Στις παραγκογειτονιές του Johannesburg [α΄μέρος]

Πλάι στα μεγαλοπρεπή και ανακτορικά σπίτια των (κατ' όνομα) Λευκών του Γιοχάνεσμπουγκ, ανθεί η δυσομία των παραγκογειτονιών.

Απέραντες εκτάσεις με παράγκες, απ' τις οποίες αναδύεται ο μεγάλος θυμός... Φτώχεια, ανέχεια, δυστυχία... Η αντιΑνθρωπιά σε πλήρη ανάπτυξη και σκληρότητα...

Οι Μαύροι στον ολόμαυρο κόσμο τους... Και αν τα πράγματα έχουν ήδη κάπως καλυτερεύσει, σε σχέση με το παρελθόν, μπορούμε ίσως να υποψιασθούμε τη φρικτή πραγματικότητα που εβίωσε η νοτιοαφρικάνικη κοινωνία...

Σπίτια-κοτέτσια ή και χειρότερα από κοτέτσια, μέσα στη βρόμα και τις αφοδεύσεις της Ιστορίας...

Και ύστερα, ίσως κάποιοι ν'  αναρωτηθούν γιατί επιβιώνει ή και ογκούται η εγκληματικότητα σε αυτούς τους τόπους... Οι φωτογραφίες ενός φευγαλέου περάσματός μου, παρέχουν εύγλωττες απαντήσεις στις σχετικές απορίες.

Και όμως! Εδώ γεννιούνται όνειρα, καρπίζουν νιάτα, ανθίζουν έρωτες! Η ζωή εξανίσταται και απαιτεί τα εαυτής, μαζί μ' έναν πικρό θυμό στα μάτια των ιθαγενών...

Η δυτική φωτοματιά μου αποτυπώνει ό,τι μπορεί, έχει μάλιστα και τύψεις προς τούτο. Όμως παρηγοριέμαι ότι, ενώ δεν δύναμαι να διορθώσω εγώ τα κακώς κείμενα, μπορώ τουλάχιστον απ' την ταπεινή γωνιά του ΙΣΚΙΟΥ μας να διακοινώσω στους Φίλους το άλλο πρόσωπο (το πραγματικό και αφτιασίδωτο) της νοτιοφρικάνικης πραγματικότητας.

Έπεται συνέχεια...