© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Ακούγοντας και ξανακούγοντας Caetano Veloso και Cucurrucucu Paloma

στους φίλους μου Δ. και Τ.

Ελπίζω να έχετε όλοι δει την ταινία "Μίλα της" (Hable con Ella) του Pedro Almodóvar, παραγωγής 2002. Αν όχι, σπεύσατε! Πρόκειται για ουσιαστική κατάκτηση της κινηματογραφικής ιδέας και γραφής, μες από την οποίαν αποθεώνεται η Αγάπη, εκείνη η άκρα και ιδιάζουσα Αγάπη, η οποία δε γνωρίζει συμβατικούς περιορισμούς και λογικούς κανόνες. Διότι, όπως όλοι ξέρουμε (κι αν δεν το γνωρίζουμε, είναι τουλάχιστον ανάγκη να το διαισθανθούμε), η Αγάπη δια-πλέκει ενίοτε τόσο περίτεχνους / λαβυρινθώδεις ιστούς, ώστε ύστερα, ως επιτήδεια και χαιρέκακη Αράχνη που είναι κατά βάθος, περικλείει έως ασφυξίας τους ήδη αιχμαλωτισμένους.
Αποσπάσματα από την ταινία, μπορείτε να δείτε στο κινηματογραφικό μας Ιστολόγιο, το "βουστροφηδόν", κάνοντας κλικ εδώ.

Μέσα στην ταινία όμως υπάρχει κι ένα τραγούδι, το "Cucurrucucu Paloma" του Tomàs Méndez Sosa, που ερμηνεύει εδώ ο Caetano Veloso (μια σύνθεση του 1954, αρχικά με τη Lola Beltran και στη συνέχεια με τους Harry Belafonte, Joan Baez, Νάνα Μούσχουρη, Julio Inglesias) και που αυτό ιδιαιτέρως προτείνουμε προς ακρόασιν στη σημερινή μας ανάρτηση. Κάθε φορά που επιστρέφω στο "Μίλα της", δεν μπορώ να μην ακούσω πάλι και πάλι το παρένθετο αυτό άσμα. Ευτυχώς, υπάρχει πλέον στο YouTube, ώστε έτσι μονωμένο από την ταινία, να μπορώ να το έχω ανά πάσα στιγμή και μάλιστα να το προτείνω σε όλους εσάς τους συντρόφους του "Ίσκιου".


Μιλά για εκείνο το λυπημένο, πρωινό Περιστέρι, το Περιστέρι-Ψυχή του, που πετά στο ανοιχτό παράθυρο και κελαηδάει κλαψιάρικα, περιμένοντάς την αδιέξοδα να επιστρέψει, ώστε να τελεσφορήσει η Αγάπη... Ενώ και οι πέτρες ανοίγουν, όταν μαθαίνουν για τον Έρωτα.

[Que una paloma triste muy de mañana le va a cantar / A la casita sola con sus puertitas de par en par. / Juran que esa paloma no es otra cosa más que su alma, / Que él todavía la espera a que regrese, la desdichada. (...) / Las piedras jamás, paloma, / Qué van a saber de amores?]

O Caetano Veloso, ο Βραζιλιάνος με την αξιοθαύμαστη διεθνή καριέρα και τέσσερις δεκάδες δίσκους στο βιογραφικό του, ο επονομαζόμενος και "Bob Dylan της Βραζιλίας", θεωρείται ο εκφραστής των καημών της πατρίδας του και της εν γένει Λατινικής Αμερικής. Αξίζει να σημειωθεί, ότι δεν πρόκειται μόνο για έναν απλό μουσικό, αλλά έχει διακριθεί για τον ανατρεπτικό του χαρακτήρα και για την δραστήρια ενασχόλησή του με την ποίηση, τον κινηματογράφο, τον πολιτικό ακτιβισμό. Κάτι που έχει για εμάς κάποια σημασία είναι, ότι υπεραγαπά τον Μέγα Αλέξανδρο και το βιβλίο "Βίοι Παράλληλοι" του Πλουτάρχου. Περισσότερα βιοεργογραφικά στοιχεία, βλ. στην προσωπική του Ιστοσελίδα, εδώ.

21 σχόλια:

Artanis είπε...

Καλημέρα π.κ...

Ανώνυμος είπε...

Θα βρώ οπωσδήποτε την ταινία μόνο γι αυτό το εκρηκτικό που γράψατε:"...η Αγάπη δια-πλέκει ενίοτε τόσο περίτεχνους / λαβυρινθώδεις ιστούς, ώστε ύστερα, ως επιτήδεια και χαιρέκακη Αράχνη που είναι κατά βάθος, περικλείει έως ασφυξίας τους ήδη αιχμαλωτισμένους." Πως το γράψατε αυτό το Θεϊκό?
Το τραγούδι είναι σαν λεπτό εγχειρίδιο που τέμνει βαθιά και βρίσκει την παλλόμενη καρδιά σου,την πονάει γλυκά, την κάνει να σπαρταράει τόσο μεθυστικά κι οδυνηρά σαν να πεθαίνεις αλλά δεν πεθαίνεις.. Έχεις μόλις ζήσει!

panagiotisandriopoulos είπε...

Άπαιχτος είσαι Π.Κ.!
Προτείνεις και τον... αιρετικό Αλμοδοβάρ!
Κι ένα τραγούδι του "Bob Dylan της Βραζιλίας"!
Αυτό λέγεται διάλογος με το σήμερα! Τουλάχιστον...

Διονύσης Μάνεσης είπε...

ΛΟιπόν, Π.Κ,
Συμφωνούμε απολύτως, εξαίρετη η ταινία στην κατεύθυνση ακριβώς που την τοποθετείς. Αυτή η επίμονη, ανιδιοτελής αγάπη, πέρα από κάθε λογική, που συνεχίζει να μιλάει, όταν όλα γύρω σωπαίνουν-ακόμα κι η δια της λογικής ελπίδα. Ακριβώς γι'αυτό μ'άρεσε κι εμένα η ταινία.
Έτσι μπορείς να πιστέψεις πως, ποιος ξέρει, μπορεί κάποτε las piedras que van a saber de amores. Ας τους μιλάμε, λοιπόν!
Καλή βδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Όποιος γνώρισε αυτή την Αγάπη,δεν ξεχνάει Ποτέ αυτή τη Γνωριμία. Ξέρει οτι η Αγάπη κοστίζει ακριβώς τόσο, όσα μπορεί να χάσει κανείς εξ αιτίας της. Και όσα κι άν έδωσε, πάλι είναι λίγα για την Αγάπη.Ευχαριστούμε Αγαπημένε Φίλε.ΔΤ

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη Δήμου,

Ευχαριστώ για τη μετοχή στον ισχνό μου λόγο. Βρες και δες την ταινία ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Θα σού πει μικρά-μικρά μυστικά ζωής!

Προς το παρόν, από το Διαδίκτυο, σταχυολογώ τους στίχους στ' αγγλικά, για να έχεις σφαιρική άποψη:

They say that at night he didn’t do anything but cry.
They say that he didn’t eat and didn’t do anything but drink.
They swear that heaven shuddered when it heard him cry,
How he suffered for her, calling out to her even as he died.

Ay, ay, ay, ay, ay, he sang.
Ay, ay, ay, ay, ay, he wept.
Ay, ay, ay, ay, ay, he sang.
As he died of mortal passion.

That a sad dove came that morning to sing to him,
To the small house with its windows open wide.
They swear that the dove is nothing less than his soul,
That is still waiting for her to come back, her, the unfortunate.

Cucurrucucú, dove,
Cucurrucucú, don’t cry.
The stones never do, dove,
What do they know of love?

(Cucurrucucú, cucurrucucú,
Cucurrucucú,
you don’t cry any more.)

P. Kapodistrias είπε...

Διονύση Μάνεση,

Ως συνήθως συμφωνούμε! Αντιπροσφέρω τους στίχους στα Ισπανικά, κλεμμένους από το ίντερνετ:

Dicen que por las noches no más se le iba en puro llorar.
Dicen que no comía, no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo se estremecía al oír su llanto.
Cómo sufría por ella, que hasta en su muerte la fue llamando!

