© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

"Ταξίδι με το χρόνο στο φως του πελάγου" [6 videos]

   Κοινότητα Germiston - Johannesburg, 5.6.2010  
     Videos: π. Π.Κ.















«Μουσικήν ποίειν και εργάζου»
Πλάτων

Ιστορική αναδρομή- φόρος τιμής σε μια μουσική περιπέτεια που διατρέχει το χρόνο και φέρνει ως εμάς ξενιτεμένους στην εσχατιά της Αφρικής το νήμα μιας παράδοσης συνυφασμένης με την ίδια ιστορική πορεία του ελληνισμού. Το τραγούδι για τον λαό μας δεν αντιπροσωπεύει απλά και μόνο μια «μουσική φόρμα» αλλά πάνω απ' όλα ένα σύμβολο. Αποτελεί σημείο αναφοράς για την καταγωγή και τη μνήμη, εργαλείο αυτογνωσίας και στοιχείο ταυτότητας κώδικα για έκφραση και επικοινωνία παρηγοριά σε ώρες δύσκολες δύναμη κινητήρια για πράξη και ελευθερία. Με το τραγούδι ο Έλληνας πλάθει τη γλώσσα του και μέσα απ αυτό σωματοποιεί τους ρυθμούς της ακολουθώντας με τα βήματα με το κορμί του ολόκληρο τις απρόσμενες διαστάσεις που αποκτούν οι λέξεις όταν αποκαλυφθεί η μουσικότητα που περικλείουν.

Το τραγούδι μπορεί να θεωρηθεί ως ο πλέον ευαίσθητος δείκτης της δημιουργικής δύναμης ενός λαού, ο καθρέπτης της ψυχοσύνθεσης του, το αδιάψευστο τεκμήριο πολιτισμικού του επιπέδου.

Γι αυτό και μια μουσική παράσταση- αφιέρωμα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού εδώ στην Ν. Αφρική δεν αποτελεί απλή κι εύκολη υπόθεση. Ιδιαίτερα όταν ο στόχος δεν είναι μια «φολκλορική» αναπαράσταση αλλά και η αναζήτηση εκείνου του ιδιαίτερου ύφους, που προσδιορίζει την ελληνικότητα του ήχου και του βαθύτερου ήθους, που διαπνέει τις λειτουργίες του, ανιχνεύοντας τη λεπτή του ικανότητα να ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στην Ανατολή και στην Δύση, και τη δύναμη του να αναγεννιέται όπως και το ίδιο το έθνος μέσα από τις στάχτες της καταστροφής με «Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη…» χωρίς καμία διάθεση σοβινιστική, με πλήρη συνείδηση όμως της ιστορικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού μέσα στο χρόνο. Είναι ξεχωριστή χαρά για την ελληνική Κοινότητα Τζέρμιστον το ότι όλοι ανταποκρίθηκαν σ αυτό το κάλεσμα μαζί με το σχολείο Σαχέτι την ΕΠΝΕΚ, την Λαϊκή Κομπανία και πολλούς άλλους μεμονωμένους συντελεστές που εθελοντικά μαζί με την νέα γενιά της παροικίας μας, ανιχνεύουν το Ελληνικό τραγούδι μέσα από τη διαχρονική εξέλιξη του και την άμεση σύνδεση του με την ιστορική πορεία του τόπου μας. Το Ελληνικό τραγούδι μέσα στο χρόνο είναι μέρος της ιστορικής μνήμης μας, που οφείλουμε να το διαφυλάξουμε. Αυτήν την προσπάθεια επιδιώκουμε μ αυτή μας την παρουσίαση, μια αναζήτηση μνήμης και αίσθησης βλέποντας το τραγούδι ως σύμβολο εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας και ως έκφραση της ψυχοσύνθεσης και της ζωής των βιωμάτων του Έλληνα. Παράλληλα προσδίδουν στο τραγούδι με τη γλώσσα και τη μουσική του την έννοια της επικοινωνίας του μέσου που χρησιμεύει ως συνδετικός κρίκος του κοινωνικού ιστού, που συνενώνει διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, που συνδέεται με έθιμα, τελετουργίες, θεσμούς και περιπέτειες. Η Ελληνική μουσική και η ελληνική γλώσσα αποδεικνύουν την ικανότητα του αναγεννιέται, υπογραμμίζουν την ευχέρεια του να αναπλάθει προς όφελος του, δημιουργικά και αποτελεσματικά, τις ξένες επιδράσεις και εμπειρίες, και τονίζουν την δυνατότητα του να τις εντάσσει λειτουργικά στο πλαίσιο της δικής του παράδοσης. Είναι μεγάλη τιμή για την κοινότητα μας να επιχειρεί αυτό το μουσικό ταξίδι στο κοινοτικό Χολ, όπου τα αρχαία κάλαντα και η αρχαία τραγωδία συναντούν τους κυκλαδίτικους μπάλους, οι βυζαντινοί «μαΐστορες» τους σύγχρονους λαϊκούς συνθέτες ο Ερωτόκριτος και η Βαβυλωνία τα κλέφτικα του 1821 ο Διγενής Ακρίτας, τα ρεμπέτικα, οι βλάχοι, τα Επτάνησα και πάει λέγοντας. Ελπίδα μας είναι πως έτσι βοηθούμε εδώ στη Διασπορά τη διατήρηση εκείνων των ιδιαιτεροτήτων που συνθέτουν την πολιτιστική κληρονομιά μας και αναδεικνύουμε την οικουμενικότητα που έχει το ελληνικό τραγούδι. «γιατί κι αυτό είναι κομμάτι του οικουμενικού ελληνικού πνεύματος», όπως λέει και ο μεγάλος Ν. Mandela.

