Όταν η πραγματικότητα δίνει ραντεβού στη σκοτεινή κινηματογραφική αίθουσα

14ο  Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Μεταδίδει και φωτογραφίζει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τον Ίσκιο μας 

ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΔΗΜΕΛΛΑΣ από Θεσσαλονίκη

Στην συμπρωτεύουσα των ονείρων  και της καρδιάς μας,  τις τελευταίες ημέρες  η αληθινή ζωή (τι οξύμωρο!!), περνά μέσα από τις δύο διαστάσεις. Όταν μιλάμε για φεστιβάλ στέκομαι πάντα εντυπωσιασμένος από τις ημέρες που εξελίσσεται η γιορτή των ντοκιμαντέρ, κάθε Μάρτη, στη Θεσσαλονίκη.

Δεν είναι μόνο οι ταινίες, ούτε το κοινό που στέκεται με κριτικό μάτι, είναι η ίδια η πόλη που γοητεύει με την πολιτισμική διαφορετικότητα της.  Είναι και η ρημάδα η μνήμη που δε λέει να ησυχάσει.

Ξεκίνησε, λοιπόν, το 14ο φεστιβάλ ταινιών τεκμηρίωσης.  Με τον προϋπολογισμό στα 700.000 ευρώ και με συμμετοχή 132.000 από το Υπουργείο Πολιτισμού (τα υπόλοιπα από ΕΣΠΑ και χορηγοί)  η συμπρωτεύουσα έχει την τιμητική της. Λιτά, μα όχι φτωχά και καθόλου μίζερα.

Από τα 1.700 ντοκιμαντέρ επελέγησαν 190, εκ των οποίων 77 φρέσκα και ελληνικά.  Η θεματολογία δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα αφού το ντοκιμαντέρ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ακούει, να αφουγκράζεται την καθημερινή φωνή του διπλανού συνανθρώπου μας. 

Ιστορίες, που δύσκολα θα γίνουν πρωτοσέλιδα, σπάνια θα παίξουν στα κεντρικά δελτία ειδήσεων και οι δημιουργοί τους  τις αγγίζουν προσπαθώντας να δώσουν ολοκληρωμένες και αυθεντικές διαστάσεις. Ακροβατώντας ανάμεσα στην προσωπική ενίοτε  καλλιτεχνική ματιά, μα και στην ανάγκη να βγεί στο φως η πραγματικότητα.  

Τριγυρνώ στις έξι αίθουσες προβολής. Ηλικίες αδιευκρίνιστες γύρω μου. Εκεί που λέω νεαρόκοσμος, φοιτητόκοσμος, η αίθουσα γεμίζει με σκεπτόμενη τρίτη ηλικία, η οποία στα μισά της προβολής σιγοψιθυρίζει για ατελή γλώσσα του δημιουργού και ξεγλιστρά αθόρυβα. Το ντοκιμαντέρ ξυπνά, αφυπνίζει και προκαλεί.

Οι Μαρτυρίες ξεσηκωμού, οι Μενετές σε μια κατάμεστη αίθουσα κατάφεραν να προβληματίσουν. Αν και είχαμε σύμμαχο την επόμενη ταινία προβολής «25ος Μεσημβρινός», γεμίσαμε τον 5ο  Όροφο του κεντρικότερου κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης «Ολύμπιον», αίθουσα Π. Ζάννας. 

Την ιστορία μας τη βρήκαν ξεχωριστή, χειροκροτηθήκαμε και αν και περασμένα μεσάνυχτα απαντήσαμε σε ερωτήσεις για το χωριό μας.

Επόμενο ραντεβού την Τρίτη στις 20:00 στην ίδια αίθουσα...