Το Μοναστήρι, με το οποίο ασχολούμαστε, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να προσελκύσουν νεότερους Μοναχούς: Βρίσκεται κοντά σε κατοικημένη περιοχή, αυτήν του Δήμου Αλυκών (χωριά Χαρτάτα και Καταστάρι), αλλά και αρκούντως μακριά, ώστε να μπορεί να τελεσφορήσει η απαιτούμενη μοναχικότητα των ενδεχομένως ασκουμένων εκεί! Βουνίσιο περιβάλλον, άγρια πέτρα (όση αγριότητα μπορεί να παρουσιάζει η καθ' όλα ήπια φύση της Ζακύνθου) και ταυτόχρονα, από κάτω ακριβώς, στα πόδια του παρατηρητή, η άπλα της ήρεμης θάλασσας των Αλυκών και τα "τηγάνια" του αλατιού! Στην άκρη αριστερά του πλάνου διακρίνεται πολύ κοντινός και κυριαρχικός ο Αίνος, το ψηλό βουνό της γειτόνισσας Κεφαλονιάς, απ' όπου ευεργετικός ο Γραίγος πηγαινοέρχεται!
Λες και αντικρύζει κανείς έναν εξαιρετικό πίνακα ζωγραφικής!!! Και, ανάλογα με την κοσμοθεωρία του, θα ημπορούσε να υψώσει τον μεγαλυνάριο ψαλμικό λόγο: "Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας"!!!
12 σχόλια:
Ωραία βόλτα πήγαμε, σε δύο δόσεις κιόλας, όμορφα περιγραφικές οι φωτό, νόμισα ότι βρέθηκα εκεί!
Γενικά, τα Μοναστήρια είναι από τους καλύτερους προορισμούς μου, και δεν είναι μόνο οι θέσεις τους που είναι πάντα ότι καλύτερο, είναι η ατμόσφαιρα κυρίως...
ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΠΟΥ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΙΚΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΖΑΚΥΝΘΙΝΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΔΕ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ,ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΣΤΩ, Η ΦΑΩΜΑΡΑ.
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!
@ Κωνσταντίνε,
πράγματι, αυτές τις βόλτες τις έχουμε όλοι ανάγκη, περισσότερο ως ξαλάφρωμα ψυχής. Έτσι κι αλλιώς δηλητηριάζουμε όλη μέρα τα μάτια με ανάρμοστες εικόνες καθημερινής σκληρότητας. Τουλάχιστον στα μοναστήρια ν' αναβαπτιζόμαστε!
@ Βερτζάκ,
είναι γνωστοί πλέον οι πόνοι και οι πόθοι σου για τα μνημεία του νησιού μας. Χαίρε, λοιπόν! Ο Πρόδρομος τη "γλίτωσε"!!!!
Καλό βράδυ!
Σάββατο βράδυ, το σπερνό σε λίγο θα χτυπήσει,
πέρα η καμπάνα η παλιά,στο γραφικό ξωκλήσι.
Κι ως αγναντεύω απο μακριά τη θάλασσα, τα πεύκα,
ενα τραγούδι μου η καρδιά ποθεί να τραγουδήσει.
Ε.Μ.Μ.
Το θυμήθηκα σε αυτήν την όμορφη βόλτα. Καλό απόγευμα.
Έχω μάθει ότι μέσα έχει μια υπέροχη αυλή. Τώρα την βλέπω. Δυστυχώς εγώ δεν έχω μπει μέσα...
η γρηγοραδα και η συνηθεια δεν αρμοζει σε ολους.
φτανει εστω κιενας να διαβει αργα απο την αυλη,
να σταθει στο κλειστο πηγαδι που καποτε ξεδιψαγε διψασμενες ψυχες, να ξαποστασει στην κλειστη πορτα και να αποτυπωσει το χερι του αγίου που δειχνει τα κλειδια. αυτα που ανοιγουν την πορτα της ψυχης για να δεχτει το Θειο.
@ Redhat,
γλυκύτατο τετράστιχο και πράγματι ταιριαστό στην περίπτωση! Ποιος τόχει γράψει; Δεν μπορώ να το φέρω στη μνήμη μου...
Καληνύχτα!
@ Ονειρομαγειρέματα.
Γι' αυτό είμαι εδώ: Για να εισέρχεσαι στα ενδότερα του καταπετάσματος!...
@ Αλίκη,
γι' αυτό ακριβώς είναι σημαντικότατο προνόμιο η φωτογραφική αποτύπωση και η διάχυσή τους τώρα πια μες από τα μπλογκς. Διότι αποκαλύπτουν πράγματα και θαύματα σε φίλους που δεν υποψιαζόμαστε καν!
υ.γ. Δεν είχα προσέξει, ότι, κατά τύχην, ο άγγελος της φωτό δείχνει το κλειδί!!!! Ευχαριστώ για την επισήμανση!
Ειναι γραμμενο απο την Ειρηνούλα Μ.Μιχαηλίδου (1931-1968).Γεννήθηκε στην τουρκοκρατούμενη σήμερα Κυθρέα και υπήρξε δασκάλα.
Καλό βράδυ.
@ Redhat,
η άμεση ανταπόκρισή σου με σκλαβώνει. Ευχαριστώ πολύ.
Σημαντική νέα πληροφορία. Τόση ποίηση έχω διαβάσει, πρώτη φορά άκουσα την Μιχαηλίδου. Αιωνία της η μνήμη!
Δημοσίευση σχολίου