Η αξία του τραγουδιού δεν οφείλεται ούτε στα περίτεχνα λόγια ούτε στις ευρηματικές μουσικές φόρμες ούτε στην εκφραστικότητα και το ταλέντο των τραγουδιστών ούτε στην δεξιοτεχνία των μαστόρων μουσικών. Όλα αυτά βέβαια είναι η ομορφιά του. Αναγκαία και απαραίτητα για την αναδείξουν, αναγκαία και απαραίτητα για να νιώσουμε το πάθος που η ομορφιά προξενεί. Μόνο που η ομορφιά είναι περαστική και σχετική και αλλάζει όπως αλλάζουν οι άνθρωποι και οι συνθήκες και οι καταστάσεις. Η ομορφιά δεν υπόσχεται καμία διάρκεια. Η αξία του τραγουδιού οφείλεται στο ότι μέσα στους φθόγγους τους μουσικούς, μέσα στις συλλαβές και στις λέξεις συνοψίζεται και κρυσταλλώνεται ο κεντρικός μας μύθος «ταξιδεύοντας με το χρόνο στο φως του πελάγου».

Αυτός που είναι υφασμένος μέσα στα ποιο βαθιά κύτταρα της μνήμης ενός λαού, αυτός που καθορίζει μια ολόκληρη πατρίδα. Αυτός που κάνει το τραγούδι να συγκινεί, να μαγεύει, να ξεσηκώνει να παρηγορεί δυνατούς και αδύνατους μυημένους και ανυποψίαστους . Και αυτός διατηρεί ίδια και απαράλλαχτα τη συγκίνηση και τη μαγεία και την παρηγοριά και τον ξεσηκωμό, στο πέρασμα των εποχών, στο σεργιάνισμα των αιώνων. Τραγούδια όμορφα υπάρχουν πολλά, σ αυτά χρωστάμε τη γλύκα της ψυχής μας. τραγούδια με αξία υπάρχουν λίγα. Σ αυτά χρωστάμε το ότι έχουμε ψυχή.

Όταν η ασυναρτησία, η ευκολία και η αυθάδεια της παγκοσμιοποιημένης εποχής εκτοπίσουν τον γενεσιουργό ήχο της εθνικής μας μουσικής τότε θα συνειδητοποιήσουμε το μεγάλο κενό. Αν ποτέ αποκοπούμε ουσιαστικά από τη μοναδική σε πλούτο έκφρασης , παραδοσιακή μας μουσική όπως έχει περάσει στο δημοτικό στο λαϊκό αλλά και στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι. Θα αντιληφθούμε τη μουσική μας φτώχεια. Είναι υποχρέωση κάθε ξενιτεμένου να διαφυλάξει τον ήχο και πολλαπλάσια υποχρέωση κάθε έλληνα μουσικού να τον στηρίξει. Ο ελληνικός τόπος ευλογήθηκε να έχει λιγοστά αγαθά και περίσσευμα ψυχής απρόσμενη, που τη χώρεσε μέσα στα τραγούδια του και ταξίδεψε ως τις μέρες μας.

Από τα πανάρχαια χρόνια χελιδονίσματα ως τους μεσαιωνικούς ύμνους, από τα δημοτικά, κλέφτικα, νησιωτικά, μικρασιατικά, επτανησιακά ως τα ρεμπέτικα και τα έντεχνα λαϊκά. Πότε ξυλαρμένα και ναυαγισμένα πότε περήφανα και καμαρωτά κατά τους καιρούς και τους ανέμους ένα μόνο μας ζητούν να ταξιδεύουμε.

Συνταξιδιώτης σ’ αυτό το «τρελοβάπορο», όπως μας λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης, καταθέτω τα όπλα μου στον μύθο τη μνήμη μου και ότι αξιώθηκα να μάθω όλα αυτά τα χρόνια κοντά σας.
Κομμάτια και αποσπάσματα από τοπία και χρώματα της αγάπης σας.

Στολίδια και φιλέματα ψυχής
Σας εύχομαι ένα μαγευτικό ταξίδι με το χρόνο στο φως του πελάγου!

Αρχ. Ιωάννης Τσαφταριδης
Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννη Τζέρμιστον
Συντονιστής Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails