Homo homini lupus, έγραψε ως σχόλιο μια φίλη αναγνώστριά μας, σε προηγούμενη ανάρτηση για τη σκληρότητα, που εκφράστηκε τόσο φρικιαστικά στο Νταχάου. Δηλαδή, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος...
Στη σημερινή δημοσίευση φθάνουμε στα Χειρότερα: Μόλις οι κρατούμενοι Εβραίοι περνούσαν τον φράκτη της 1ης φωτογραφίας μας και το ποταμάκι, δεν ξαναγύριζαν πίσω...
... επειδή εδώ βρίσκονταν στον τόπο του Κρεματορίου. Εδώ παιζόταν η φρικιαστικότερη πράξη του Δράματος...
Καθώς πλησιάζουμε, αισθανόμαστε την δυσοσμία καμένου κρέατος, νοιώθουμε τον ανθρώπινο καπνό από την καμινάδα...
Απόλυτη ψυχική συντριβή στο κατώφλι του Κρεματορίου.
Οι φούρνοι της Απανθρωπιάς, τώρα πλέον (ευτυχώς) μουσειακό έκθεμα.
Τραγικοί άνθρωποι ψήθηκαν εδώ...
Προηγήθηκε το υποτιθέμενο μπάνιο, δια του οποίου όμως το γκαζ τούς δηλητηρίαζε έως θανάτου... Δείτε το παρακάτω βίντεο.
Εδώ μόνο σιωπή....
Ευτυχώς, δίπλα μας κυκλοφορεί το κλάμα ενός βρέφους, που μάλιστα έχει αποτυπωθεί και στο πρώτο βίντεο (παραπάνω), κάτι που μπορεί να (δια)δηλώσει ότι επιβίωσε τουλάχιστον η Ελπίδα, η οποία μπορεί να ξαναστοιχειωθεί σε νέα Ζωή, ακόμη και μες από τα κάθε είδους Κρεματόρια στήνονται εναντίον τής αυθεντικής ανθρωπότητάς μας!...
3 σχόλια:
Πάτερ, ποῦ μὲ πήγατε σήμερα;
Ἀπὸ τὰ ἑκατοντάδες ταξίδια μου στὰ ξένα ἡ πρὸ εἰκοσαετίας ὁλοήμερη ἐπίσκεψη μου στὸ Dachau ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς ἐλάχιστες ποὺ "χαίρομαι" ὅτι πραγματοποίησα. Ἐκεῖνο ποὺ θυμᾶμαι εἶναι ὅτι τότε δὲν ἐνδιαφέροταν παρὰ μόνο ἐλάχιστοι γιὰ τὸ κέντρο αὐτὸ τοῦ θανάτου, σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς λειτουργίας του ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἤμασταν μόλις δύο ἄνθρωποι ὅλοι κι ὅλοι οἱ ἐπισκέπτες.
Σᾶς εὐχαριστῶ, πάτερ, γιὰ τούτη τὴν ἀνάρτηση.
Τὴν εὐχή σας.
Κάποιοι θα ήθελαν να ξαναγίνει κάτι τέτοιο, ο καθένας με το δικό του αντικείμενο... Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.
Και οταν ο πλασμενος "καθ'εικοναν και ομοιωσιν" ανθρωπος εκανε αυτα στον συνανθρωπο του πού ηταν ο Θεος σας;
Δημοσίευση σχολίου