Σήμερα εισοδεύουμε στον κεντρικό Ναό του Πυργομονάστηρου, στο λεγόμενο "Καθολικό", σύμφωνα με τη μοναστηριακή ορολογία. Τιμάται επ' ονόματι της γιορτής της Μεταμορφώσεως και βρίσκεται στον δεύτερο όροφο του Πύργου (φωτό 1). Μόλις περάσουμε τη μικρών διαστάσεων -βαρύτατη όμως- κεντρική είσοδο του Πύργου (φωτό 2), βρισκόμαστε σ' έναν ευρύχωρο πρόναο, στο δάπεδο του οποίου δεσπόζει ένας ανάγλυφος δικέφαλος αητός (φωτό 3). Μπροστά μας ανοίγονται οι τρεις θύρες του κυρίως ναού (φωτό 4). Μπαίνοντας, ο χώρος μάς συνεπαίρνει αμέσως (φωτό 5)! Ευρυχωρία, ιερότητα, πληγές απ' τον Σεισμό του 1997, πολύς αέρας από τα μακρόστενα σιδερόφρακτα παράθυρα, χάμου πολλά χελιδόνια νεκρά, το τέμπλο χωρίς πια εικόνες, ο δεσποτικός θρόνος επισημότατος ακόμη παρά τη φθορά, συναισθήματα παράδοξα (φωτ. 6 και 7)... Απόηχοι λειτουργιών, παννυχίδων, υψηλών επισκέψεων, αλλά και ακοές πολλών μαχών με τους αλλόθρησκους επιδρομείς, σφαγές των Μοναχών, αίμα πολύ, δάκρυ περισσότερο, κλαυθμοί, οδυρμοί...
5 σχόλια:
Aπλά αριστούργημα! Μετά δέους... Ευχαριστούμε για την νοερή πτήσι στο Πυργομονάστηρο, που έχει ακόμα τον... μύθο του!
@ Ναι, είναι η λέξη κλειδί: Δέος! Μόνον έτσι (πρέπει να) αντιμετωπίζουμε τόπους ιερούς σαν αυτόν των Στροφάδων, όπου συναπαντιέσαι, θαρρείς, με την ίδια την Ιστορία των Βυζαντινών Χρόνων και όχι μόνον!
Ευχαριστώ πολύ για αυτή την ανάρτηση. Άν και μικρή, χάρισε πολλά.
@ Άστρια,
Χαίρομαι που το μικρόν των μικρών μας αυτών νησιών ήταν σημαντικό για σένα. Να έχεις την ευχή όλων των Στροφαδιτών Πατέρων.
Εντυπωσιακά όσα διάβασα. Νομίζω οτι είστε τυχεροί που έχετε σε απόσταση αναπνοής ένα "Άγιο Όρος" για αποδράσεις ηρεμίας και ανάτασης ψυχής.
Δημοσίευση σχολίου