Τρίστιχα για τον Ελύτη [1]

Εάν ζούσε στον κόσμο μας ακόμη, θα συμπλήρωνε σήμερα τα 99 χρόνια του (γεν. 2 Νοεμβρίου 1911). Το φαινόμενο Ελύτης συμπληρώνει οσονούπω έναν πλήρη αιώνα από την επιφάνειά του. Όσο και αν μάς ταλανίζει ο Χρόνος με τις αστάθμητες και ανθρωποβόρες καθημερινότητές του, η Ποίηση του Ελύτη αποτελεί  τον ιδεατό χωροχρόνο, όπου δύναται να επιτευχθεί η "διαύγεια του συναισθήματος", την οποία εισηγήθηκε ο ίδιος. Γιορτάζοντας σήμερα, εδώ στον Ίσκιο μας τα γενέθλια ενός τόσο στοργικού Ήσκιου και διενεργώντας ορισμένες αναθηματικές δημοσιεύσεις για τη χάρη του, αντιγράφω από το βιβλίο μου "Ενύπνιο μετά τρούλλου" (Αθήνα 1999, σ. 39 εξ.) ένα από τα ποιήματα που τον αφορά, αναφωνώντας: Ζήθι, Ποιητά!

π. Π. Κ.

Παναγιώτης Καποδίστριας

ΣΥΝΕΙΚΟΝΕΣ

α΄

Η Νύχτα φέγγει

σα να θέλει αντίποινα

σπασμό κι ασπασμό.

Ύπνος απρεπής

Παραβάτης ερήμην

του Ψυχοπομπού.

Μήνες θεριστές

των ονείρων λέοντες

προπατορικοί.

β΄

Αιγαίος βοριάς

κι ο ήχος πολύηχος

- Έλα μου Άδη.

Ο Συνοδίτης

θεοειδή παιχνίδια

ήξερε μόνο.

Νωρίς Μαρτίου

ηλιομανέστατος λες

κηρύσσει θέρος.