Η καλοσύνη μιας πολύτιμης φίλης μάς έκαμε δώρο το βιβλίο - ανθολόγιο με τίτλο "ποιος είν' τρελλός από έρωτα" κι επεξηγηματικό υπότιτλο "Ποιήματα του έρωτα από τον Σολωμό ως τον Σεφέρη", που κυκλοφόρησε σε πρώτη έκδοση το 2004 από τον Καστανιώτη κι επιμέλεια του Μάνου Λουκάκη (η ανά χείρας είναι η β΄ έκδοση, 2008).
Είναι μια πολύ όμορφη - αγαπησιάρικη έκδοση, με χαρτόδετο εξώφυλλο, το οποίο κοσμεί λεπτομέρεια από το έργο του Ν. Γύζη, "Νύμφη και Έρως" (1897).
Σχετικά με το περιεχόμενο του Τόμου (132 σελίδων) κατατοπίζει γλαφυρά τον αναγνώστη ο ίδιος ο επιμελητής Μ. Λουκάκης. Ας τού δώσουμε τον λόγο:
Όλων των παθών και όλων των μαρτυρίων τόπος η ποίηση. Αλλά και τόπος προνομιακός του πιο ριζικού μας πάθους και του πιο προσωπικού μας μαρτυρίου. Κι ίσως ίσως και της πιο ολόδικής μας μαρτυρίας - τόπος δηλαδή του έρωτα.
Από τα απλούστατα στιχάκια των ημερολογίων στον τοίχο, από τις νεανικές ρίμες των παλιών λευκωμάτων, από τα λόγια των τραγουδιών και, προπαντός, από τους δικούς μας έμμετρους αναστεναγμούς καθώς κοιτάμε στη γωνία το ρολόι, από όλα αυτά τα απολύτως καθημερινά ίσαμε τις πολύτροπες συνθέσεις των ποιητών μας, παντού ο ίδιος, παράξενα ομοιόμορφος, ρυθμός. Παντού ίδια η λαχτάρα, η αλησμόνητη ευδαιμονία, η υπεσχημένη αφοσίωση, το δοξαστικό της ωραιότητας, η διάψευση και η ξηρασία του χωρισμού.
Η συγκέντρωση κάποιων σπουδαίων ερωτικών ποιημάτων του νεοελληνικού λόγου αρχίζει βέβαια με την "αγγελική θωριά" στον Σολωμό για να καταλήξει με "του ματιού σου το μαυράδι" στον Σεφέρη. Εξήντα πέντε ποιητές μιλούν για τον έρωτα. Ιστορούν "το βαθύ, το απλό, το μεγάλο" της Μαρίας Πολυδούρη και απορούν μαζί με τον Γιώργο Σαραντάρη "ποιος είναι τρελλός από έρωτα;"
Ακολουθούν ορισμένα από τα ποιήματα ενός από τους ανθολογούμενους δημιουργούς, του Γιώργου Σαραντάρη, του πρωτοποριακού αυτού Νεοέλληνα ποιητή, ο οποίος πέθανε πολύ νέος (33 ετών) στο Αλβανικό Μέτωπο. Το πρώτο από τα ποιήματα αυτά μπορείτε να το ακούσετε σε μελοποίηση του Μάνου Χατζιδάκι με τη Φλέρυ Νταντωνάκη, στο τέλος της ανάρτησης.
Τ' αναδημοσιευόμενα εδώ, καθώς και τ' άλλα του Σαραντάρη από τον εν λόγω Τόμο, δείτε στα "παραΘέματα λόγου", κάνοντας κλικ εδώ.
Γιώργος Σαραντάρης
1908-1941
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝ' ΤΡΕΛΛΟΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ
Ποιος είν' τρελλός από έρωτα;
Ας κάνει λάκκους στην αυγή
Να πάμε εκεί να πιούμε
Τη βροχή,
Μια που εμείς σε όποια στέγη αράξουμε
Σε όποια αυλή
Ο άνεμος χαλνάει τον ουρανό
Τα δέντρα
Κι η στείρα γη
Μέσα σε μάς βουλιάζει.
Ας κάνει λάκκους στην αυγή
Να πάμε εκεί να πιούμε
Τη βροχή,
Μια που εμείς σε όποια στέγη αράξουμε
Σε όποια αυλή
Ο άνεμος χαλνάει τον ουρανό
Τα δέντρα
Κι η στείρα γη
Μέσα σε μάς βουλιάζει.
ΒΛΕΠΩ
Βλέπω
Ώρα χαμηλή
Ανάστημα κόρης
Είμαι
Και χάνω
Το στόμα
Ξεχνάω
Την αφή
Φάσμα
Ο χτύπος
Η φλούδα
Της ακοής.
ΣΜΗΝΟΣ ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
Σμήνος οι επιθυμίες
Οι ελπίδες οι κόρες των ματιών μας
Εστράγγιασαν τη λύπη
Επέρασαν τον ήλιο
Εφύλαξαν το φως τους
Το δέντρο με τις ρίζες
Με τους καρπούς με τ' άστρα
Σμιλεύοντας τα σπλάχνα της υγείας.
12 σχόλια:
τι όμορφα να μαθαίνεις πράγματα για ένα τραγούδι που άκουσες και ψιθύρισες χιλιάδες φορές!
δεν το πιστεύω, τι χαρά μου δώσατε!
το ακούω βουρκωμένη κι ευτυχισμένη, θα δω και τις παραπομπές σας!
δεν ήξερα τίποτε για τον στιχουργό...
καλό σας βράδυ κι ευχαριστώ!
Με κάνατε ν αφήσω ένα δάκρυ..
Ευχαριστώ.
Η μελοποίηση από τον Χατζιδάκι είναι εκπληκτική. Έχω ακούσει όλη αυτή τη σειρά ποιημάτων που μελοποίησε...
H ανάρτησή σου παμφίλτατε Π.Κ. προκαλεί συγκίνηση, όπως φαίνεται και από τα σχόλια που έχουν προηγηθεί.
Δικαιώνεται η μπλογκόσφαιρα με τέτοιες αληθινά ερωτικές αναρτήσεις.
Σαραντάρης, Χατζιδάκις, Νταντωνάκη: Μεγάλοι Ερωτικοί του νεοελληνικού μας βίου.
Είναι αενάως παρόντες!...
ΕΥΓΕ!!!!
Ω! Μελίρρυτοι
και μελισμάτων ήχοι.
Οι ζωοδότες...
Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
@ Ανεπίδοτη,
εντέλει ο Έρως ανεπίδοτος...
@ Αριάδνη,
Το δάκρυ είναι η αρχή
το δάκρυ και το τέλος...
Καγώ ευχαριστώ!
@ Κική,
Όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό, είσαι πλούσια ήδη που τα έχεις ακούσει!!!
@ Παν. Ανδριόπουλε,
Ναι,
Αειπαρόντες οι απουσιάζοντες,
ενώ
ωσεί απόντες οι Τριγύρω μας...
... λόγω της αέναης εγγύτητας ή όχι με την Αγάπη!
@ Κυρά των Γλάρων,
Και πανεύοσμα
τα λόγια σου Καλή μου
κ' ελπιδοφόρα!
Καλημερούδια!
πατέρα Παναγιώτη
κοιτάξτε σύμπτωση
χθες άκουσα μπορεί και είκοσι φορές
το "ποιος είναι τρελλός από έρωτα"
και διερωτήθηκα άλλες τόσες
ποιες ιδιότητές μας εξογκώνει αυτός ο "θεός"?
μπορεί πάντως να καυχιέται
πως αλωνίζει στα όνειρα και στις
σκέψεις μας
ειδικά στα κορυφώματά του...
απόλαυσα την παρουσίαση και όλα
να είστε καλά
μέσα απ'την καρδιά μου
σας φιλώ πολύ
καλημέρα
Τα δάκρυα είναι πολλών ειδών και τα πιο καθαρά είναι ίσως της ευγνωμοσύνης. Τα φαντάζομαι διάφανα και λαμπερά. Της ενοχής είναι καυστικά και τα φαντάζομαι βαθυκόκκινα σαν αίμα. Τα δάκρυα της αγάπης νομίζω οτι είναι άλλη απόχρωση, έχουν το χρώμα της δύναμης της ζωής, του νεογέννητου τριαντάφυλλου που πόνεσε όταν κόπηκε αλλά ζει αγαπώντας με πάθος τον πόνο του. Και της μετάνοιας νομίζω έχουν ένα χρώμα διάφανο βιολέ της Σταύρωσης, αλλά καθώς δεν έχω αρκετά στοιχεία, δεν ξέρω πως είναι αυτά της Ανάστασης..
Δημοσίευση σχολίου