[Ωδή ζ΄]
Δάκρυα χάμου
κι ανατριχιάζουν τα χώματα
της αγάπης μέγας χορηγός
ελί-χρυσο θαύμα κρινάκι φύεται
για να μυρίζει ανόρθωση πενθούντων˙
Τη Χαρά
να φοράτε μη λυπάσθε.
Νήπιος λόγος
των ηφαιστείων αντίλογος
των ωραίων όροι και βουνά
σεμνότατο δίχτυ διασώζει κόκαλα
για να μυρίζει ανόρθωση πενθούντων˙
Τη Χαρά
να φοράτε μη λυπάσθε.
Φως επηρμένο
αποτεφρώνει τα έντομα
των αθώων πρώτη φυλακή
γυμνάζει αχόρταγο σώμα πύθωνα
για να μυρίζει ανόρθωση πενθούντων˙
Τη Χαρά
να φοράτε μη λυπάσθε.
Δάκρυα χάμου
κι ανατριχιάζουν τα χώματα
της αγάπης μέγας χορηγός
ελί-χρυσο θαύμα κρινάκι φύεται
για να μυρίζει ανόρθωση πενθούντων˙
Τη Χαρά
να φοράτε μη λυπάσθε.
Νήπιος λόγος
των ηφαιστείων αντίλογος
των ωραίων όροι και βουνά
σεμνότατο δίχτυ διασώζει κόκαλα
για να μυρίζει ανόρθωση πενθούντων˙
Τη Χαρά
να φοράτε μη λυπάσθε.
Φως επηρμένο
αποτεφρώνει τα έντομα
των αθώων πρώτη φυλακή
γυμνάζει αχόρταγο σώμα πύθωνα
για να μυρίζει ανόρθωση πενθούντων˙
Τη Χαρά
να φοράτε μη λυπάσθε.
[Ωδή η΄]
Μόλις βρεθούνε τα κλειδιά
να διαπλατώσετε τις πορτίτσες του παντός
αφού πριν απ’ το μέγα σκίρτημα
δημοπρατείσθε σχεδόν
ανάγκη λοιπόν νέων τραυμάτων˙
μα όσο θα μπορείτε
τις πνοές να οσφρανθείτε
ενώ θ’ ασθμαίνουν όλα
στο Κάλλος αφεθείτε.
Λάμψη μεγάφωνη παντού
κι αν λίγο σύρετε το καπάκι της γιορτής
λυγμοί βοούν πατροπαράδοτοι
των προγραμμένων φιλιά
κολόνες επειγόμενες να γύρουν˙
μα όσο θα μπορείτε
τις πνοές να οσφρανθείτε
ενώ θ’ ασθμαίνουν όλα
στο Κάλλος αφεθείτε.
Όψιμο Πάσχα και τυφλό
αποκλαδίζετε τις γαζίες της αυλής
το πάρε-δώθε παρατράβηξε
πανευλαβή πτηνά
ωραία εισοδεύετε στο Έαρ˙
μα όσο θα μπορείτε
τις πνοές να οσφρανθείτε
ενώ θ’ ασθμαίνουν όλα
στο Κάλλος αφεθείτε.
[Ωδή θ΄]
Λόγω των όντων υπάρχεις
υπομένεις ακόμη
αλαφιασμένες Κυριακές
ξανά στη διαπασών
κυλιόμενα μίση της γενέτειρας
καντηλήθρες εν καύσει
προπέτασμα λυγμού.
Κατά χρέος, Μητέρα, μη γράφεις Ποίηση.
Γλώσσα κρυπτή δασκαλεύεις
ποιο κλειδάκι θ’ ανοίξει
τα συρταράκια ιδεών
τ’ αρχεία της ψυχής
δια χειρός επωνύμου θεομόναχου
μιλημένου να στέλνω
μηνύματα γραπτά.
Για κανόνες εξαίρεσης δεν ευθύνεσαι.
Έχω δεν έχω σκοτάδι
κατοικίδια πένθη
ευθανασίες αντοχές
όσο έχω φωνή
συγκαλώ τα ευρύχωρα ονόματα
επισκέπτες ελέους
χειρόγραφα νερά
τον σωσία του Θάνατου οπωσδήποτε.
χειρόγραφα νερά
τον σωσία του Θάνατου οπωσδήποτε.
[Μάρτιος 2002]
7 σχόλια:
άλλο ένα άγγιγμα ψυχής πατ. παν.
οταν παίρνεις αγάπη έχεις πολλά αποθέματα.
να εισαι πάντα καλά .
@ Αλίκη,
Όλοι προσβλέπουμε στον "της Αγάπης Μέγα Χορηγό"!!! Από Εκείνον εκπορεύεται αυτή η δυνατότητα και το χρέος της Αγάπης προς οπου/οποιονδήποτε.
Με τις σημερινές τρεις ωδές ολοκληρώνεται ο "Κανών" αυτός.
Ευχαριστώ και Καλημέρα!
Τι να μπορέσει κανείς να προσθέσει στην τελειότητα? Κρατάω μέσα στην καρδιά αυτό το: "Τη Χαρά
να φοράτε μη λυπάσθε"
@ Τατιάνα Κ.,
χαίρομαι που συν-κράτησες τον συγκεκριμένο στίχο. Μού αρέσει κι εμένα πολύ, παρότι συνήθως δεν μού αρέσουν τα στιχηρά μου.
Εξομολογούμαι ότι σε πολλές δύσκολες στιγμές, αυτή τη φράση την λέω μυστικά και σχεδόν παρηγοριέμαι. Όντας μάλιστα μελισμένος ο ημέτερος πτωχός Κανόνας, σύμφωνα με το προαναστάσιμο "Κύματι θαλάσσης...", την ψάλλω αναλόγως. Αν ξέρεις από ψαλτικά, είναι ανάλογος του στίχου "Λυτρωτά, ο Θεός ευλογητός ει."
Καλήν αύριο και καλύτερη Σαρακοστή!
Δεν ξέρω απο ψαλτικά παρα μόνο "με το αυτί". Μου είναι οικεία όλα σχεδόν, επειδή τ ακούω απο παιδί. Τα ψάλλω με τη σκέψη. Μέσα στην εκκλησία πάντα, όπως κι αν είναι η ψυχή μου, όσο ανταριασμένη, φουρτουνιασμένη, (και λοιπά στοιχεία της ..φύσεως!) πάντα έρχεται μέσα μου μια γαλήνη. Μ αρέσουν όλες οι ψαλμωδίες, κυριώς όμως το τοπικό ιδίωμα. Βέβαια εγώ μιλάω για το Κερκυραικό ιδίωμα, αλλά έχει τύχει ν ακούσω και κάτι απ τα δικά σας και ήταν επίσης "συγγενικό". Μου άρεσε πολύ. Έχετε διασώσει αυτά τα σπάνια ψαλτικά εκεί?
@ Τατιάνα Κ.,
Κι ενώ το κέλυφος το ψαλτικό μας διασώσαμε
το εντός μας μεγαλείο -αλί μας- αποκόψαμε...
Λοιπόν, Καλό ξημέρωμα!
Με το καλό, το ημέρωμα!
"Τη Χαρά
να φοράτε μη λυπάσθε"
Περνούν οι δεκαετίες κι αυτό είναι ΕΠΙΚΑΙΡΟ όσο και ΒΑΘΥ,
ΠΑΝΤΑ!
Δημοσίευση σχολίου