Πολλά τώρα χρόνια ψάχνω το τραγούδι "Αν βουληθώ", με τον Μιχάλη Βιολάρη. Το είχα πρωτακούσει και αγαπήσει παράφορα στην ταινία "Το νησί της Αφροδίτης" του 1969, όπου πρωταγωνιστούσε υπέροχα η Κατίνα Παξινού (από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Αλέξη Πάρνη). Σήμερα το ανακάλυψα στο YouTube κι έκαμα πολύ μεγάλη χαρά, σα νά 'γινε άξαφνα γιορτή εντός μου, μαζί μ' ένα δάκρυ που κύλησε ζεστό!... Μού ανασκαλεύει μνήμες παιδικές κ' εγκαυστικές α-λήθειες από εκείνα τα χρόνια της μη Αθωότητας. Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Στίχοι: Δημοτική Κυπριακή Ποίηση
Ερμηνεία: Μιχάλης Βιολάρης
Αν βουληθώ,
αν βουληθώ να σ' αρνηθώ
να σ' απολησμονήσω
να μην εβρώ νερό να πιω
μη ρούχο να φορήσω.
Αν βουληθώ,
αν βουληθώ να σ' αρνηθώ
να σ' απολησμονήσω
να μη μπορώ φιλί να βρω
μη δάκρυ να δακρύσω.
10 σχόλια:
Αχ τι θυμήθηκα τώρα παππούλη! Αυτό το τραγούδι μου είχε αφιερώσει ένας ανεκπλήρωτος έρωτας όταν έφευγα στο εξωτερικό για σπουδές, πριν δέκα επτά χρόνια.
Ο έρωτας έμεινε ανεκπλήρωτος, η κοπέλα παντρεύτηκε και έκανε παιδί, εγώ παραμένω μπεκιάρης, αλλά η φιλία μας άντεξε. Όπως μου είχε πει, άλλον ερωτευόμαστε, άλλον αγαπάμε και άλλον παντρευόμαστε. Να είναι έτσι άραγε;
να σαι καλά π.κ.!
είναι ιδιαίτερα σημαντική η θέση σου στο διαδίκτυο. στυλοβάτης γίνεσαι για πολλά...
Πολύ πολύ όμορφο!
Από τα χρόνια της (πραγματικής) Αθωότητας!
Και "..ούλα χαλάλιν του" !
Υπέροχα με συγκινήσατε πάλι.
Χρόνια της Αθωότητας, και της μη Αθωότητας....!
Δεν ξέρω τί κατάρα είναι αυτό,να ερωτευόμαστε ΚΑΙ αγαπάμε άλλον (ταυτίζω τα δύο εις ένα), και να παντρευόμαστε άλλον..
Είμαστε ανύποπτοι, ευάλωτοι,και αθώοι, και τότε ακριβως κάνουμε ΤΟ ΛΑΘΟΣ. Λάθος που ΔΕΝ παραγράφεται.
Καλησπέρα,
Ωραίο, ωραίο. Αν και εξίσου ωραίο το του αντίποδος: " θα μας φύγει, θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ' την αρχή.."
Όποιος έχει γευθεί αυτή την πίκρα μπορεί να νοιώσει κατάβαθα τι πόνος είναι, δεν ξεχνιέται ΠΟΤΕ όσο και να προσπαθήσει. Αυτό το τραγούδι μας αναμόχλευσε πολλά αισθήματα και δημιούργησε ναι δάκρυα.
Διονύση Μάνεση, δεν νομίζω οτι ξαναέρχεται ποτέ Εκείνο, δυστυχώς, ό,τι χάνεται, χάνεται για πάντα, και
dadulo, έχουμε όλοι ρίξει πολλά δάκρυα για χρόνια χαμένα.
Τι ακριβώς να την κάνω στο ΤΩΡΑ μία άχρηστη γνώση?
να ένα καινούργιο πράγμα που έμαθα για το πολυαγαπημένο μου νησί της Αφροδίτης. δεν έχω ξανακούσει τόσο ωραίο λαϊκό ποίημα.
Καλέ που το θυμήθηκες;;; Η πλάκα είναι ότι τον τίτλο δεν τον θυμόμουνα, ούτε ήξερα πως έλεγε "αν βουληθώ", αλλά μόλις είδα το όνομα Βιολάρης, αμέσως άρχισα να ψυθιρίζω αυτό το τραγούδι!
Όμορφα λόγια και συγκινητική ανάρτηση!
Ευχαριστούμε που μας το θύμισες!
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου