Στροφαδινός Χειμώνας γι' απόψε απ' το πολυπεριοδικό μας, με πολύ ομιλητικές φωτογραφίες που μάς έφερε από εκεί ο π. Σεραφείμ, ο οποίος με την πρώτη ευκαιρία βρίσκεται εκεί.
Στην ασίγαστη βουή των σκληρών κυμάτων του Ιονίου Πελάγους, εκεί κάτω στην ερημία των Στροφάδων Νήσων, οι μήνες της Βροχής και των Ανέμων είναι δύσκολοι, τραχείς, αλλά συνάμα γοητευτικοί και δελεαστικοί! Ο ήλιος συχνά-πυκνά ευεργετικός τα επισκέπτεται μετά την καταιγίδα, χαϊδεύοντάς τα ερωτικά με την τελειότητα των φωτοσκιάσεων της αυγής ή του βασιλέματός του.
Και οι αιώνες έρχονται και παρέρχονται... Μαζί τους οι αφοσιωμένοι αναχωρητές που διακονούν τον τόπο, εκδαπανώμενοι στην πολύβουη Μοναξιά του Ενός!
14 σχόλια:
Αισθητική και πνευματική συγκίνηση φωτογραφιών και κειμένου.
Καλή συνέχεια.
Υπέροχες φωτογραφίες...Ειδικά οι φωτό του δειλινού, είναι πανέμορφες...
Καλησπέρα από ΝΖ...
Ενας παράδεισος στη γή!!
Οσες φορές και να βλέπω φωτό από τα Στροφάδια πάντα τις βλέπω σαν πρώτη φορά.
Πολυ Καλησπέρες
Κάποτε έκανα μια λιστα να επισκευθώ ένα προς ένα όλα τα νησια της πατρίδας μας. Τα κατάφερα αρκετα. Έβαλα την σημαία μου στο Αγαθονήσι (ήδη 23 χρόνια πριν) στους Φούρνους, στην Κυρα-Παναγια με το ερημο μοναστηρι και την Ψαθούρα με τον φαρο. Χωρις κοτερα και αηδίες. Με καϊκια και λατζες ανθρώπων ψημένων από το αλάτι και τον ήλιο.
Αργότερα έκανα μια λιστα όλων των μονων της Ελλαδας. Ακόμα και αυτων που έβρισκες μονο στους χάρτες της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού. Οδοιπόρησα, πείνασα, ζαλίστηκα από τις στροφές. Αποζημιώθηκα όμως άλλοτε στην Σιωπή του Θεού και αλλοτε από τον Λόγο των ανθρώπων των ψημένων στην προσευχή και τον ιδρώτα.
Τα Στροφάδια ειναι και στις δύο λιστες. Σαν στοχος στο χαρτη ενός εξερευνητή ή κατακτητή που ψάχνει για πολύτιμους λίθους.
Εκεινα παραμενουν βεβαιως στην θεση τους ως κυματοθραυστες. Μηπως απλά ειμαι εγω αυτος που καταχώνιασε λιστες και χαρτες στα συρτάρια; Μηπως τώρα πια που οι προσευχές και τα φωτεινά αστέρια-οδηγοί είναι υπό εξαφάνιση, τα ταξιδια γινονται σε αναπηρικές πολυθρόνες με GPS και τηλεοπτικες οθόνες για "μεγαλύτερη άνεση"; Μήπως φταίει πως όσο πάει λιγοστεύουν οι οδοιπόροι - για να περπατήσουν στο πλάι σου - και αυξάνονται οι ασθενείς;
Δεν ξερω. Αν πάντως δεν τα καταφέρω θα κανω την λιστα χάρτινο καραβάκι και θα την στείλω στα Στροφάδια, τα νησιά και τα μοναστήρια που τα κρουαζιερόπλοια δεν χωρουν να περάσουν.
Ετσι κι αλλιως στον δικο μας τον κοσμο το "ωσεί παρών" είναι συχνά σημαντικότερο, ίσως και προτιμότερο από το "παρών". Γιατί έχει τον θέρμη και το παθος της ανεκπλήρωτης επιθυμίας και του έρωτα που ψάχνει να ολοκληρωθει.
Αυτή η "πολύβουη μοναξιά", η ανεκτίμητη...
Και, παπαδιαμαντικά, "Ω! ας ήμην ακόμη βοσκός εις τα όρη!.."
@ Artanis,
Καλημέρα από Πατρίδα! Ναι, είναι σπουδαίες λήψεις!
Καλά να περνάτε!
@ Αναζήτηση,
Το δέχομαι όπως το λες! Έτσι είναι!
Καλημέρες!
@ Μαρία Σιδηροκαστρίτη,
Τι όμορφη έκφρασή σου αυτή! Και μάλιστα πλωτός παράδεισος!
ΠολυΚαλημέρες!
υ.γ. Η στήλη σου περιμένει συνεργασία! Μην ξεχνιόμαστε!
@ Θεοπρόβλητε,
Καλώς μάς ήρθες, αγαπητέ. Ο λόγος σου, παρηγορία! Πολύ ενδιαφέρουσες οι επιδόσεις σου! Ευωδιάζουν ερωτισμό για τις άκρες της Πατρίδας!
Ναι, πιστεύω εντέλει, ότι το "ωσεί παρών" είναι το σημαντικότερο! Έχω κάμει ταξίδια τέτοια, ων ουκ έστιν αριθμός!!!
Ασπασμούς!
@ Διονύση Μάνεση,
Βοσκός στα Στροφάδια, τι σού λέει;;;;
Το κάτι άλλο!!!
Να είσαι καλά να εκτιμάς τ' Ανεκτίμητα!
πολύ όμορφες στιγμές. γεμάτες γαλήνη.
Καταπληκτικές εικόνες!
Οι τελευταίες φωτό, είναι το κάτι άλλο!
Εχω απωθημένο ένα ταξίδι στα Στροφάδια (όχι για κυνήγι)και κάτι τέτοιες φωτο μου ξύνουν την πληγή του αικανοποίητου της ψυχής.
Νάστε καλά που μου υπενθυμίζετε τις επιθυμίες μου ξυπνώντας τις αισθήσεις.
Δημοσίευση σχολίου