Αυτή την εποχή στο Γιοχάνεσμπουργκ (αρχές Νοεμβρίου, δηλαδή αρχές καλοκαιριού εκεί), όπου κι αν κυκλοφορήσεις, όπου κι αν σταθείς, σε περιτριγυρίζουν φιλικότατα τεράστια δέντρα με άνθη μενεξεδένια, συστοιχίες ολόκληρες! Έχεις την εντύπωση, ότι κυκλοφορείς μέσα σ' έναν ιδιότυπο κήπο. Πρόκειται για τις Τζακαράντες.
Η Τζακαράντα (Jacaranda) είναι είδος τροπικού δέντρου με λουλούδια μενεξεδένια και καρπούς, που όταν κινούνται, κροταλίζουν. Ο Γιώργος Σεφέρης στο "Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄" (βλ. ποίημα "Kerk Str. Oost, Pretoria, Transvaal") τα μνημονεύει με τον χαρακτηριστικό του λόγο:
"οι τζακαράντες παίζοντας καστανιέτες και χορεύοντας ρίχναν γύρω στα πόδια τους ένα μενεξεδένιο χιόνι" .
Τα περήφανα αυτά δέντρα υψώνονται από δύο έως και τριάντα μέτρα ύψος και συναντώνται κατά κύριο λόγο στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, Μεξικό και Καραϊβική και σε διαφορετικά είδη.
Οι Έλληνες του Γιοχάνεσμπουργκ μάς πληροφόρησαν πάντως, ότι πλέον συζητείται πολύ σοβαρά από τους ειδικούς επί του θέματος, η ολοσχερής εξαφάνιση των μεγαλόπρεπων αυτών δέντρων, επειδή καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα της χώρας.
Χαρείτε πάντως, προς το παρόν, τις φωτογραφίες, τις οποίες αποτύπωσα κατά τις βόλτες με αυτοκίνητο στη μεγαλούπολη αυτή της Νοτίου Αφρικής.
Επισημαίνω, ότι οι λήψεις γίνονταν απαράβατα μες από το ερμητικά κλειστό τζάμι του αυτοκινήτου, επειδή θεωρείται ιδιαίτατα επικίνδυνο το να κυκλοφορεί κανείς έξω δίχως προφυλάξεις. Εμ, τι περιμένατε; Έχοντας λερωμένη τη φωλιά μας οι (δήθεν) Λευκοί, εσωκλειόμαστε ύστερα γι' ασφάλεια...
Χαρείτε πάντως, προς το παρόν, τις φωτογραφίες, τις οποίες αποτύπωσα κατά τις βόλτες με αυτοκίνητο στη μεγαλούπολη αυτή της Νοτίου Αφρικής.
Επισημαίνω, ότι οι λήψεις γίνονταν απαράβατα μες από το ερμητικά κλειστό τζάμι του αυτοκινήτου, επειδή θεωρείται ιδιαίτατα επικίνδυνο το να κυκλοφορεί κανείς έξω δίχως προφυλάξεις. Εμ, τι περιμένατε; Έχοντας λερωμένη τη φωλιά μας οι (δήθεν) Λευκοί, εσωκλειόμαστε ύστερα γι' ασφάλεια...
13 σχόλια:
Υπέροχα είναι! Γιατί ομως καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα;
Ζηλεύω!!!
Πολύ ωραίο χρώμα, και μάλιστα με το δικό του soundtrack!
Κι εδώ στον Βόλο, υπήρχαν 3 πολύ μεγάλα δέντρα, που δυστυχώς καταστράφηκαν από την χιονόπτωση το 2000...Δεν άντεξαν την παγωνιά εκείνης της χρονιάς...
Γηράσκω αεί διδασκόμενος. Ούτε το είχα ξανακούσει το όνομά τους, ούτε είχε τύχει να περάσω από κείνη τη γωνιά του Σεφέρη..
Μπορώ, λοιπόν, από σήμερα, να σε μετονομάσω σε προσωπική μου...ΠιΚιpaideia, ε; :-)
Kαι το θέμα ιδιαίτερο και οι φωτό υπέροχες! Τραβηγμένες μάλιστα μέσα από αυτοκίνητο!
Την αναφορά Σεφέρη δεν την γνώριζα και ευχαριστώ!
Καλά μελλοντικά ταξίδια
@ Κική,
Όντως όμορφα και σε κυκλώνει ευχάριστα η ομορφιά τους! Τώρα για τον υδροφόρο ορίζοντα, δεν είμαι ειδικός, αλλά μάλλον τραβούν και πίνουν απ' τις ρίζες (εννοείται) όλο το νερό του υπεδάφους.
@ Αριάδνη,
Δεν έχετε, παρά να οργανωθείτε (ήτοι να πάρετε τους ηγαπημένους σας) και να πάτε!!!
@ Κωνσταντίνε,
Χρώμα κυριαρχικό κ' ερασμιότατο!!!
@ Αρτάνις,
Πολύ ενδιαφέρουσα η πληροφορία!
Είπες, Βόλος, θυμήθηκα Πήλιο!!!
Άλλος για Βόλο;;;;;;;;;;;;
@ Διονύση Μάνεση,
Είδαμε το σχόλιό σου μαζί με τον Πορφύρη και ακόμη γελάμε! Πολύ-πολύ πετυχημένο! Καλόόό!
@ Παναγιώτη Ανδριόπουλε,
Τα ταξίδια διπλασιάζουν ή και πολλαπλασιάζουν τη ζωή μας!
Είναι, τουλάχιστον για μένα, η καθημερινή άμυνα έναντι της αυριανής σκληρότητας!
Χαίρομαι που σού άρεσαν όλ' αυτά!
Καλά ταξίδια και σ' ένα και γόνιμα πάντα!
Θα το διαβιβάσω ..αρμοδίως!
Δημοσίευση σχολίου