© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

"Έτσι είναι", Άγγελε Καλογερόπουλε!...

Παρουσιάζει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας


Έλαβα πριν κάμποσες ημέρες το νέο ποιητικό βιβλίο του Άγγελου Καλογερόπουλου, με τίτλο "Έτσι είναι" και χαρακτηριστικό υπότιτλο "Ακολουθία Παραστάσεων" (εκδ. Αρμός, 2010, σσ. 64).

Ο φίλος ποιητής, τον οποίον σήμερα προτείνουμε από τον ΙΣΚΙΟ μας, γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1959. Εργάζεται ως φιλόλογος στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Παράλληλα με την ποίηση, ασχολείται και με τη μουσική. Έχει μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές: Ερωδία, (Ερουρέμ, 1986), Λύσις της συνεχείας του δέρματος, (Πλανόδιον, 1990), Σύρραμμα (Αρμός, 1997), Αργά Μαθήματα (Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών 2002), Αργά Μαθήματα (Ίνδικτος 2004), αλλά και την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη Ο θρους του δέρατος. Η μουσική στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (Αρμός 1994).

Κρατώ ήδη από το "Έτσι είναι", τη σύναξη αυτή των νέων στιχηρών του ευαίσθητου ποιητή, αρκετά σημεία ως σήματα και της προσωπικής πορείας μου! Κατόρθωσα -πιστεύω- ν’ ακραγγίξω  όσα τιμαλφή και αξιάκουστα φυλάττει επιμελώς στις μέσα τσέπες της ωραίας ψυχή του, της εναποτυπωμένης ήδη στο ανά χείρας βιβλίο. Σπαταλήθηκα ευεργετούμενος στο είδος τής (κατα)νυκτικής -σχεδόν βιβλικά αποδιδόμενης- γραφής του, δόθηκα ολόκληρος στο ζωντανό νερό από την κρύα βρύση που ευφυώς ανακαλύπτει και πλέον αισθάνομαι πλουσιότερος. Καθώς κι εγώ -ευκαίρως ακαίρως- φεύγω μακριά ή για οπουδήποτε, δεν αισθάνομαι πλέον μόνος. Γνωρίζω ότι υπάρχει ο Άγγελος Καλογερόπουλος, ως αφοσιωμένος συνοδίτης ή εσχατολογικός άγγελος ενός ιδιότυπου Επέκεινα, (ανα)δημιουργώντας ολοένα ανθεκτικά αντισώματα, ώστε ν' ανθέξουμε στην περιρρέουσα πανδημία του Λίγου και του Χαμερπούς, που ήδη έχει εφορμήσει στις ημέρες και κυρίως στις νύχτες μας!...

Αντιγράφω ένα ποίημα από το "Έτσι είναι", λόγου χάριν:

Κάποτε έφυγα μακριά

Υπήρξαν βράδια που έφυγα
και δεν ξέρω πού πήγα.

Κάποτε έπεσα στο πάτωμα
Κάποτε βρέθηκα σ' ένα στασίδι
και ξημέρωνε
Κάποτε γύρισα σ' ένα παγκάκι
να δω τι άφησα
Κοιμήθηκα γυμνός
κάποτε
σ' ένα κύμα.

Έπειτα ανέβηκα ψηλά
κι έβλεπα σύννεφα ηλιόλουστα
που συννεφιάζουν τα βουνά.
Τον ίσκιο μου να τρέμει στα νερά.

Φοβήθηκα τ' αεροπλάνα ύστερα
Οι νύχτες μου έμπαζαν νερά
Κι έμεινα μόνος
μ' ένα πουκάμισο φιδιού στο πλάι μου.

Κάποτε έφυγα μακριά
Και δε θα μάθουμε ποτέ πού πήγα.

2 σχόλια:

το θείο τραγί είπε...

Πολύ σας ευχαριστώ για την ενημέρωση. Καλό δεκαπενταύγουστο, μες στις δροσιές, νομίζω... Ο ίδιος.

Διονύσιος Β. Ποταμίτης (Σουμάκης) είπε...

"κάποτε ἔφυγα μακριά" συγχαρητήρια!
Ἐξαιρετικό, δροσιστικὸ καὶ ἀνεμοδαρμένο σὰν ψυχογράφημα παρμένο σὲ πορθμεῖο!
Μ'ἐνθουσίασε!

Κι ἄλλα, κι ἄλλα!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails