«Χωρίς εδώ» επανήλθε δριμύτερος ο Διονύσης Καρατζάς

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Ναι, ο Διονύσης Καρατζάς επανήλθε δριμύτερος μες από την λυρική – ποτιστική ηρεμία των νέων ποιημάτων του, των οποίων πρόσφατα γίναμε κοινωνοί, σ’ ένα κομψό βιβλίο με γενικό τίτλο «Χωρίς εδώ», παραπέμποντας ακουστικά και υπαινικτικά στο «χωρίς αιδώ». Η συλλογή κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Το δόντι, τον Σεπτέμβριο του 2011, με 48 σελίδες και αρκετά ένθετα φύλλα, όπου βρίσκονται τυπωμένα τα χειρόγραφα του ποιητή. Το εξώφυλλο κοσμεί ένα ζωγραφικό έργο του Ηλία Παπανικολάου.

Επανήλθε λοιπόν δριμύτερος ο φίλος Ποιητής! Κάθε φορά που δημοσιεύεται ένα νέο ποίημα, η ίδια η Δημιουργία με ραγδαία δριμύτητα επιχειρεί να επαναφέρει τον κόσμο στο αρχαίο κάλλος του. Τα ποιήματα του Καρατζά είναι κατά βάσιν ραγδαία κι επαναστατικά, αν και σε πρώτη ανάγνωση δείχνουν ήπια και ήσυχα. Αναστατώνουν τον αναγνώστη, ωθώντας τον επανεύρει το «εδώ» του, μια κι έχει απολέσει προ πολλού τον τόπο του, με κάθε έννοια. Λιμνάζουμε στην Α-τοπία, έχουμε εγκλωβισθεί στον ου-τόπο της, λησμονώντας ότι ο Έρως (δεν έχει σημασία πώς τον αντιλαμβάνεται ο καθείς) μπορεί να καταστεί το αποτελεσματικό παυσίλυπο, το ικανό να γιατρέψει κάθε προβληματική συμπεριφορά του εσωτερικού και του κοινοτικού βίου μας.

ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΕΡΩΤΑΣ

Ξύπνησα κι ήτανε γκρεμός

Ψηλά πονάω, βαθιά θυμάμαι.

Πώς να σε κάνω, Θεέ μου,

να χαρώ μαζί σου;

Αλλά, εσύ αλλού.

ΔΙΦΩΝΙΑ

Τελευταία ακούω πολλή σιωπή.

Κλείνομαι στο σκοτάδι μου

και αφήνομαι στα κρουστά της βροχής,

καπνίζοντας βαριές επιθυμίες.

Ποιοι ακούνε τη φωνή σου;

ΔΙΠΛΩΝΩ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΑ

Βιάστηκε απόψε η νύχτα.

Στο καινούριο σκοτάδι

θα βρω φωνή να φωτίσω κινδύνους;

Αν μπω σε τραγούδι,

θα γεράσω ανοιξιάτικα;

Και τώρα που εγώ πονάω,

εσύ σε ποια εποχή μεταναστεύεις;

Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ

Την ώρα του βυθού τάραξες τα νερά

και χάθηκα.

Έχεις τον τρόπο να με σώζεις απ’ τη νάρκη

και να με βρίσκεις μετά οπωροφόρο στον μπαξέ σου.

ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΟΣ

Σηκώθηκε και χόρεψε μπροστά της,

σα να έπαιζε φωτιά.

Τα χέρια του έπλεκαν σκιές,

στα πόδια του έτρεχαν πουλιά.

Την ώρα της σιωπής

άλλαξε βλέμμα πυρωμένος

και χάθηκε σε έρωτα.