Από τη νέα φίλη και πολύ ενεργή blogger Χαριτίνη-Φαίδρα Ξύδη είχα την τιμή να λάβω αυτές τις μέρες ένα ευτραφές πακέτο με τα πέντε ζουμερότατα βιβλία της! Ένα πεζό, το «C-Minor, ένα αιρετικό ρομάντζο», (εκδ. Ιωλκός, 2005) και τέσσερα ποιητικά, τα: «Οι τρομπέτες του Οκτώβρη», «Η ερωμένη των απολεσθέντων θαυμάτων», «Το ράμφος» (εκδ. Κώδικας, 2007 όλα) και «Τα όνειρα καπνίζουν» (εκδ. Γαβριηλίδης, 2008).Από καιρό μ' έχει εκπλήξει η περίπτωσή της και πλειστάκις επιστρέφω στα γραφόμενά της. Διότι έχω με πολλή ευχαρίστηση (λόγω κυρίως σπανιότητας του είδους) διαπιστώσει, ότι η εν λόγω λογοτέχνις γράφει επειδή αναπνέει και αναπνέει επειδή γράφει. Τούτη τουλάχιστον η αίσθηση εκπέμπεται από τα κείμενά της. Και όχι μόνον. Γράφει με συναίσθημα ανατρεπτικό και με λόγο αιρετικό. Σπάζει τις λέξεις της ωσαν τσόφλια αυγών, ενώ αναποδογυρίζει τα νοήματα, σκορπίζοντάς τα δίχως φειδώ ή περίσκεψη ενώπιον της Εκκλησίας του Δήμου. Κάποτε με παραπέμπει στη βουστροφηδόν γραφή των Αρχαίων.
Η Χαριτίνη-Φαίδρα Ξύδη γεννήθηκε στον όλο ποίηση Βόλο (το πότε, μάς το κρύβει ως γυνή) και μεγάλωσε στον Αλμυρό μέχρι τα 18 της χρόνια. Τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια στην πόλη του Αλμυρού καθώς και τα βιώματα της, ορίζονται από μεγάλες μνήμες και σημαίνουσες αναφορές, οι οποίες αποτέλεσαν τα εναύσματα και κατόπιν τα ερείσματα για την έναρξη της ενασχόλησης της με την πεζογραφία και την ποίηση.
Έχει σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και τώρα κατοικεί στην Αθήνα. Αυτό -όπως δηλώνει η ίδια- ελπίζει να είναι ένας βραχύς συμβιβασμός, αφού θέλει να μοιράσει τη ζωή της ανάμεσα σε βαρκάδες και ψάρεμα στο Αιγαίο και χαζεύοντας τα πλωτά του Νείλου. Της το ευχόμαστε!
Το "C-Minor, ένα αιρετικό ρομάντζο" αποτελεί την πρώτη της εμφάνιση στην Ελληνική Πεζογραφία. Από τ' οπισθόφυλλο του βιβλίου πληροφορούμαστε τις διαθέσεις της συγγραφέως: Ο έρωτας είναι ο πυρήνας μας. Ένας φυσικός άξονας οξύμωρος, τεθλασμένος και καμπτός, γύρω από τον οποίο περιπλέκεται η προσωπική μυθολογία του καθένα μας, η συναισθηματική του εμπλοκή, η αλήθεια, το ψέμα του. Ένας ακραίος έρωτας για να βιωθεί πλατύτερα και βαθύτερα αναλύεται -δίχως να εξαντλείται- σε φως και σκοτάδι.
Στο βιβλίο "C-Minor, ένα αιρετικό ρομάντζο" της Χαριτίνης Ξύδη γίνεται μια διερεύνηση της αιώνιας και διττής εικόνας του έρωτα, της έλξης, της σαγήνης, του πόθου, της ομίχλης και της σκιάς του, καθώς οι δύο εραστές συναντιούνται άλλοτε στις δίνες του, άλλοτε στις επάλξεις του, στον αφρό, στο βυθό.
Δεν υπάρχει εμπειρισμός. Δεν υπάρχει η καλύτερη και η ανώτερη έννοια του έρωτα. Είναι ό,τι ζούμε δυνατά, ευτυχώντας και δυστυχώντας.
Χάριν των αναγνωστών μας κάναμε ήδη μια μικρή Ανθολόγηση στίχων της Χαρινίνης-Φαίδρας, την οποία αναρτήσαμε στην διαδικτυακή μας Βιβλιοθήκη μας παραΘέματα λόγου. Μπορείτε να έχετε πρόσβαση, λοιπόν, σε οκτώ της ποιήματα, κάνοντας κλικ είτε εδώ, είτε σε οποιοδήποτε από τα παρακάτω εξώφυλλα των βιβλίων της:
16 σχόλια:
Καλημέρα..
Απ τα ποιήματα της φίλης σας,
μου έκαναν αίσθηση και στάθηκα στα:
"Κάθε πρωί ξυπνώ αγκαλιά με μια αράχνη
Που την ταΐζω απ’ την παλιά μου την πληγή"
Μου έκανε ένα σπασμό μέσα μου ακριβώς αυτό.., μετά:
"Αυτοβιογραφώντας την πομπή παραπομπών" Δεν είναι πολύ εύστοχο? Είναι "κουστούμι" που πάει σε κάθε ψυχισμό.ύ=Ύστερα:
"Υγρά σκούρα της κατάποσης
Του πιο ήπιου από τα μυστικά μου
-καταπίνω χρόνια μυστικά μαζί με τους σκουριά τους-" Και γώ επίσης, αλλά το λέω πιο..κομψά...!!!
"Φίλα με με Τέχνη." Αυτό είναι βέβαια τέλειο, γιατί η Τέχνη σ όλα τα πράγματα έχει αξία!
Υ.Γ.Οι γυναίκες δεν έχουμε ηλικία διότι είμαστε κατά κανόνα πολύ μικρότερες απο τους ..συνομίληκους άντρες..Αυτά, και μιά όμορφη μέρα..
Συνεχίζουμε να μεθούμε από την ποίηση που μας προσφέρεις εδώ π. Π.
Το Φθινόπωρο -είμαι σίγουρος- είναι εποχή ιδιαίτερων εμπνεύσεων για όλους μας.
Πατέρα Παναγιώτη,
Διαβάζοντας όσα γράψατε εδώ για μένα και συναισθανόμενη την ευθύνη μου
Απέναντί τους,
Καθώς και πλάι στη δική σας ευγένεια, την καλοσύνη σας, τη γενναιοδωρία της ψυχής σας- αρετές που σπανίζουν –
Σας απευθύνω ένα μεγάλο,ειλικρινές και συγκινημένο ευχαριστώ.
Δεν υπάρχει-πιστέψτε με- λειτουργικότερος και αθωότερος κώδικας στην ποίηση από τη βαθιά και ουσιαστική επικοινωνία των ανθρώπων. Και βεβαίως όχι εκείνη των ευάρεστων λόγων. Το σύμπαν της ποίησης και της γραφής γενικότερα είναι τόπος αδιαίρετος, χρόνος αδιαίρετος,αδιαίρετα όντα, ακόμη και πράγματα οικουμενικά.
Μεταλαμβάνω την ποίηση ως μαρτυρία και ασκητική οράματος για έναν κόσμο καλύτερο. Δεν μπορώ να την ξεριζώσω από μέσα μου. Άλλωστε είναι ο οικειότερος, ο πιο δύσβατος και δύστροπος δρόμος που διαθέτει η ψυχή μου, για να με βγάζει στη συμπονετική Γραφή και να μου αποκαλύπτεται η άγρυπνη παραμυθία του θεού μου.
Η φιλοξενία σας είναι συγκινητική.
Και η καρδιά σας μεγάλη.
Λόγια δεν υπάρχουν γι’αυτά.
Νομίζω ότι το ξέρετε ήδη.
Ταπεινά σας λέω ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
αριάδνη δήμου,
πραγματικά δεν ξέρω τι να πω,
διότι επέλεξες στίχους που είναι οι πιο αγαπημένοι μου,
εκτιμώ πως αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο,
και μου αρέσει πολύ.πάρα πολύ.
σ'ευχαριστώ πολύ και θερμά για το χρόνο σου και τα πολύ όμορφα σχόλιά σου
αναστάσιε,
σ'ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ
@ Φαίδρα Φις,
Εσύ μάς προμήθευσες το προσάναμμα, εσύ και τα σπίρτα!
Εεε, να μην την προκαλέσουμε την Πυρκαγιά;;;;
Μπράβο!!!!!!!!!!!
@ Πορφυράκο μου,
Όντως! Μπράβο στην Ποίηση, που σωματώνεται ΚΑΙ ως Χαριτίνη Ξύδη = Φαίδρα Φις!!!
@ Αριάδνη Δήμου,
Εμβαθύνεις, λοιπόν! Το είχα καταλάβει αποξαρχής... Εισέρχεσαι ως γιατρός, πονετική, στο τραύμα, ακόμη και πίσω από αυτό.
Θεσπέσια! Με τέτοιους αναγνώστες / μαιευτήρες αξίζει να γράφει κανείς Ποίηση ή να παθαίνει από αυτήν!
Χαίρομαι συνάμα, που ετούτη η γωνιά σε κρατά σε ποιητική εγρήγορση, δωρίζοντάς σου κάποια πολύτιμα υφάσματά της ως ιμάτιο για τις Μεγάλες Ώρες! Τις όποιες!
Ταις πρεσβείαις της Χαριτίνης εν προκειμένω!...
@ Αναστάσιε συν-αδελφέ,
Το Φθινόπωρο εντός εκτός
ο δε στίχος εύπορος
πλην ανήμπορος -
Είναι θεά!
Φαίδρα φις, Χαριτίνη,θα βρώ και το Αιρετικό Ρομάντζο σου γιατί μ αρέσει ένα ρομάντζο μόνο αν είναι ...αιρετικό, άρα αληθινό, όχι σε ρόζ κουφετί περιτύλιγμα.. Μ αρέσει έτσι όπως ορίζεις τον Έρωτα.. Πάντα πίστευα οτι η Κοκκινοσκουφίτσα στο παραμύθι μπορούσε να ήταν πολύ πιο επικίνδυνη απο το Λύκο,και μιά κακιά μάγισσα μπορούσε να ήταν πιο αθώα απο τη γλυκιά Χιονάτη.. Υπο προϋποθέσεις..Δεν μπορεί κάποιος να είναι ασφυκτικά αιχμάλωτος στο "ρόλο" του..Υπάρχουν πάντα κι άλλες εκδοχές.. Πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.. Οτι Φως και Σκοτάδι εναλλάσσονται, Αλήθεια και Ψέμα γίνονται ένα, όπως Ευτυχία και Πόνος. Όλα στην απόλυτη Ένταση. Κανείς δεν αρνείται οτι ο Ερωτας-Αγάπη, είναι Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ της Ζωής, άσχετα με το πού θα σε βγάλει. Σ ένα λουλουδότοπο με το γκρεμό να φαίνεται απο κάτω, ή σ ένα λουλουδότοπο με το γκρεμό κρυμμένο απο κάτω.. O γκρεμός, μοιάζει να είναι ..απαραίτητος…
Αγαπημένε και Σεβαστέ μου ΠΚ,
το Τραύμα μ ενδιαφέρει. Θέλω να τ αγκαλιάσω.. Είναι πάντα εκεί και πάντα ζεστό. Πάντα ελπίζω σε μιά ευεργετική δράση, σε μιά προσέγγιση, ένα βάλσαμο που να κλείσει κάποτε το Τραύμα. Το δικό μου, του κόσμου.. Δεν ξέρω γιατί είναι τόσα τα Τραύματα.. Η εξήγηση μπορεί νάρθει τότε που δεν θα χρειάζεται καμιά εξήγηση.. Δεν ξέρω ακριβώς το τέλος μιάς ιστορίας που γράφεται τώρα, μιας ιστορίας που ίσως δεν άρχισε τότε που νόμιζα, ή της ιστορίας που μπορεί ν αρχίσει τώρα. Ίσως μπορέσω ν αλλάξω το τέλος μ ένα δικό σας Ποίημα..Αγγίζετε την ψυχή μου με τον πιο λεπτό ευαίσθητο, θεραπευτικό τρόπο. Ναί έχω Μεγάλες Ώρες που κινδυνεύω να καταποντιστώ, εκτός ίσως αν βλεπω ένα Φως. Οι Μεγάλες Ώρες μου χρειάζονται την Ποίηση, να φουσκώσει τα πανιά σ ένα βαρκάκι με φαναράκια να περάσω Απέναντι γιατί τα νερά είναι θολά, μαύρα και πικρά, και η Αθάνατη Ψυχή πρέπει ν αναπνεύσει.
Αριάδνη Δήμου,
ποτέ μου δεν περίμενα να είμαι
τόσο κοντά στη σκέψη με κάποιον
που δεν είχα την τύχη να γνωρίζω από κοντά.
Τις σκέψεις σου τις έχω κάνει κι
εγώ,
μόνο που τώρα εσύ μου προσφέρεις γενναιόδωρα-και δέξου ένα βαθύ ευχαριστώ γι'αυτό-
την άκρη του μίτου σου,
δείχνοντάς τους έτσι την έξοδο από τον λαβύρινθο...
Σ'ευχαριστώ πολύ για όλα.
Κυρίως για την ελπίδα και την προσδοκία που μου δώρισες
πως είμαστε περισσότεροι
από αυτούς που ισοπεδώνουν τον άνθρωπο.
Σ'ευχαριστώ και για τη φράση αυτή:ο γκρεμός μοιάζει να είναι απαραίτητος.
Να είσαι πάντα καλά.
καλημέρα
σε φιλώ
none,
σας ευχαριστώ πολύ,
υπερβάλλετε αλλά με κολακεύετε.
καλημέρα
Πατέρα Παναγιώτη,
οι ευχαριστίες μου σ'εσάς ξανά,
για την έξοχη παρουσίαση της δουλειάς μου,
υπόσχομαι να μην σας απογοητεύσω,
ξαναλέω πως η ζεστασιά σας,η ανθρωπιά σας και η από καρδιάς φιλοξενία σας με έχουν συγκινήσει βαθιά
καλημέρα
σας φιλώ
Φαίδρα φις, εδώ ο "ηθικός αυτουργός".. είναι ο πολύ φιλόξενος οικοδεσπότης που μας βάζει στο "σαλόνι του" να κουβεντιάζουμε, και μας σερβίρει και γλυκό, άμα λάχει.. αν και δεν το δοκίμασα.. (επαναλαμβάνω..)
Πως γνωρίζονται οι άνθρωποι? Όχι όταν κάνουν τα περίφημα "παιχνίδια" χρονοτριβών του Βerne, αλλά όταν βγάζουν ζεστές ανάσες της καρδιάς τους και τις πιο βασανιστικές τους σκέψεις προς τα έξω. Όλοι οι άνθρωποι πάσχουν και βασανίζονται αενάως, διψουν απαρηγόρητα γι ΑΛΗΘΕΙΑ. Κάποιοι απλά δεν το ξέρουν..
Ευχαριστώ. Μπήκα εδώ σήμερα "τυχαία". ( δεν υπάρχει τυχαίο..Η απλώς διαβάζεται μετά το "γιατί" του). Απόλαυσα αυτές τις λέξεις, δέκα χρόνια μετά, σαν το Καλό παλιό κρασί.. Γέμισα Αρώματα, Αισθήματα,
κι επίσης: Νοσταλγία..
Δημοσίευση σχολίου