Πριν μερικές ημέρες είχαμε την ευκαιρία να φιλοξενηθούμε στο σπίτι ακριβών Φίλων, λίγο έξω από την πόλη της Κυπαρισσίας, απέναντι ακριβώς από τα νησιά των Στροφάδων. Ομολογώ, προσωπικά, ότι δεν μπορούσα να φαντασθώ πιο παραδείσιο και ονειρεμένο τόπο, υπό τις δικές μου -εννοείται- προδιαγραφές "παραδείσου"!
Πρόκειται για ένα μεγάλο και καλοφροντισμένο αγρόκτημα, μ' ένα σπίτι που παραπέμπει στην αρχιτεκτονική της γαλλικής υπαίθρου, δίχως ακρότητες και τίποτε το περιττό ή κραυγαλέο ή κητς. Παντού δεσπόζουν τα Δέντρα, τα Άνθη, τα Βιβλία και η Αγάπη! Και σε 250 μόλις μέτρα χωματόδρομου ξαπλώνεται μπροστά μας η πλανεύτρα η Θάλασσα του Ιονίου με όλων των λογιών τα χρώματα και τις πνοές, ανάλογα βέβαια με την δυνατότητα πρόσληψης ενός εκάστου! Τη νύχτα σε κοιμίζει βουερή - σχεδόν οργισμένη, την αυγούλα σε ξυπνάει εράσμια και νωχελική!
Καταλυτική ομορφιά, την οποία επαυξάνει πολλαπλασιαστικά η Καλοσύνη της Οικογένειας που ζει και καρποφορεί εδώ! Για φαντασθήτε τα πολλαπλά οφέλη στην προσωπικότητα των παιδιών, που έχουν την εξαιρετική τύχη να μεγαλώνουν σ' ένα τέτοιο περιβάλλον, εισπράττοντας τις πανταχόθεν μυρωδίες! Όλα τούς ανήκουν: Γη, Θάλασσα, Ουρανός!
Αποχαιρετήσαμε ανθρώπους και φύση με ιδιαίτερη δυσκολία! Τώρα πλέον, γνωρίζουμε και γνωρίζουν ότι η σκέψη μας συχνά-πυκνά θα επανέρχεται στον επί γης Παράδεισό τους!
π. Π. Κ.
6 σχόλια:
Υπέροχα!
Όμορφος τόπος!
Καλό μήνα και Καλό Δεκαπενταύγουστο!
@ Κική,
Το "υπέροχα" δεν αρκεί!!!
Καλό 15αύγουστο!
@ Αναστάσιε,
Οι άνθρωποι συνθέτουν ή καταργούν τον Τόπο!!!
Ευχαριστώ για τις ευχές! Ανταποδίδω με αγάπη!
Το σπίτι μας και δικό σας...όσο για τις προδιαγραφές του παραδείσου απο ότι φαίνεται κοιτάμε με τα ίδια μάτια τον κόσμο...και τούτο είναι το ακριβό και πολύτιμο...προυπόθεση φιλίας και δεσμών αδελφικών, για συνοδοιπόρους ενώπιον θανάτου και ζωής αιώνιας...την ευχή σας....
@ Φίλοι από το Βαθύ,
Ανταποδίδω στην αγάπη Σας κάποιους παλαιότερους στίχους μου, που ταιριάζουν:
ΑΡΤΥΜΑΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Πολύ το λίγο
το σοφόν
το πίσω απ' τα λεχθέντα
αρτύματα καλοκαιριού
προσχήματα σχημάτων
σε τόπον άτοπο λοιπόν
με τα νερά τού μέσα νου
εκτάκτως ψυχωμένα
με φυλλωσιές πασίφιλες
και φίδια δοτικά
διαβάζοντας από κοινού
χειρόγραφα πολιορκημένα
ώσπου
η ανδρεία της ελιάς
του περναριού η θηλύτης
μάς πήρε και μάς σήκωσε
στο υπερώο των Λέξεων
εκεί
όπου ανέκαθεν μιλιέται η Ωραιότης
κι ο Χρόνος απειρίζεται.
(27-29.7.2001)
Δημοσίευση σχολίου