Πολλά της φυτο-ζωής μας τ' ανάποδα και ανάρμοστα... Τόσο τριγύρω μας, όσο κι εντός μας... Περιπλεγμένος ο άνθρωπος σε πολλούς και διάφορους αραχνοΰφαντους ιστούς του βίου του, πασχίζει να οδηγηθεί στην δι-έξοδο. Αδιέξοδα ωστόσο επιστρέφει στα ίδια και τα ίδια, μια και συνήθως δεν έχει τα κότσια να υπερβεί την παλαιότητά του, αποκτώντας επανεπικοινωνία με την Αυθεντικότητα, την οποίαν ούτως ή άλλως έχει αμαυρώσει. Το αρχαϊκό "posse non mori" (η δυνατότητα του μη αποθανείν) αποτελεί μια μακρινή -γονιδιακή θα έλεγα- ανάμνηση, μια νοσταλγία που τον τύπτει τα βράδια, κρατώντας τον ξάγρυπνο έξω απ' τον τόπο και τον τρόπο της ουσιαστικής τρυφής... Κατ' αρχήν, αναδείχτηκε άφρων... Τώρα, αποδείχνεται παράφρων...
Αυτά τα παρακμιακά σκεφτόμουν σήμερα το πρωί, φωτογραφίζοντας τα είδωλα του φυσικού μου περιβάλλοντος στα νερά του απόβροχου. Μια μυστική πικρία με κατέλαβε... Ένα αίσθημα πονετικό γι' αυτούς (ή και για μένα), που νοσταλγούν αυτοεξόριστοι το απωλεσμένο τους πολίτευμα ... Μπα, σε καλό μου...
20 σχόλια:
Άπαιχτες οι αναποδιασμένες. Το ξέρεις ότι μου αρέσουν πολύ! Άπαιχτες και οι σκέψεις. Μα πρωί-πρωί;
;-)
Ε και ποιος οριζει το σωστο και το λαθος , το ορθο και το αναποδο?
μπορει και το αναποδο να ειναι το ορθο... μπορει... ποιος ξερει?
ολα σχετικα
ολα ρευστα , ολα αναλογα με τις περιστασεις.
ομορφες φωτο.
μου αρεσουν οι περιεργες.
καλο σ/κ π.Παναγιωτη.
αυτή η μυστική πικρία πολλές φορές γίνεται ολοφάνερη!
Το απόλαυσα από το α΄διάβασμα, μου άρεσε πολύ ο συνδυασμός της σκέψης και της φωτογραφίας.
Το ξαναδιάβασα και αφέθηκα να χαζεύω πέρα από τα νοήματα, τα έξυπνα παιχνίδια των λέξεων.
Και κατέληξα.
Ήταν ένα ποίημα!
Όλοι μας βλέπουμε, ακούμε και οσφαινόμαστε ποίηση σ' αυτή την ανάρτηση. Και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, αφού η εικόνα και ο λόγος εκεί παραπέμπουν.
Όμως χαιρόμαστε και τη φύση, τη δημιουργία, το μεγαλύτερο και τελειότερο ποίημα. Το νερό, τα δένδρα, τα φύλλα, ο άνθρωπος, το φως, μια μαγεία από μόνη της.
Εμείς στην πόλη...
Αναρωτιέμαι αν εμείς "φωτογραφιζόμασταν" ανάποδα από τα παιδιά (μας) θα είχαμε την ίδια ομορφιά;
Μια ακόμα καταγραφή του είναι της φύσης με άλλες μοίρες...
Όπως το λέει κι ο Σολωμός "[η θάλασσα] σαν περιβόλι ευώδησε και τ' άνθη του ήταν τ' άστρα."
Κάπως έτσι το ενιαίο της φύσης: το νερό καθρεφτίζει τον ουρανό στη γη...
( Με συγχωρείς που το πήγα αλλού, αλλά...αναποδιές είν' αυτές..)
@ Κική,
Ευχαριστώ! Μόλις τις ανέβαζα στην ανάρτηση, εσένα σκέφτηκα. Ότι θα σού αρέσουν!
Ναι, πρωί πρωί, μια και σήμερα δόθηκε η ευκαιρία. Για του λόγου το αληθές δυο από αυτές προέρχονται από προηγούμενη μέρα.
@ Αλίκη,
Ναι, καλά τα λες. Αλλού το ίσιο, αλλού το ανάποδο και τανάπαλιν...
Χαίρομαι που σού άρεσαν!
Καλή Κυριακή!
@ Ηλιογράφε,
Όχι απλά ολοφάνερη, αλλά και πασιφανής και περίοπτη...
@ Άστρια,
Όλα εντέλει εντάσσονται στη σκέψη της φωτογραφίας και στη φωτογράφηση της σκέψης.
Νά είσαι πάντα πολύ καλά και να δημιουργείς!
@ Αναστάσιε,
Για τα καλά λόγια και τη συναντίληψη, υπόχρεος!
Καλό σαββατοκύριακο!
@ Μανιτάρι του Βουνού,
Ποια ομορφιά; Αστειεύεσαι τώρα; Κοινώς, εκτρώματα, παραδείγματα πάντως προς αποφυγήν...
Καλό ε-ξημέρωμα!
"..στη σκέψη της φωτογραφίας και στη φωτογράφηση της σκέψης..." !!!
και οι λέξεις συνεχίζουν και παίζουν:)
Κιεγώ ευχαριστώ, .
Kαληνύχτα
@ Διονύση Μάνεση,
Καλοδεχούμενες οι λεκτικές αναποδιές σου!
Εξ ων και η όντως Ποίηση!!!
@ Άστρια,
Αν δεν παίξουν οι λέξεις, θα χρειασθεί... αλεξίσφαιρο...
δεν είναι καλύτερα έτσι; βλέπω συνέπεια εδώ αφού κοιτάμε όρθια και πράττουμε ανάποδα. βρέθηκε η λύση του προβλήματος!
Τι όμορφες φωτογραφίες!!
Ακόμα και τα "ανάποδα" μπορεί να είναι εξαιρετικά καμιά φορά...
Nομίζω ότι η μουσική που ταιριάζει στην ανάρτηση είναι τα Reflections, ήτοι Αντικατοπτρισμοί του Μάνου Χατζιδάκι.
Έχουν όλη την απαιτούμενη υγρασία και τη νοσταλγία του απωλεσθέντος...
Μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψε η Αλίκη, και συμφωνώ.
Πώς ορίζονται τα πράγματα,πώς ορίζονται οι λέξεις τους, πώς ορίζονται οι εικόνες..
Οι εικόνες ΤΙ μας λένε των πραγμάτων? Μία πλευρά, ή καμμία πλευρά..
Ποιός λέει οτι είναι Ανάποδα? Εξαρτάται απο που τα βλέπεις..
Μπορεί Σωστά να είναι τ Ανάποδα.
Εγώ δεν τα βλέπω καθόλου, Εσείς τα βλέπετε απο μιά Απόσταση, ο Θεός τα βλέπει απ Αλλού..
Θυμήθηκα του Δροσίνη:
"....Μήπως ότι θαρρούμε βασίλεμα γλυκοχάραμα αυγής είναι πέρα,
κι αντί νάρθει μια νύχτα αξημέρωτη, ξημερώνει μιά αβράδιαστη μέρα;
Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;
Ότι λέμε πως ζει μήπως πέθανε κι ειναι αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει"
Δημοσίευση σχολίου