Κάρπαθος: Μεταξύ Ανατολής και Δύσης / Karpathos Island: Between East and West

[ Ο Μανώλης Δημελλάς στη σημερινή του φωτο-συνεργασία μάς ξεναγεί στο νησί του, την Κάρπαθο. Υπέροχες λήψεις, χαρακτηριστικές του νησιού των αντιθέσεων και των ιδιαιτεροτήτων ως προς την εμμονή των κατοίκων στο ιερό νόημα της Παράδοσης! Σκέφτηκε μάλιστα, αντί άλλου σχολίου, να επενδύσει τις φωτογραφίες του με μια μαντινάδα του Νίκου Διάκου, ενός από τους πιο χαρισματικούς ποιητές της Καρπάθου. Τους δίνουμε λοιπόν τον όσο ιστοχώρο χρειάζονται, για να ξεδιπλώσουν Φως και Λόγο!

π. Π.Κ. ]

ΔΙΛΗΜΜΑ

Πού να πουλούνε γιατρικό, ο χωρισμός να γιαίνει,

να πιούνε να γιατρεύ(γ)ουτε, ουλ' οι ξενιτεμένοι.

Να πιω κι εγώ της ληγσμονιάς το φάρμακο που λένε,

οι άλλοι να μη τα θωρούν, τα μάτια μου που κλαίνε.

Δύσκολο είναι τη πληγή, της ξενιτιάς να γιάνεις,

οι δυο πατρίδες ειν' κακές, όπως και να τα κάμεις.

Η μια δεμένο σε βαστά, μ' αγάπες κι αναμνήσεις,

κι η άλλη πλούτη άφθονα, σου δίνει για να ζήσεις.

Νίκος Διάκου

Υστερόγραφο Π.Κ.

Προτού κλείσουμε την... καρπαθιώτικη αυτήν ανάρτηση, πρέπει να πληροφορήσουμε τους φίλους μας, ότι ο Μανώλης Δημελλάς μαζί με τον Φίλιππο Αλαβέρα έχουν κάμει ένα πρωτότυπο ντοκιμαντέρ 41΄, που αφορά σε μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της Καρπάθου. Είναι "Το θεριό του Μάρτη" και είχα την τιμή να μού το χαρίσει ο ίδιος ο Μανώλης. Περί τίνος πρόκειται; Μάς εξηγεί ο ίδιος:

Κάθε Μάρτιο, το ψάρι με την κοινή ονομασία Μένουλα κάνει την εμφάνισή του στη θαλάσσια περιοχή της Καρπάθου, σε κοπάδια για να γεννήσει.

Η καθημερινότητα αλλάζει στο νησί και ιδιαίτερα στο ορεινό χωριό Σπόα, οι κάτοικοι του οποίου διεκδικούν και έχουν τη φήμη των καλύτερων ψαράδων της Μένουλας.

Τα ψέματα και οι αλήθειες μας μπερδεύονται στον χρόνο, μα ο τόπος παραμένει πάντα ο ίδιος: εκεί που παιδιά περιμέναμε να ρθει το ψάρι, να το εντοπίσουν οι ψαράδες, να παστωθεί και έπειτα να πουληθεί.

Μεγαλώσαμε με κοινές αναφορές, με μνήμες που μάς συνδέουν πιο δυνατά και από δεσμούς αίματος, γλεντήσαμε για τα ίδια γλυκά μάτια, κλάψαμε αποχαιρετώντας αγαπημένους φίλους και τραγουδάμε ακόμα μαντινάδες για το θεριό του Μάρτη….

Ετούτο το παλιόψαρο, το παστωμένο αλάτι

Αμα το (δ)είς και δε το φας, 'πομένει σου στο μάτι.