"Αχ, αυτά τα φαντάσματα" από τη Θεατρική Σκηνή Ζακύνθου

Χθες το βράδυ, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αρκαδίων στο Σαρακινάδο, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα θεατρική παράσταση από τη Θεατρική Σκηνή Ζακύνθου. Ήταν το έργο του Ναπολιτάνου Eduardo De Filippo (1900-1984) "Αχ, αυτά τα φαντάσματα", σε σκηνοθεσία του αγαπητού μας φίλου και ικανού ανθρώπου της Τέχνης Τώνη Λυκουρέση. Η πρώτη παράσταση του έργου έγινε στη Ρώμη το 1946, η δε πρώτη ελληνική, στην Αθήνα του 1948 από το Θέατρο Τέχνης. 

Στο υπέροχο, νεόδμητο κτίριο του Σαρακινάδου είμασταν προσκεκλημένοι για την παράσταση από τους "Ποπολάρους", το μαχητικό Σωματείο του νησιού μας που ανύστακτα μεριμνά για τα άτομα με ειδικές ικανότητες του τόπου μας, με πρωτοποριακές δράσεις. Τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς και τους ευχόμαστε Δύναμη!

Εννοείται, επωφεληθήκαμε της ευκαιρίας και αποτυπώσαμε ορισμένες χαρακτηριστικές εικόνες και δυο βιντεάκια από την παράσταση, τα οποία δημοσιεύουμε παρακάτω, για να συμμετάσχετε εικονικά κι εσείς. Σημειωτέον, η δημοσίευση γίνεται με την ευγενική συναίνεση του Προέδρου της Θεατρικής Σκηνής Ζακύνθου και φίλου Αντιδημάρχου μας Τιμόθεου Ζώντου.

Κατά σειράν εμφάνισης παίρνουν μέρος οι ακόλουθοι (επαγγελματίες κι ερασιτέχνες) ηθοποιοί: Γιώργος Σεμιτέκολος, Γιώργος Βούτος, Κώστας Συνετός, Γιώργος Γουσέτης, Γιώργος Γκίκας, Ντίνα Λυκούρεση, Σοφία Ζήβα, Γιώργος Μαυρίας, Ιωάννα Φραγκούλη, Διονύσης Τετράδης, Μαρία Μαλεβίτη, Οδυσσέας Αντωνόπουλος, Σπύρος Λούντζης, Αριάδνη Αντωνοπούλου, Τζωρτζιαλένα Τσιριγώτη και Αθηνά Σαραντίδη.

Η μετάφραση είναι των Θ. Αθανασιάδη-Νόβα και Χριστίνας Σκοτάδη, τα σκηνικά-κοστούμια είναι της Άντας Κορφιάτη, η χορογραφία-κίνηση είναι της Βάνιας Τσιλιμίγκρα, για τη μουσική μερίμνησε ο Νίκος Ξένος, ο φωτισμός και τα βίντεος που χρησιμοποιήθηκαν είναι του Παναγιώτη Σαλαπάτα, ενώ βοηθός σκηνοθέτη είναι η Αθηνά Σαραντίδη.

Επιτρέψατέ μου, προσωπικά να χαρώ ιδιαίτερα, διότι τρεις από τους συντελεστές (Σοφία Ζήβα, Κώστας Συνετός και Νίκος Ξένος) υπήρξαν μαθητές μου στο Γυμνάσιο και από τότε έδειχναν το ανήσυχο του χαρακτήρα τους, το οποίο τώρα έχει λάβει μορφή και ζωντανή έκφραση.

Το "Αχ, αυτά τα φαντάσματα" είναι κωμωδία, αλλά στο βάθος της κρύβει πολλή πίκρα, μια νυκτική κατάσταση που δεν αργεί να εξωτερικευτεί. Ο Ναπολιτάνος μάστορας του θεατρικού λόγου, με δύναμη διαλόγων κι ευρηματικότητα, μέσα μάλιστα από το διαρκές χαμόγελο της παράστασης, εξορύσσει μαιευτικά τη βουβή και σκοτεινή απελπισία των ηρώων. Οι ίδιοι (όπως και σήμερα και αύριο άλλωστε στις προβληματικές κοινωνίες μας) έχουν ιδρύσει τον προσωπικό τους λαβύρινθο, έχουν οχυρωθεί εντός κι έχουν πετάξει έξω το κλειδί. Συν τοις άλλοις, έχουν εφεύρει την παρουσία και την ισχύ Φαντασμάτων, ώστε διαρκώς να φορτώνονται εκείνα τις ακρότητες και τις βλακώδεις εκφάνσεις των ίδιων.

Η γραφή του Eduardo De Filippo σφάζει με το γάντι το ψέμα, διεισδύει ακτινογραφικά στην ανειλικρίνεια έναντι εαυτών και αλλήλων, συναντώντας μάλιστα το βλέμμα του Τώνη Λυκουρέση, καθίσταται έργο νεοτερικό, παρότι σέβεται απόλυτα τον χωροχρόνο που διαδραματίζεται, τη μεταπολεμική Ιταλία, με τα πολυτραύματα που την χαρακτηρίζουν. Εννοώ, ότι, με σύγχρονα σκηνοθετικά μέσα, με την διακριτική προβολή βίντεος και με τα χορευτικά που μεταχειρίζεται, ένα έργο του 1946 αγγίζει ελεγκτικά και τους λαβυρίνθους του 2010, τις δικές μας δηλαδή υπεκφυγές, πασχίζοντας ταυτόχρονα ν'  απογυμνώσει διασωστικά την δύναμη των κάθε λογής Φαντασμάτων.

π. Π.Κ.