Ay, ay, ay, ay, ay, cantaba.
Ay, ay, ay, ay, ay, gemía.
Ay, ay, ay, ay, ay, cantaba.
De pasión mortal moría.

Que una paloma triste muy de mañana le va a cantar
A la casita sola con sus puertitas de par en par.
Juran que esa paloma no es otra cosa más que su alma,
Que él todavía la espera a que regrese, la desdichada.

Cucurrucucú, paloma,
Cucurrucucú, no llores.
Las piedras jamás, paloma,
Qué van a saber de amores?

(Cucurrucucú, cucurrucucú,
Cucurrucucú, paloma,
Ya no le llores.)

P. Kapodistrias είπε...

@ Αρτάνις,

Ευχαριστώ! Καλή εβδομάδα σου!

P. Kapodistrias είπε...

@ Παναγιώτη Ανδριόπουλε,

... μπορεί και παιγμένος! Χα, χα!

Για μένα δεν υπάρχουν αιρετικοί και μη, αλλά όπως το λες:
Στο κάτω κάτω της γραφής ο Διάλογος απομένει!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αγαπητοί φίλοι Δ. και Τ.,

Δεν ξέρω γιατί, όταν βλέπω αυτή την ταινία, μού έρχεσθε στο νου Εσείς, παρότι δεν έχετε σχέση σε μια πρώτη ανάγνωση!

Ήξερα, από διάφορα συμφραζόμενα, ότι παρακολουθείτε (με την καλή έννοια)τις αναρτήσεις του Ιστολογίου μας. Και θέλησα να Σας κάμω αυτή τη μικρή (από καρδίας πάντως) αφιέρωση, για να τονίσω ότι πάντα Σας σκέφτομαι.

Σας ασπάζομαι θερμά, αλλά μακρόθεν και νοερά, για να μην σας "κολλήσω", πολυ-πυρετούχος γαρ...

Roadartist είπε...

Απο τις πιο αγαπημενες ταινιες το Μιλα της.. Και ο Αλμοδοβαρ αγαπημενος.. Τη καλησπερα μου!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Φίλη Καλλιτέχνιδα,

Χαίρομαι που την έχεις μεταλάβει. Όλοι υπερβαίνουν τον εαυτό τους στην ταινία. Και ο Veloso υπέρκαλος!

Παρεμπιπτόντως, όλοι πρέπει να δούμε, τις ταινίες του "αιρετικού", όπως λέει ο Π.Α. παραπάνω, Αλμοδόβαρ!!!

Καληνύχτα!

Άστρια είπε...

Όλα όμορφα και όμορφα ειπωμένα.
Περίτεχνη και η αποτύπωση της Αγάπης-Αράχνης.

Και άφησαν ένα μικρό σκιρτηματάκι συγκίνησης.

Για το αιώνιο που υπάρχει στον μύθο του έρωτα και της ψυχής.
Που ζει παντού χωρίς διακρίσεις, και βασιλεύει.

Να είσαι πάντα καλά π.κ., καλή εβδομάδα!

υγ. αγαπημένο επίσης και το paloma negra, σε πολλές εκτελέσεις.π.χ.

http://www.youtube.com/watch?v=dLv0htHm4dE&feature=related

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Εχω στο σπίτι το DVD και ναι συμφωνώ για την αναφορά του στην αγάπη τη δοτική που δεν περιμένει επιστροφές,απολαβές και ανταποδόσεις.
Kαλ΄και ευλογημένη εβδομάδα,

Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών

P. Kapodistrias είπε...

@ Άστρια,

Αμφιβάλλεις;
Μού άρεσε το "σκιρτηματάκι συγκίνησης"! Σημαίνει ότι το κείμενο πέτυχε τον σκοπό του.

Είδα το Paloma Negra! Πολύ καλό!

Καλή εβδομάδα και σ' εσένα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Κυρά των Γλάρων,

Μα πόσο ποιητικά τα λες περί της δοτικής Αγάπης!!!
Άσε τις άλλας Αγάπες, τις ονομαστικές, γενικές, αιτιατικές και κυρίως τις κλητικές...

Αμοιβαίοι οι ασπασμοί!

Churchwarden είπε...

Ενεργούμε άριστα όταν ακούμε και ξανακούμε τη μαγεία των αγγέλων της ψυχής...

Φαίδρα Φις είπε...

όλες οι ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ
είναι ρεαλιστικές
και φτιαγμένες αριστοτεχνικά
από έναν αληθινό άνθρωπο!
είμαι τόσο φανατική του Αλμοδόβαρ
που πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο δικό του φιλμ
ως εξέχον,
έχω δει όλες του τις ταινίες πάνω από 20 φορές,
έχω συγκινηθεί,έχω κλάψει από το βαθιά ανθρωπιά του,
από το ήθος του που δεν εκπίπτει ποτέ σε λαϊκισμό,
και στην ευσυγκινησία,εννοώ το μελόδραμα,
είναι σπάνιος δημιουργός,
άφταστος σ'αυτό το είδος,
και επιπλέον κάθε του δουλειά είναι προσεγμένη,ποτέ πρόχειρη,
εξ'ού και η μουσική επένδυση στα φιλμ του,εκπληκτική,
θα πρότεινα όλα τα σάουντρακς.

πολύ όμορφο αφιέρωμα κ.π.
χαίρομαι

καλημέρα
σας φιλώ

P. Kapodistrias είπε...

@ Churchwarden,

Πάντα η ψυχή, όσο βαθιά κι αν κρύβεται, θησαυρίζει μαγεία. Ας την ανα-καλύψουμε!

P. Kapodistrias είπε...

@ Φαίδρα Φις,

Πολύ συγκινητικό το ό,τι ο Αλμοδοβάρ προκαλεί το κλάμα μας. Θα έλεγα μάλιστα επιδιώκει το κλάμα των ανδρών, που αυτό είναι μια κατάκτηση στο κινηματογραφικό τοπίο, αλλά εκφράζει πραγματικότητα. Ο άνδρας σκληροτράχηλος και αποτρόπαιος δεν είναι συνήθως ρεαλισμός, αλλά επιφαινόμενο.

Ψηφίζουμε, λοιπόν, Αλμοδόβαρ για τη σαιζόν. Όστις βούλεται, έχουμε θέμα!

Καλημέρα με δύναμη και ποίηση!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Την είδα την ταινία. Σαγήνη μου άφησε, και μιά μελωδία.. και μιά Πίκρα.. Τι κοινό έχουν αυτές οι αγάπες? ΑΔΙΕΞΟΔΟ, ΜΑΤΑΙΩΣΗ, ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ. Η Αγάπη ΠΑΝΤΑ "Άργησε Μια μέρα"..Το μήνυμα εκπέμπεται ΕΡΗΜΗΝ, σε μόλις..λάθος χρόνο, σε λάθος αποδέκτη, απο λάθος πομπό.. Ενώ όλοι αλλάζουν θέση κι αλλάζουν εντός τους. Αλλά ΤΙ υπάρχει Ακίνητο..Εκείνο που με τρομάζει είναι ο νοσοκόμος, η αυτιστικού τύπου κατασκευή της πραγματικότητας..Και η (ως το τέλος) ΑΝΥΠΟΠΤΗ χορεύτρια για ό,τι της συνέβη όχι μόνο στο σώμα της, αλλά για το βάρος της ζωής και του θανάτου που δέθηκε στο λαιμό της αδιόρατα απο ένα λεπτό ιστό αράχνης κρεμασμένο απο ένα παράθυρο..Τόσο απλά όπως μια πιρουέτα! Κανείς δεν βιώνει την Αγάπη ως Ευλογία, αλλά ως Κατάρα. Η Αγάπη είναι ταυρομαχία έως θανάτου πνιγμένη στο κόκκινο, το πιο κόκκινο που υπάρχει, σαν τη στολή της τορέρο, και την πληγή του ταύρου, κι ο θάνατος παραμονεύει για να ΜΗ δώσει ΤΟ ΧΡΟΝΟ..

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails