Βρέθηκα να μένω αυτόν τον καιρό σε μια θεωρούμενη καλή και ασφαλή περιοχή της μοζαμβικανής πρωτεύουσας. Δεν είχα κάνει βόλτα στην πόλη -πάρεξ με αυτοκίνητο- και ο Μιράλντο, ο βοηθός μας στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία (φωτό 2), προθυμοποιήθηκε να με συνοδεύσει σε μια μεσημεριάτικη έξοδο για να οσμισθώ τις μυρωδιές της πόλης! Φύσει φοβιτσιάρης, τώρα θα ήμουν ασφαλής!
Πήγαμε σ' έναν κήπο (σαν επαρχιακής πόλης κηπάρια μάλλον) όπου βλέπει κανείς τον Ινδικό, διαβήκαμε τους δρόμους με τις πρεσβείες και τις τσοπέλες (τα τρίκυκλα ταξί της χώρας), μπήκαμε στον S. Antonio, την ιδιότυπη Καθολική Εκκλησία και το παρακείμενο Επισκοπείο (εδώ οι Καθολικοί έχουν μεγάλη δύναμη - και πού δεν έχουν;), με προσοχή φωτογράφιζα ό,τι μπορούσα, ενώ η ζέστη και η δυσοσμία από ούρα παντού τριγύρω ήταν το κάτι άλλο... Και αν εδώ, στο Ψυχικό τού Μαπούτο, συμβαίνει κάτι τέτοιο, φαντασθήτε τις φτωχογειτονιές... Ααα, ένας ναρκομανής μάς είχε πάρει στο κατόπιν και μού έγινε κολιτσίδα. Φαίνεται ήθελε την δόση του, ο δύστυχος, αλλά προσπαθούσε να με πείσει να του εξηγήσω, γιατί, όταν με χαιρέτησε, τού απάντησα -σε ώρα απομεσήμερου ήδη- "Good morning" και όχι "Good afrernoon". Προτού επιστρέψουμε στην βάση μας, αποθαυμάσαμε το αποικιακό - πορτογαλέζικο μέγαρο με τα κοσμητικά πλακάκια, που τώρα έχει γίνει άνδρο ναρκομανών.
Καλήν εσπέραν, φίλοι!
π. Π. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου