© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Εικόνες από το βαπορέτο στο Canal Grande της Βενετίας [2]


Μια αιφνίδια επι-στροφή στη Βενετία ουδένα έβλαψε ουδέποτε! Ξαναμπαίνουμε στο βαπορέτο (το θαλάσσιο αστικό λεωφορείο) από τη στάση της γέφυρας του Ριάλτο και κατηφορίζουμε στα (όχι και τόσο καθαρά) νερά της παλαίφατης Δόξας.

Συναπαντιόμαστε με τα δεκάδες θαλάσσια ΤΑΧΙ, ενώ ταυτόχρονα φωτοαποτυπώνουμε θαυμαστικά τους παρόχθιους ολάνθιστους κήπους των αρχοντικών, που βρέχονται διαιώνια από το Μεγάλο Κανάλι.

Στις στάσεις ανεβοκατεβαίνει λαός. Τουρίστες μικροί - μεγάλοι, κυρίως Γιαπωνέζοι, ενώ πίσω απ' τις κουρτίνες των παλάτσων νομίζεις, ότι μπορείς και να ξεδιακρίνεις φυσιογνωμίες άλλων εποχών!

Τα ΤΑΧΙ των υδάτων δίνουν, παίρνουν και περνούν με αυξημένη πάντα ταχύτητα κι εμείς παρατηρούμε τα ζεστά χρώματα των προσόψεων, σημαδεμένων πάντως από την διαρκή και ασίγαστη υγρασία του τόπου.

Το βαπορέτο πλέει αυτή τη στιγμή μπροστά από την πιατσέτα του Σαν Μάρκο, όπου βρίσκονται μερικά από τα σπουδαιότερα μνημεία της πόλης, π.χ. στο βάθος η ομώνυμη Βασιλική και δεξιά το Παλάτσο Ντουκάλε. Πολυκοσμία πολύβουη! Κέντρο του Κόσμου λες!

Τώρα βρισκόμαστε ακριβώς μπροστά από το περίφημο Παλάτσο Ντουκάλε. Πανοραμική η άποψή του από το Κανάλι! Κάπου εκεί θα κυκλοφορούν οπωσδήποτε οι ήσκιοι των Δόγηδων. Όμως εμείς πρέπει να κατέβουμε στην επόμενη στάση, έτσι που να σας βγάλουμε βόλτα στην πλατεία του Σαν Μάρκο. Σε μιαν άλλη ανάρτηση, εννοείται!

20 σχόλια:

Christophorus είπε...

Αχ, τι μου θύμισεεεες!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Πειράζει τώρα εγώ να μείνω εκεί μέχρι ν αποφασίσετε νάρθετε να με πάρετε? Εγώ δεν κατεβαίνω στη στάση! Εκεί θα κοκκαλώσω! Έχω 5.509 και μισό, λόγους μετρημένους...! που επιθυμώ να μείνω ακριβώς εκεί!! Πειράζει?

P. Kapodistrias είπε...

@ Χριστόφορε,

Γι' αυτό είμαι εδώ: Για να θυμίζω και να θυμάμαι!!! Χα, χα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Αν το έχεις τόσο πια ανάγκη, να σε πάμε και να σε αφήσουμε εκεί, στο παγκάκι της υδάτινης στάσης Ριάλτο. Να μη μάς κοκκαλώσεις όμως. Σε χρειάζεται λαός και ντουνιάς!

Τέλος πάντων... Ετοιμάσου. Μυστικά απ' όλους... "Μην το πεις ούτε του παπά", που λέει και η λαϊκή έκφραση.

Εκεί στο παγκάκι, μέχρι την επόμενη ανάρτηση, που θα κάμουμε βόλτα στην Πλατεία του Σαν Μάρκο!...

5.509 λόγοι; Κρυπτικά περίεργος ο αριθμός σου. Να τον μετατρέψω σε χρόνια ή όχι;

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Άν έπρεπε να τα εξηγώ και όλα στον Μαίτρ του είδους των ..αποκρυπτογραφήσεων...! Θα χάναμε χρόνο.. Υποκλίνομαι εγώ η πτωχή στην ικανότητά σας να διαβάζετε όλα τα ιερογλυφικά... Κάντε τον ό,τι θέλετε τον αριθμό! Όπως κι αν τον υπολογίσετε, μιά Αιωνιότητα την κάνει. Ως προς το ταξίδι, εγώ είμαι έτοιμη, με τα πανιά ανοιγμένα και "δεν θα το πω του παπά" που λέει και η λαϊκή έκφραση.. Δεν ξέρω αν θα μείνω στο παγκάκι, δεν θα κοκκαλώσω το υπόσχομαι, και μάλλον θα μπώ σε μία γόνδολα ώσπου να γυρίσετε, και θα παραγγείλω το o sole mio να μου το τραγουδήσει "ο γονδολιέρης.." Τί θα φοράει "ο γονδολιέρης" και τί θ ανεμίζει σ όλο το κανάλι δεν μπορώ να σας το πω, γιατί το φαντάζεστε ήδη..γιατί ό,τι και να κάνω μπορώ να φύγω ινκογκνιτο? Θα μ αντιληφθεί ο "γονδολιέρης" και θάρθει παρα πόδα...
Όπως και νάναι, οι 5.509 λόγοι αντιστοιχούν σε 9.055 ημέρες στη Γέφυρα των Στεναγμών..Κάπου εκεί πρέπει να πέφτει..

Roadartist είπε...

Αχ τι μου θύμισες πκ.. πολλά όμορφα..μέσα στη καρδιά αφημένα..

kiki είπε...

Αχ να ήμουν εκεί τώρα....

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Καλά, δεν επιμένω, αν πρόκειται για υπερ-ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα... Η αρμοδιότητά μου φτάνει μέχρι τα ευαίσθητα. Από εκεί και πέρα, είπαμε "αλλουνού παπά"...

Η συνέχεια της βόλτας στη Βενέτσια είναι ήδη έτοιμη, αλλά στην αναμονή. Αν πρόκειται να κρυώσεις όμως εκεί στη στάση ολόμονη, πες να προχωρήσω γρηγορότερα στην δημοσίευση. Όσο για τον γονδολιέρη, "ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον..."

P. Kapodistrias είπε...

@ Roadartist,

Αχ αυτά τα της καρδιάς αφημένα!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Κική,

Η πόλη είναι αιώνες εκεί! Σε αναμένει!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Δεν κρυώνω ποτέ αρκετά! Ο πυρήνας είναι ζεστός! Αλλα καλού-κακού θα ρίξω κάτι πάνω μου.. Ότι βρεθεί, καμιά εσάρπα απο δαντέλα κάτι απλο και απέριτο δηλαδή.. ή καμιά .. μεταξωτή στολή εποχής(αλλα χωρίς τη μάσκα)δεν έχω προτίμηση, βολέυομαι, κάτι.. αιθέριο θα βρώ τέλος πάντων. Όποτε θέλετε περάστε απ το παγκάκι μου. Θα ρεμβάζω .. αριστοκρατικώς ώσπου ναρθείτε..και μπορεί να πιάσω κουβέντα μόνο με εκλεπτυσμένες υπάρξεις σε άπταιστα μεσαιωνικά Ιταλικά, που επίσης θα γνωρίζω..Ελάτε πριν..ξυπνήσω!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Λες: "Δεν κρυώνω ποτέ αρκετά"...
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η βεβαιότητα που εκφράζεις, μ' έπεισε ότι ήδη κρυώνεις πολύ, πάρα πολύ. Και μούφερε στο νου ένα ποίημα της Δημουλά, στο οποίο επαναλαμβάνει πολλάκις και μετά μεγάλης βεβαιότητος "Όχι, δεν είμαι λυπημένη"!...

Το πόσο όμως είναι λυπημένη, φαίνεται άμα τη αναγνώσει. Το μεταφέρω εδώ προς (ανα)γνώσιν:


ΠΕΡΑΣΑ

Because these wings are no longer wings to fly
T. S. ELIOT


Περπατώ και νυχτώνει.
Αποφασίζω και νυχτώνει.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ' όλα. Λίγο απ' όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ' ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Πέρασα μέρες με βροχή,
εντάθηκα πίσω απ' αυτό
το συρματόπλεγμα το υδάτινο
υπομονετικά κι απαρατήρητα,
όπως ο πόνος των δέντρων
όταν το ύστατο φύλλο τους φεύγει
κι όπως ο φόβος των γενναίων.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Πέρασα από κήπους,στάθηκα σε συντριβάνια
και είδα πολλά αγαλματίδια να γελούν
σε αθέατα αίτια χαράς.
Και μικρούς ερωτιδείς, καυχησιάρηδες.
Τα τεντωμένα τόξα τους
βγήκανε μισοφέγγαρο σε νύχτες μου και ρέμβασα.
Είδα πολλά και ωραία όνειρα
και είδα να ξεχνιέμαι.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Περπάτησα πολύ στα αισθήματα,
τα δικά μου και των άλλων,
κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσα τους
να περάσει ο πλατύς χρόνος.
Πέρασα από ταχυδρομεία και ξαναπέρασα.
Έγραψα γράμματα και ξαναέγραψα
και στο θεό της απαντήσεως προσευχήθηκα άκοπα.
Έλαβα κάρτες σύντομες:
εγκάρδιο αποχαιρετιστήριο από την Πάτρα
και κάτι χαιρετίσματα
απο τον Πύργο της Πίζας που γέρνει.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη που γέρνει η μέρα.

Mίλησα πολύ. Στους ανθρώπους,
στους φανοστάτες, στις φωτογραφίες.
Και πολύ στις αλυσίδες.
Έμαθα να διαβάζω χέρια
και να χάνω χέρια.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Ταξίδεψα μάλιστα.
Πήγα κι από εδώ, πήγα και από κεί...
Παντού έτοιμος να γεράσει ο κόσμος.
Έχασα κι από εδώ, έχασα κι από κεί.
Κι από την προσοχή μου μέσα έχασα
κι από την απροσεξία μου.
Πήγα και στη θάλασσα.
Μου οφειλόταν ένα πλάτος. Πές πως το πήρα.
Φοβήθηκα τη μοναξιά
και φαντάστηκα ανθρώπους.
Τους είδα να πέφτουν
από το χέρι μιας ήσυχης σκόνης,
που διέτρεχε μιάν ηλιαχτίδα
κι άλλους από τον ήχο μιας καμπάνας ελάχιστης.
Και ηχήθηκα σε κωδωνοκρουσίες
ορθόδοξης ερημιάς.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Έπιασα και φωτιά και σιγοκάηκα.
Και δεν μου έλειψε ούτε των φεγγαριών η πείρα.
Η χάση τους πάνω από θάλασσες κι από μάτια,
σκοτεινή, με ακόνισε.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Όσο μπόρεσα έφερ' αντίσταση σ' αυτό το ποτάμι
όταν είχε νερό πολύ, να μη με πάρει,
κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό
στα ξεροπόταμα
και παρασύρθηκα.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Σε σωστή ώρα νυχτώνει.




υ.γ. Νομίζω, ότι πράγματι κινδυνεύεις στο παγκάκι της στάσης... Οι γόνδολες κοιμούνται στους αρχαίους τους πασάλους δεμένες και τα βρόμικα νερά αποπνέουν δύσοσμη υγρασία.
Θα στείλω οσονούπω την επόμενη ανάρτηση να σε συνοδεύσει για καφέ ζεστό στην Πλατεία του Σαν Μάρκο.

Έσο έτοιμη.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Εντάξει! Είμαι λυπημένη! Παραδίνομαι.. Παράξενο! Πολύ παράξενο! Χειρουργείτε κιόλας? Αυτό το Ποίημα προκαλεί Πολλά! Αιστάνθηκα σαν να μου βγάζουν βίαια τα σωθικά μου έξω..Πως κάνετε τις Λέξεις να σφυροκοπάνε? Εντάξει! Κρυώνω.
"Έχασα κι από εδώ, έχασα κι από κεί.
Κι από την προσοχή μου μέσα έχασα
κι από την απροσεξία μου."
Μετά απ όλα αυτά θα τον πιώ αυτό τον καφέ! Θέλω καυτό διπλό espresso stretto! Μήπως due?

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Είναι ήδη κανονισμένο: 12.05 τα μεσάνυχτα θα περάσει η επόμενη Ανάρτηση να σε παραλάβει. Μέχρι τότενες

Όχι, μην είσαι λυπημένη!

Be happy!

Ενορία Αγίου Ελευθερίου Κέρκυρας είπε...

Αριάδνη καταλαβαίνω ότι ευρισκόμενη κοντά στις γόνδολες όλο και κάποιος ευγενικός γονδολιέρης θα έρθει να σου προσφέρει λίγη ζεστασιά και να σε κεράσει ένα ζεστό ρόφημα μέσα στη νυχτιἀ. Όμως ώσπου να έρθει η πολύ ωραία παρέα να σε παραλάβει κοιτάζεις το φεγγάρι και ας κάνεις τις βαθιές σου περιπλανήσεις.
Ένας ξεχασμένος γονδολιέρης.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Τι παράπονο να έχω ! Όλοι με σκέφτονται..Εκτιμώ δεόντως ένα ζεστό καφέ.
Ευχαριστώ τον πολύ υποχρεωτικό γονδολιέρη..Και οι Ιππότες ταιριάζουν με το ντεκόρ.

P. Kapodistrias είπε...

@ Άνιμους,

Καλώς ήρθες στην παρέα, αν και δεν υπέβαλες διαπιστευτήρια και μού είσαι άγνωστος / άγνωστη. Θα μπορούσες να είσαι ο ξεχασμένος γονδολιέρης, αλλά και ο πάσα ένας...

Σε άφησα να περάσεις από τη λογοκρισία των σχολίων, μια και δηλώνεις ξεχασμένος και σε λυπήθηκα, αλλά άλλη φορά το βλέπω χλωμό... Πρώτα, τα διαπιστευτήριά σου!!!

Ποιος είσθε κύριε ή κυρία;;;; Τώρα δεν μπορούμε, δώσαμε!!!... Φύγαμε και απ' το παγκάκι. Βρισκόμαστε τώρα στην πλατεία και πίνουμε καφέ με την Πρόεδρο του Φαν Κλαμπ...

Όχι, δεν είναι λυπημένη!!!!!!!!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Βάσει του σεναρίου, τώρα είσαι στην πλατεία του Σαν Μάρκο. Πολυκοσμία, καφέ και άλλα τέτοια χλιδάτα!!!

Απλώς γύρισα πίσω να τακτοποιήσω μιαν εκκρεμμότητα μ' έναν... ξεχασμένο γονδολιέρη, όπως δηλώνει.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Εγώ δεν έχω εκκρεμμότητες! Δείχνω να είμαι σε συγχυτική κατάσταση ή να έχω κενά μνήμης και να μη θυμάμαι που είμαι? Πίνω caffe macchiato con un po di latte! και το συνοδεύω με cornetto al burro..Με την καλύτερη παρέα που έγινε ποτέ! Μάλιστα προτίθεμαι να μοιραστώ μαζί σας ένα cornetto alla crema dello sciampagne!Που είναι και ..διαίτης! Τώρα αν έρθει ένας γονδολιέρης ή καλύτερα ο ίδιος ο Δόγης απο εκεί, του φυλάμε μιά θέση..

Ενορία Αγίου Ελευθερίου Κέρκυρας είπε...

Είμαι πολύ γνωστός, νοσταλγός κάποιων ρομαντικών εποχών και με τούτη την πανέμορφη ανάρτηση θέλησα να συμμετέχω και εγώ ως ένας ξεχασμένος γονδολιέρης. Δ.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails