© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

"Όπου γης" με τον Τάσο Βυζάντιο

Παρουσιάζει ο π. Παν. Καποδίστριας

Έλαβα σήμερα από τον εν Λονδίνω συναδελφό π. Αναστάσιο Σαλαπάτα τη νέα (δεύτερη) ποιητική του έκδοση, υπό τον πολλά εννοούντα τίτλο "Όπου γης". Κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβριο, με 80 σελίδες, από τις αθηναϊκές εκδόσεις Ad Libitum, ενώ το εξώφυλλο χαρακτηρίζει γοητευτικά ένας πολύ καλός πίνακας της καλλιτέχνιδος Αθηνάς Μπετίνη.

Ο Ναυπλιεύς ιερέας, χαρακτηριστικός κοσμοπολίτης Έλληνας πασχίζει και μες από αυτούς τους στίχους του, να ισορροπήσει μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Έχοντας ανατολίτικες ακοές από γεννησιμιού του, σχοινοβατεί λεκτικά και νοηματικά, ώστε να μη γύρει στον δυτικόφρονα τρόπο του φιλοσοφείν και θεολογείν. Δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο, όπως θα νόμιζε ο καθένας. Ακόμη και το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί, το "Τάσος Βυζάντιος" παραπέμπει ευθέως, αφενός μεν στη σύγχρονη νεοΕλλάδα, αφετέρου δε στις ρίζες του Βυζαντίου, απ' όπου στερεότατα κρατιέται.

Ο δημιουργός των σημερινών στίχων ζει από αρκετών ετών στη Γηραιά Αλβιόνα (με όλα τα συνεπαγόμενα καλά και κακά της), διακονεί ιερατικώς Έλληνες (με όλα επίσης τα καλά και τα κακά τους, εννοώ, ότι -κατά την προσωπική μου άποψη- οι συμπατριώτες μας της αλλοδαπής, ενώ ευρωπαΐζουν και διαπρέπουν σε πάμπολλους τομείς, διατηρούν συνάμα τη νοοτροπία και τα σύνδρομα της δεκαετίας του '60), οπότε είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να βρει τρόπο να κρατήσει σώα και αλώβητα τα πιστεύματα που νοηματοδοτούν την υπόστασή του.

Έτσι, η Ποίηση (αυτή η "αγία", κατά Ελύτην) αποτελεί -διαβλέπω- την παρηγοριά του. Εντός της υπάρχει όλος και ολόκληρος (περίπου σαν τότε που επικαλείται το Πνεύμα για τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων), εκεί στα παραμέσα της δώματα ανακουφίζεται, επιστρέφει, μιλά αληθινά, επιχειρεί πτήσεις ψηλές και ό,τι καταφέρει... Έτσι κι αλλιώς, το ίδιο το ταξίδι μετράει και το να διασώσουμε τον βαθύτερο άνθρωπο! Ο π. Αναστάσιος λειτουργεί το Αθέατο με πάσα έννοια! Και μόνον ο έχων οφθαλμούς αποκτά τη θέα του!

Κλείνοντας τις σύντομες αυτές σκέψεις, τυχαία αντιγράφω ένα ποίημα από τη νέα αυτή σύναξη στίχων Τάσου του Βυζαντίου, δείγματος χάριν:



Αύγουστος

Το δεντρολίβανο μοσχοβολάει
στο ηλιοβασίλεμα της Αυγουστιάτικης
νεροποντής.

Ινδοί γείτονες στέλνουν φιλικό χαιρετισμό
από το απέναντι πεζοδρόμιο.

Φιλότιμοι πρόσκοποι στήνουν τις σκηνές τους
στην καταπράσινη αυλή της διασποράς.

Μυρωδιές γνήσιες
ανθρώπινες
α-διάκοπα αποστελλόμενες
στους Αυγούστους όλων των εποχών.

Λονδίνο, 4-8-2002

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails