[Ο Διονύσης Μουσμούτης, Διευθυντής του περιοδικού Ιστορία Εικονογραφημένη, μάς ξεναγεί στο νέο τεύχος (Δεκεμβρίου 2009) του έγκριτου αυτού περιοδικού.]
Κατά τη διάρκεια της Ιστορίας οι πανδημίες γρίπης έχουν καταγραφεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Τα πρώτα συμπτώματα γρίπης περιγράφονται από τον Ιπποκράτη το 412 π.Χ., οι καταγραφές όμως αυτές δεν είναι ιδιαίτερα ακριβείς. Η πρώτη μεγάλη πανδημία έχει καταγραφεί το 1580 και από τότε έχουν καταγραφεί δεκατρείς μεγάλες επιδημίες. Πανδημίες γρίπης αναφέρονται στις περιόδους 1729-1730, 1732-1733, 1781-1782, 1830, 1833-1834, 1847-1848. Η πρώτη ασιατική γρίπη εκδηλώνεται τον Μάιο 1889 στην Μπουχάρα του Ουζμπεκιστάν, σύντομα εξαπλώνεται ως το Τομσκ και τον Καύκασο. Τον Δεκέμβριο του 1889 πλήττεται η Βόρειος Αμερική, ακολουθεί τον Φεβρουάριο του 1890 η Νότιος Αμερική και την ίδια περίπου περίοδο η Ινδία και η Αυστραλία.
Μια από τις χειρότερες επιδημίες που έχουν καταγραφεί είναι η ισπανική γρίπη του 1918 που προσέβαλε το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, αφήνοντας πίσω της 20 - 40 εκατομμύρια νεκρούς. Πιθανολογείται ότι το ενδημικό μικρόβιο προήλθε από την Κίνα ή την Βόρειο Αμερική και μεταδόθηκε στην Ευρώπη μέσω πλοίου που έφτασε στην Γαλλία τον Απρίλιο του 1918. Από εκεί η μόλυνση εξαπλώθηκε σε στρατιώτες που πολέμησαν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνέχισε να εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Είναι πολύ πιθανό να διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και στις διαδικασίες τερματισμού του πολέμου. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, το μικροβιακό στέλεχος μεταλλάχθηκε και έγινε πιο μολυσματικό με δεκαπλάσια θύματα. Ασυνήθιστα φονική και επικίνδυνη, η γρίπη του 1918, εξαλείφθηκε τόσο γρήγορα όσο είχε ενσκήψει, σε διάστημα δεκαοχτώ μηνών.
Το 1957 -1958 η ασιατική γρίπη κόστισε τη ζωή σε δύο εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ, μετά από δέκα χρόνια περίπου, η γρίπη του Χονγκ Κονγκ άφησε πίσω της ένα εκατομμύριο νεκρούς. Η παγκόσμια ανησυχία για την γρίπη των χοίρων, και το ενδεχόμενο μας νέας πανδημίας λόγω μετάλλαξης του ιού έχουν καταστήσει το θέμα από τα πλέον δημοφιλή της επικαιρότητας. Έτσι, η Ιστορία αποφάσισε στο τελευταίο τεύχος της χρονιάς να αφιερώσει σελίδες στην παρουσίαση της σκληρής πραγματικότητας της πανδημίας του 1918. Το κείμενο υπογράφει ο συνεργάτης του περιοδικού καθηγητής της Ιατρικής Γεράσιμος Ρηγάτος.
Διαβάστε ακόμη ένα μικρό αφιέρωμα στον Δαρβίνο για τα 200 χρόνια από την γέννησή του, το επετειακό κείμενο για τον Ανδρέα Κάλβο, την προσωπογραφία του Νικολά Σαρκοζί -μιας από τις πλέον πολυσυζητημένες προσωπικότητες της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, εμβληματικής όσο και διφορούμενης-, καθώς και το πρώτο μέρος της πολύ ενδιαφέρουσας έρευνας του Γιάννη Ράγκου για τις δίκες των δωσίλογων της Κατοχής.
Καλή, δημιουργική χρονιά και πρώτιστα υγεία φίλοι αναγνώστες.
Διονύσης Ν. Μουσμούτης
Κατά τη διάρκεια της Ιστορίας οι πανδημίες γρίπης έχουν καταγραφεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Τα πρώτα συμπτώματα γρίπης περιγράφονται από τον Ιπποκράτη το 412 π.Χ., οι καταγραφές όμως αυτές δεν είναι ιδιαίτερα ακριβείς. Η πρώτη μεγάλη πανδημία έχει καταγραφεί το 1580 και από τότε έχουν καταγραφεί δεκατρείς μεγάλες επιδημίες. Πανδημίες γρίπης αναφέρονται στις περιόδους 1729-1730, 1732-1733, 1781-1782, 1830, 1833-1834, 1847-1848. Η πρώτη ασιατική γρίπη εκδηλώνεται τον Μάιο 1889 στην Μπουχάρα του Ουζμπεκιστάν, σύντομα εξαπλώνεται ως το Τομσκ και τον Καύκασο. Τον Δεκέμβριο του 1889 πλήττεται η Βόρειος Αμερική, ακολουθεί τον Φεβρουάριο του 1890 η Νότιος Αμερική και την ίδια περίπου περίοδο η Ινδία και η Αυστραλία.
Μια από τις χειρότερες επιδημίες που έχουν καταγραφεί είναι η ισπανική γρίπη του 1918 που προσέβαλε το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, αφήνοντας πίσω της 20 - 40 εκατομμύρια νεκρούς. Πιθανολογείται ότι το ενδημικό μικρόβιο προήλθε από την Κίνα ή την Βόρειο Αμερική και μεταδόθηκε στην Ευρώπη μέσω πλοίου που έφτασε στην Γαλλία τον Απρίλιο του 1918. Από εκεί η μόλυνση εξαπλώθηκε σε στρατιώτες που πολέμησαν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνέχισε να εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Είναι πολύ πιθανό να διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και στις διαδικασίες τερματισμού του πολέμου. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, το μικροβιακό στέλεχος μεταλλάχθηκε και έγινε πιο μολυσματικό με δεκαπλάσια θύματα. Ασυνήθιστα φονική και επικίνδυνη, η γρίπη του 1918, εξαλείφθηκε τόσο γρήγορα όσο είχε ενσκήψει, σε διάστημα δεκαοχτώ μηνών.
Το 1957 -1958 η ασιατική γρίπη κόστισε τη ζωή σε δύο εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ, μετά από δέκα χρόνια περίπου, η γρίπη του Χονγκ Κονγκ άφησε πίσω της ένα εκατομμύριο νεκρούς. Η παγκόσμια ανησυχία για την γρίπη των χοίρων, και το ενδεχόμενο μας νέας πανδημίας λόγω μετάλλαξης του ιού έχουν καταστήσει το θέμα από τα πλέον δημοφιλή της επικαιρότητας. Έτσι, η Ιστορία αποφάσισε στο τελευταίο τεύχος της χρονιάς να αφιερώσει σελίδες στην παρουσίαση της σκληρής πραγματικότητας της πανδημίας του 1918. Το κείμενο υπογράφει ο συνεργάτης του περιοδικού καθηγητής της Ιατρικής Γεράσιμος Ρηγάτος.
Διαβάστε ακόμη ένα μικρό αφιέρωμα στον Δαρβίνο για τα 200 χρόνια από την γέννησή του, το επετειακό κείμενο για τον Ανδρέα Κάλβο, την προσωπογραφία του Νικολά Σαρκοζί -μιας από τις πλέον πολυσυζητημένες προσωπικότητες της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, εμβληματικής όσο και διφορούμενης-, καθώς και το πρώτο μέρος της πολύ ενδιαφέρουσας έρευνας του Γιάννη Ράγκου για τις δίκες των δωσίλογων της Κατοχής.
Καλή, δημιουργική χρονιά και πρώτιστα υγεία φίλοι αναγνώστες.
Διονύσης Ν. Μουσμούτης
4 σχόλια:
Για μια εποχή που δεν υπήρχαν ούτε οι συνθήκες υγιεινής ούτε και τα αντιβιοτικά, λογικό το βρίσκω να πέθαναν τόσοι άνθρωποι...
Καλημέρα από ΝΖ...
πραγματικά ενδιαφέρον κι επίκαιρο
Ειναι αλήθει ότι η γρίππη του 1918 δεν πέρασε στην Ελλάδα;Κάπου το ειχα διαβάσει...
Από κάτι πρέπει να πεθάνουμε!
Ένα απ αυτά είναι η γρίπη, τα άλλα είναι περισσότερο..περιπετειώδη!
Αν και όσο ζούμε πιστεύουμε οτι "ο πυρετός κι ο θάνατος είναι για τους ..άλλους!"(δεν θυμάμαι ποιός το είπε, αλλά είχε δίκιο..)
Δημοσίευση σχολίου