© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

Πρώτος Νυμφίος


Και τ' άνθη φρίττουν
ορθρίζοντας Δευτέρα
μέσα στο πούσι.
Τον νυμφώνα δε βλέπω
πάρεξ την αγάπη σου.


Ποίηση και Φωτογραφίες: Π.Κ.

18 σχόλια:

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Νηστεύοντας το μπλόγκ,δεν ξέρω άν βλέπω τον νυμφώνα Του.Πάντως βλέπω την δική σου αγάπη και κάπως παρηγοριέμαι να το πώ; δροσίζομαι να το πώ;:)

Λυδήριος είπε...

Άνοιξέ μου Άνοιξη
και κλείσε πίσω.

P. Kapodistrias είπε...

@ Γεώργιε Χοιροβοσκέ,

Νήστις ξενήστις
πούναι η πίστις;

Σ' εμένα το λέω
αν και δεν κλαίω...

υ.γ. Σ' ἐπαιρνα τηλέφωνο εψές δια να ευχηθώ, αλλά...

P. Kapodistrias είπε...

@ Λυδήριε αγαπητέ,

Πού το βρήκες αυτό; Είχα λησμονήσει ότι το είχα γράψει!... Ούτε καν πού είναι δημοσιευμένο δε θυμάμαι...

Χαίρε!

Porfyrogennitos είπε...

Τι έξυπνο που προσωποποίησες το Νυμφίο με τα έντομα! Ίσως και τα λουλούδια είναι η νύχτα. Μόλις ανθίζουν ξημερώνει η φύση!!!
:-)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Με κάτι τέτοια μας σφίγγει ο πολιορκητικός κλοιός της Άνοιξης..

" Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο."
Καλησπέρες.

P. Kapodistrias είπε...

@ Πορφυράκο μας,

Ποιητικά, διαπιστώνω, μου τα λες! Έτσι πάντα σου!!!
:-)))

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονύση Μάνεση,

Ανταποδίδω τ' ανοιξιάτικα, μ' ένα απόσπασμα από τ' αποψινά υπέροχα (και υπέρογκα) ψάλματα, που σε λίγο θ' αναμέλψω:

"Εν ταις λαμπρότησι των αγίων σου, πώς εισελεύσομαι ο ανάξιος; Εάν γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυφώνα, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του γάμου..."

mareld είπε...

Πανέμορφα!

«Στα βάθη της ψυχής μου, που πάθη ταπεινά

δεν έχουν τόπο, νιώθω δυό μάτια φωτεινά.

Και βλέπω τα κρυμμένα, τ’ αθώρητα θωρώ,

τον άνθρωπο, την πλάση, τ’ αστέρια, τον καιρό..»
(«Τα μάτια της ψυχής μου»)
Παλαμάς

Καλό Βράδυ!

Λυδήριος είπε...

Το βρήκα συμπτωματικά στη βιβλιοθήκη ενός φίλου. Έτσι άλλωστε ανακάλυψα και τούτο δώ το blog.

"Mater Dolorosa", το δίγαμμα, Ζάκυνθος 2005.

Καλό απόγευμα φίλτατε

Unknown είπε...

Πολύ όμορφοι οι στίχοι σας! Καλό Μεγαλοβδόμαδο!

"Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσε, ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής..."

Ας είναι λοιπόν οι ψυχές μας άυπνες, σε εγρήγορση, έτοιμες να δεχθούν την γαλήνη. Έτοιμες να δεχθούν την ανάσταση!

P. Kapodistrias είπε...

@ Φίλη Μαρέλντ,

Μόλις είδα την ταινία "Τα φαντάσματα του Γκόγια" και είμαι συγκλονισμένος!
Τι κόσμος απόκοσμος!

Επηρεασμένος απ' αυτήν, ανταποδίδω, λοιπόν, την καληνύχτα με το έργο "Η τυφλόμυγα" του πανσπουδαίου αυτού Καλλιτέχνη!!!

Καλό ξημέρωμα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Λυδήριε,

Με συγκινεί το ενδιαφέρον σου!
Ευχαριστώ που μού θύμισες πόθεν έσχες το εμόν. Ομολογώ, δεν θυμόμουνα. Θα έπρεπε να ψάξω πολύ. Μπορεί να σού φανεί παράξενο, αλλά διατηρώ την πεποίθηση, ότι μόλις παραχθεί/γεννηθεί ένα έργο, στην προκειμένη περίπτωση το Ποίημα, δεν ανήκει πλέον στον Ποιήσαντα, αλλά στον Αναγνώστη και στην προσληπτική του ικανότητα!

Καλήν αύριο!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ντάνα,

Ευχαριστώ! Η γνώμη σου μετράει! Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο ν' αποδοθούν τα των Παθών του Κυρίου μέσω της σύγχρονης ποιητικής Τέχνης, δίχως να εκπέσει ο στίχος σε γλυκανάλατο θεούσικο στιχάκι. Πολύ δύσκολο... Και δεν ξέρω, αν τελικά τα καταφέρνω... Άλλωστε, η Βυζαντινή Ποίηση των Ημερών είναι τόσο υψηλή, ώστε τα ημέτερα είναι απλώς "γρατζαούνια"...

Καλή Ανάσταση διάχυτα!

H.Constantinos είπε...

Ποίηση και φωτογραφία, Ποίηση και ζωγραφική, Ποίηση και αρχιτεκτονική... Και άλλα. Ωραία σετ.

P. Kapodistrias είπε...

@ Κωνσταντίνε,

Έτσι πηγαινοέρχεται η ζωή! Μές από φιάφορα ανάλογα σετ. Μακάρι να μήν είναι επώδυνα!...

Ανώνυμος είπε...

Και αυτοί οι στίχοι είναι υπέροχοι όπως είναι αναμενόμενο. Η Αγάπη Του δεν είναι αυτή που μας επιτρέπει την είσοδο με τα ρούχα της δουλειάς και αυτά λερωμένα?

Λυδήριος είπε...

Γιατί ως γνωστόν "ένα ποίημα που βελτιώνεται απο τις εξηγήσεις του συγγραφέα δεν έπρεπε ποτέ να είχε δημοσιευτεί". Είναι λοιπόν απαραίτητο να εγκαταλείπεται απο τον ποιήσαντα προκειμένου να το αξιολογήσει ο ίδιος αναγνώστης αποφασίζοντας τι θα κρατήσει και τι όχι.

Υπάρχουν βέβαια και ποιήματα με αυτοβιογραφικό χαρακτήρα που περιέχουν αναμνήσεις και τα οποία αποτελούν έναν κύκλο ζωής (π.χ. Σαχτούρης) που θα ήταν αδύνατο για τον ποιήσαντα στα πλαίσια της νοσταλγίας και της υπενθύμισης να μην τα αναγνώσει.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails