναι πραγματικότητα! Τα μαύρα πρόσωπα αναβλύζουν λευκότη, ενώ τα άσπρα υπονοούν πράγματα...

P. Kapodistrias είπε...

@ Artanis,

κορυφαία προσωπικότητα ο Μπίζος, αν και όπως έγραφα παραπάνω, όχι και τόσο αγαπητή στους Έλληνες εκεί κάτω, για τους λόγους που ήδη ανέφερα.
Είχαμε την ευκαιρία να συνυπάρξουμε εκεί στο Γιοχάνεσμπουργκ, στις εργασίες του Συνεδρίου για τον Διονύσιο Σολωμό στη Σχολή ΣΑΧΕΤΙ, όπου και οι δυο είμασταν ομιλητές. [Από εκεί και η φωτό].
Θυμάμαι, ότι αποκάλυψε κάτι πολυσήμαντο, γι' αυτό άλλωστε υπήρξε και ομιλητής στην εν λόγω σύναξη:
Κατά την δίσεκτη περίοδο του Απαρχάιντ και τη μακρότατη φυλάκιση του Μαντέλα, ο Μπίζος διάβαζε στον μεγάλο αυτόν αγωνιστή ποιήματα περί Ελευθερίας του Διονυσίου Σολωμού, για τα οποία έδειχνε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο Μαντέλα.

Σπουδαία η Γκόλντιμερ. Βραβείο Νόμπελ κλπ. Έχω κοντά μου το βιβλίο της "Λεηλασία".

Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη. Θ' ανταποδώσω στο "σπίτι" σου σε λίγο.

P. Kapodistrias είπε...

@ Νίκο μου, οι μορφές καθρεφτίζουν τα εσώψυχα! Το δε πρόσωπο αυλακώνουν τα σημάδια/ρυτίδες των κάθε λογής παθών...

Porfyrogennitos είπε...

Τι ωραία η 8η φωτό. Και όλη η ανάρτηση είναι όμορφη!

P. Kapodistrias είπε...

@ Πορφυράκο μου, ευχαριστώ! Κι εσύ κάνεις ωραίες φωτογραφήσεις!

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι ακριβώς "αποικιοκράτες" οι Μπόερς. Καλύτερα προσδιορίζονται ως "άποικοι". Με την έννοια ότι δεν αποτέλεσαν πρακτορείο της μητρόπολης όπου θα μετέφεραν τον πλούτο που αποκτούσαν/αποσπούσαν από την χώρα. Εγκαταστάθηκαν εκεί και αυτονομήθηκαν. Οπως οι Αυστραλοί, οι Αμερικάνοι (αγγλο- και ισπανό- κλπ -φωνοι). Το πως φέρθηκαν είναι άλλο θέμα, δεν αλλάζει τον χαρακτηρισμό -ούτε ήταν αυτό κάτι πρωτότυπο (οι έλληνες που αποίκισαν την Ν Ιταλία, πχ., πώς φέρθηκαν στους τότε ντόπιους;;)

P. Kapodistrias είπε...

@ Ανώνυμε,

ευχαριστώ για την επισήμανση. Νομίζω, έχεις δίκιο.
Να μάς ξανάρχεσαι, επωνύμως κατά προτίμηση.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails