© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Στροφάδια: Καλάμια στον Άνεμο









ΦΥΚΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΚΑ

Λιθανάγλυφες
των Ανέμων άλλοθι
ευχές προσευχές
κροταλίσματα σιωπών
πριν τη λεηλασία.

Τώρα καλάμια
κατάντικρυ στον Άδη
του Ιονίου
πουλιά πάνω απ’ τους κέδρους
και ανυπεράσπιστα

πένθη του Φάρου
ψυχές στο μη παρέκει
επανέρχονται
και στη βάρκα σου φύκια.
-Κρατήσου, βυθίζεσαι …


[Ποίημα: Π.Κ., Μπανάτο Ζακύνθου, 28-29.3.08
Φωτογραφίες από τα Στροφάδια: Π.Κ., Μάιος 2007
]

Για περισσότερα και αναλυτικότερα στοιχεία περί των Στροφάδων Νήσων, δείτε όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις μας συγκεντρωμένες εδώ.

38 σχόλια:

kiki είπε...

Θα με πάρεις κι εμένα άμα ξαναπάς; Θα πάρω 200 δραμαμίνες και θα 'ρθω!

H.Constantinos είπε...

Απωθημένο θα μου μείνει αυτός ο τόπος μου φαίνεται, μαζί με το νησί του Ροβινσώνα Κρούσσου στη Χιλή, και μερικά άλλα...

Εξαιρετικό το πλήρες αφιέρωμα, θα άξιζε να δημοσιευθεί κάπου πλήρως. Σε μεταφέρει απόλυτα, στην απόλυτη πραγματικότητα. Κρίμα που δεν υπάρχουν πουθενά τέτοιου είδους ταξιδιωτικά. Κρίμα που είναι όλα του τύπου "Λικνισθείτε στα καταγάλανα νερά"...

P. Kapodistrias είπε...

@ Ονειρομαγειρέματα,

Στο τσεπάκι μου, σίγουρα!!! χα, χα!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Κωνσταντίνε,

αυτά τα ταξίδια είναι πράγματι είσοδοι στον Παράδεισο!

Το μεγαλύτερο μέρος των Στροφαδινών μου κειμένων αυτού εδώ του Ιστολογίου, το δημοσίευσα στο Ημερολόγιο ("Εορτολόγιον", το λέμε) της Μητρόπολης Ζακύνθου για το 2008, του οποίου έχω την ευθύνη έκδοσης από το 1994. Είπα, λοιπόν, η φετινή έκδοση ν' αφιερωθεί στα νησιά των Στροφάδων.

Όσο για τα βλακώδη ταξιδιωτικά που κυκλοφορούν για τα διάφορα μέρη, προσυπογράφω...

Ανώνυμος είπε...

Είναι μιά κραυγή χωρίς κανένα ήχο, και γι αυτό είναι τόσο εκκωφαντική..! Είναι σπαρακτική κραυγή αγωνίας γιατί έχει να παλέψει με κάτι σκοτεινό, απάνθρωπο, που την υπερβαίνει. Κάτι που μπερδεύεται μέσα στη σκέψη, μπαίνει ύπουλα, και κυριεύει εκ των έσω. Αισθάνομαι οτι τα καλάμια είναι αδύναμα, κλυδωνίζονται και σείονται επικίνδυνα απο απειλητικούς ανέμους, αλλά οτι άν αγκιστρωθούν γερά στο έδαφος, μπορεί και να μή ξεριζωθούν. Οι ψυχές που είναι στο μή παρέκει, ίσως γι αυτό ακριβώς να έχουν μόνο μία τελευταία ελπίδα πριν απο την απελπισία του Άδη. Άν τα έχεις χάσει όλα δεν έχεις να χάσεις πλέον τίποτα, κι άν δεν υπάρχει πιο κάτω για να πάς, ίσως η μόνη σου επιλογή να είναι το να σε σπρώξουν δυνατά και ν ανέβεις αναγκαστικά. Σαν κάποιον που πνίγεται μέσα σε βούρκο, πατάει με τα πόδια του το βυθό, και μόλις που αναπνέει κι αυτό τον αναγκάζει να στηριχθεί στις μύτες των ποδιών, ενώ η μόνη του επιλογή είναι να κοιτάξει ψηλά. Να κρεμαστεί απο κάπου, να τον τραβήξει ένα χέρι. Εν τέλει δεν ξέρω άν η βάρκα σας έχει μέσα της μόνο φύκια..Θέλω να πιστεύω πως έχει ανθρώπους σωσμένους και γι αυτό είναι βαρειά. Η δική μου βάρκα βυθίζεται μεν αλλά θα παλεύει μέχρι τέλους να μή βυθιστεί, και πρέπει οπωσδήποτε σωθούν όλοι όσοι πνίγονται. Μόνο τότε έχει νόημα. Η βάρκα σας είναι μεγάλη για να τους χωρέσει, ακόμα κι άν κάποιον χρειάζεται να τον τραβήξετε με το ζόρι, γιατί στηλώνει τα πόδια, και ακούει τις σειρήνες στ αυτιά του νομίζοντας οτι είναι δικό του το τραγούδι...

Artanis είπε...

Ωραία περιοχή, και πολύ ωραίες οι φωτό...Αν θυμάμαι καλά, (δεν έχω την Ιλιάδα κοντά), τα καταγάφει και ο Όμηρος...Καταπληκτικά...Από αρχαία ερείπια, έχει βρεθεί τίποτε;

P. Kapodistrias είπε...

@ Τατιάνα Κ.,

Ευχαριστιέμαι, που οι δειλοί μου προσωπικοί στίχοι, με στοιχεία από τα Στροφάδια μας (οι μόνιμοι Άνεμοι εκεί κάτω, η λεηλασία από τους Αγαρηνούς του 1717, οι καλαμιώνες των φωτογραφιών, τα μυθολογικά πουλιά Άρπυιες, ο παλιός Φάρος που αντέχει ακόμα, οι ψυχές των σφαγμένων Πατέρων και η βάρκα μας, που όταν φεύγαμε κιντυνέψαμε να βυθιστούμε)λειτούργησαν τόσο καταλυτικά και γόνιμα, ώστε να παράξεις τις παραπάνω δικές σου σκέψεις, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι ένα ποίημα. Και μήπως δεν είναι; Όταν ανοίγει η ψυχή, μόνο ποίημα μπορεί να εξέλθει.

Το έχω ξαναγράψει: Είναι πολύ όμορφο, μες από την όποια μορφή Τέχνης του οποιουδήποτε, να κάνουμε εμείς άλλα, δικά μας εκ των ένδον τεχνουργήματα. Έτσι βρίσκει δικαίωση το Όνειρο!!!

Ευχαριστώ για τη συναντίληψη!

P. Kapodistrias είπε...

@ Artanis,

όντως ξεχωριστή η περιοχή!!! Κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Καλά θυμάσαι για τη σχέση Ομήρου και Στροφάδων, μάλλον δε με τα μυθολογικά πτηνά που δρουν εκεί: Τις Άρπυιες. Περισσότερα όμως γιά το θέμα, δες στη Βικιπαίδεια, εδώ.

Καλό σου ξημέρωμα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τι όμορφα τοπία, έχω πάει στη Ζάκυνθο και μου άρεσε υπερβολικά.Ο άνδρας μου έχει πάθος με τα ελληνικά νησιά και όταν ήρθε στην Ελλάδα πηγαίναμε συνέχεια ταξίδια από νησί σε νησί, περασμένα μεγαλεία..! τώρα οι υποχρεώσεις στην οικογένεια δεν μας επιτρέπουν να φεύγουμε όπως παλιά ,όμως η ελπίδα για ταξίδια παραμένει.

Βίκυ είπε...

Μυσταγωγία η κίνηση στο χώρο και το χρόνο κι η ψυχή μέσα σε όλα και έξω από αυτά, τη μια ενεργή μετοχή, την άλλη αγάπη, αγκάλη και σιωπή, ευχή και από το μη παρέκει επιστροφές...

Ευχαριστώ για τούτο το μοίρασμα!

Unknown είπε...

Καθόλου δεν κρατήθηκα! Παραδόθηκα χωρίς αντίσταση, και βυθίστηκα στις λέξεις σας και στις εικόνες των Στροφάδων που πάντα στο μυαλό μου συμβολίζουν τον επί γης παράδεισο. Να 'στε καλά!

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

-Κρατήσου, βυθίζεσαι …

Bόηθα με Κύριε στην Απιστία μου.

Βυτιναιος είπε...

Υπάρχει ένα στοιχείο που συνδέει τα Στροφάδια με την Ηλεία: λέγεται ότι μέσα στο νερό του πηγαδιού βρίσκονται καμμιά φορά φύλλα πλατάνου. Το κοντινότερο σημείο όπου φύονται πλάτανοι είναι οι εκβολές του Αλφειού, οπότε πιθανότατα προέρχονται από εκεί. Επομένως οι πατέρες της Μονής και ο Άγιος Διονύσιος ξεδιψούσαν με νερό μωραΐτικο, από τα βουνά της Αρκαδίας και της Ηλείας! Για αυτό είναι τόσο αγαπητός εδώ.
Είναι όνειρό μου να βρεθώ εκεί κάποια στιγμή. Δεν ξέρω πότε ή πώς, ξέρω όμως ότι μια μέρα θα πραγματοποιηθεί.
Μέχρι τότε, θέλω να ζητήσω μια χάρη: επειδή δεν πρόκειται να έρθω φέτος τη Μεγάλη Παρασκευή στη Γκλόρια, μπορείτε να μου κρατήσετε ένα ημερολόγιο και να μου το δώσετε όταν με το καλό έρθω και βρεθούμε;

Roadartist είπε...

..με ταξίδεψες!! Καλη εβδομαδα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αχτίδα,

Τα ταξίδια μάς μορφώνουν και μάς τονώνουν μ' ενέσεις ποιότητας. Μακάρι ο καθείς μας να ημπορούσε να εκδράμει! Αλλά δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο ή και για όλους!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Βίκυ,

Καλώς μάς ήρθες! Ποιητικά μάς τα γράφεις και τούτο μού αρέσει πολύ. Προδηλώνει Ποιότητα, κάτι απόμακρο σήμερα.

Καλό σου βράδυ!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ντάνα,

Καλώς εκόπιασες στη συντροφιά μας! Ούλοι οι καλοί χωράνε!
Οι εικόνες αυτές (οι όντως παραδείσιες) των Στροφάδων είναι εκείνες που λειτουργούν ποιητικά, προσφέροντας εναύσματα!

Καλά έκαμες και δεν κρατήθηκες. Τελικά, βυθίστηκες; Από εκεί μάς γράφεις; Χα, χα!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Πολύτιμε Φίλε μου Χοιροβοσκέ,

Μάς έλειψε η παρέα σου. Το σχόλιό σου παραπέμπει στα ένδον του καταπετάσματος, στα κάτω απ' τον βυθό τεκταινόμενα.

Μακάρι να είχαμε πάντα την αυτοσυναίσθηση να πραδεχόμαστε την δυσπιστία/απιστία μας. Τότε θα είχαμε κάμει ήδη τον μισό δρόμο της σωτηρίας μας.

P. Kapodistrias είπε...

@ Βυτιναίε,

σημαντικό το στοιχείο που μάς προσκομίζεις.
Μακάρι κάποτε να καταφέρεις να πάς. Ό,τι θέλουμε πολύ, ο Χωροχρόνος (ή ο Θεός;) συνεργεί ώστε να τ' αποκτήσουμε.

Η χάρη που ζητάς, διαταγή για μένα. Ήδη μπήκε στα υπόψιν, αν και μπορώ να σού το στείλω (από τα ελαχιστότατα που έχουν μείνει), αν μού στείλεις διεύθυνση κλπ.

Καλή δύναμη σε ό,τι κάνεις!

P. Kapodistrias είπε...

@ Roadartist,

Χαίρε αδιάλειπτα! Αντεύχομαι!

Ανώνυμος είπε...

Μετά απο θύελλα δεν βγαίνει ουράνιο τόξο? Και αμέσως μετά όλα μοιάζουν σαν νέα κτίση, έχουν ξεπλυθεί και λάμπουν πανω τους οι σταγόνες..

P. Kapodistrias είπε...

@ Τατιάνα Κ.

Τόξο ελπίδων
επίτηδες βαλμένο
στον ουρανό σου

προκαταγγέλλει
οθόνια της Ταφής
που λες Αγάπη

κι αξημέρωτα
χωράς κι εσύ στον χορό
της Κυριακής μας.

Artanis είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα, π.κ....

P. Kapodistrias είπε...

@ Artanis,

Ευχαριστώ και αντεύχομαι! Ημέρα σήμερα επίσημου Ψεύδους, ας πούμε μόνον Αλήθειες, ως αντίδραση!

mareld είπε...

Αγαπητέ μου, Φίλε!

Καλό μήνα!

.."και στη βάρκα σου φύκια.
-Κρατήσου, βυθίζεσαι" …

Πάντα στον αφρό σου εύχομαι..

Στα Στροφάδια έχω πάει δυο φορές και θα ξαναπάω.

Σε ευχαριστώ για την ομορφιά που μας προσφέρεις..

Καλό μεσημέρι!

Ανώνυμος είπε...

είναι από τους τόπους που νιώθεις ότι κάθε κλαδί, κάθε πέτρα, κάθε σύννεφο θέλει να σου μιλήσει, να σου πει κάτι υπέροχο και προσπαθείς να καταλάβεις, αλλά δεν καταφέρνεις τίποτα, κι αυτή η προσπάθεια όμως αλλάζει κάτι μέσα σου, τα γκρίζο χρώμα της ψυχής αλλάζει, τα συγκοινωνούντα δοχεία των συναισθημάτων και της λογικής ξεθαμπώνουν, μα είναι κάτι τοπία όπως είχε πει ο Άνσελ Άνταμς, ο αγαπημένος μου φωτογράφος, που "θαρρείς πως ο Δημιουργός τα έφτιαξε για να κάνεις κλικ"!

Δέσποινα είπε...

Πολύ όμορφο το αφιέρωμα! Καλό μήνα!

π. ΛίΒυος είπε...

Τα ''πένθη του Φάρου'' φέρνουν την οδύνη για πράγματα που έπαψαν να ζουν στο πρότερο μεγαλείο τους....

Δυνατές εικόνες......

Την Καλησπέρα μου........

P. Kapodistrias είπε...

@ Mareld,

αχ, αυτός ο αφρός!... Μα πού να βρισόμαστε πάντα στον αφρό... Ένα χέρι αδιόρατο μάς τραβάει στον πάτο...

Καλό βράδυ, καλό μήνα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ηλιογράφε,

Τι όμορφο και ακριβές αυτό του Άνταμς! Το κρατώ πολύ κοντά μου! Εδώ στα Στροφάδια, αυτό ακριβώς ισχύει. Ο τόπος δημιουργήθηκε για να φωτογραφηθεί από μένα λές!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Δεσποινούλα μου, σ' ευχαριστώ! Αντεύχομαι κάθε καλό μες στον Απρίλιο!

P. Kapodistrias είπε...

@ π. Λίβυε, καλώς μάς ήρθες! Διαρκώς πένθη βιώνουμε για τα "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις", που λέει και ο Σολωμός!

Θερμές καληνύχτες! Να μάς έρχεσαι! Καλό υπόλοιπο της Σαρακοστής!

Ανώνυμος είπε...

Τέλειο ποίημα. Είναι το μέτρο σας η τελειότητα. Μ αρέσει που το τόξο είναι επιτηδες βαλμένο. Με απασχολεί πολύ αυτό το: οθόνια της Ταφής σε σχέση με την αγάπη.

Unknown είπε...

Καλώς σας βρήκα!

Βυθίστηκα μεν αναδύθηκα δε, μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί ερέθισμα να ξαναβυθιστώ...

P. Kapodistrias είπε...

@ Τατιάνα Κ.,

Ευχαριστώ για τα της δοχής λόγια. Δεν κρύβω ότι χαίρομαι όταν τα στιχάκια μου βρίσκουν ανοιχτά ώτα!

Αχ, αυτά τα ταφικά οθόνια της Αγάπης...

P. Kapodistrias είπε...

@ Αναδυομένη Ντάνα,

θα τρισχαρώ, εάν από εδώ λάβεις το ερέθισμα της νεότερης κατάδυσης!!!
Με το καλό!

GreekCivilization είπε...

Είναι η ώρα που οι bloggers βγαίνουν, ή καλύτερα "μπαίνουν" (κοινώς κάνουν log in).
Εξαιρετικές οι φωτογραφίες από τα Στροφάδια, σεβαστέ μου Πατέρα, εξαιρετικό και το ποίημα! Μια πραγματικά εξαιρετική ανάρτηση!

P. Kapodistrias είπε...

@ Συνθέτα μου,

Ναι, η ώρα των Φαντασμάτων!!!...

Ευχαριστώ για την καλή γνώμη. Πάντα μετράει η δική σου άποψη!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails