Ο "Μανδραγόρας" του Μακιαβέλι από τη Θεατρική Σκηνή Ζακύνθου

  Απόψε, στο Πολιτιστικό Κέντρο Σαρακινάδου   

 φωτορεπορτάζ από την πρεμιέρα και εκτίμηση : π. Παναγιώτης Καποδίστριας   

Η Θεατρική Σκηνή Ζακύνθου, εορτάζοντας τα 20 χρόνια σταθερής και ουσιαστικής καλλιτεχνικής δημιουργίας (1991-2011), επέστρεψε απόψε στο θεατρικό έργο, με το οποίο πρωτοξεκίνησε τις δραστηριότητές της το 1991: Το έργο "Μανδραγόρας" του Νικολό Μακιαβέλι (Niccolò di Bernardo dei Machiavelli 1469-1527), σε σκηνοθεσία του Ζακυνθινού διαπρεπούς σκηνοθέτη Τώνη Λυκουρέση.

Το κλασικό αυτό έργο, παρουσιάζεται σε μετάφραση του Παντελή Πρεβελάκη και της Τζένης Μαστοράκη. Τα λιτά σκηνικά και τα λειτουργικά κοστούμια είναι της Άννας Κορφιάτη. Την κίνηση δίδαξε η Ανδριανή Μαρούλη. Την ευθύνη της μουσικής έχει ο Μιχάλης Τσαούσης. Τους φωτισμούς επιμελείται ο Σπύρος Κάρδαρης, ενώ βοηθός σκηνοθέτη είναι η Πασχαλίτσα-Αθηνά Σαραντίδη.

Διανομή με σειρά εμφάνισης

Σιορ Νικίας Καλφούτσι: Νίκος Ζώντος, Αδελφός Τιμόθεος: Κώστας Μάνθος, Καλλίμαχος, Γκουαντάνιο: Κωνσταντής Μουζάκης, Σύρος: Γιώργος Σεμιτέκολος, Μόνα – Λουκρητία Καλφούτσι: Ελεονόρα Ρωσιάδου, Λιγούριος: Γιώργος Γκίγκας, Σωστράτη: Μαρία Μαλεβίτη, Χήρα: Ιωάννα Φραγκούλη, Κολομπίνες: Αθηνά Σαραντίδη, Ιωάννα Φραγκούλη.

 

Αν και το έργο "Μανδραγόρας" θεωρείται μια από τις εκφραστικότερες κωμωδίες των χρόνων της Αναγέννησης, εκπέμπει μηνύματα προς πάντα υποψιασμένον και της δικής μας αδιέξοδης εποχής. Δεδομένου ότι η λεγόμενη "λαμογιά" έχει καταστεί το... ψωμοτύρι της σύγχρονης πολιτικής συμπεριφοράς των Νεοελλήνων, στο κείμενο του έργου βρίσκει ο καθείς τον εαυτό του σατιριζόμενον. Ο θεατρικός εμπαιγμός προσώπων και καταστάσεων αποτελεί -ευτυχώς- την ύστατη πολιτική πράξη του λαού πριν την εξέγερσή του. Ο Νικολό Μακιαβέλι, 500 περίπου χρόνια μετά, σχολιάζει δηκτικότατα πάλι και πάλι και τα σύγχρονα νεφελώδη δεδομένα, αλλά μάλλον εκλαμβάνεται ο ελεγκτικός λόγος του ως αστείο και ουδείς -θεωρώ- πτοείται...

Ο σκηνοθέτης πάντως, ο φίλος Τώνης Λυκουρέσης, κατόρθωσε να κάμει εντελώς σύγχρονο το έργο, να τού προσδώσει προοπτική στο σήμερα και στο αύριο, κρατώντας αναλλοίωτα και λειτουργικά τα αναγεννησιακά στοιχεία του, τα οποία υπηρετήθηκαν επάξια τόσο από τους δοκιμασμένους ερασιτέχνες του φιλοπρόοδου χωριού Σαρακινάδου (που φέρουν αφ' εαυτών την παράδοση του λαϊκού θεάτρου), όσο και από το άχρονο λιτό σκηνικό, που προσέδιδε στην παράσταση την απαιτούμενη διάρκεια.

Άξιοι συγχαρητηρίων είναι λοιπόν όλοι όσοι εργάσθηκαν για το ικανοποιητικό αποτέλεσμα! Ο καθείς υποστήριξε τη θέση του όσο μπορούσε και τούτο εισπράχτηκε από το κοινό, που ανταπέδωσε με θερμές ιαχές θαυμασμού και παρατεταμένα χειροκροτήματα! Εάν όμως δινόταν βραβείο του πρώτου μεταξύ ίσων, θα αποδιδόταν ασφαλώς στον Γιώργο Γκίκα (στον ρόλο του λαμόγιου Λυγούριου), πού κατέπληξε ευχάριστα το κοινό! Εύγε!!!