© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Η 529η "Ιστορία Εικονογραφημένη" (τεύχος Ιουλίου 2012)

Το ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 μια από τις μαζικότερες παραστρατιωτικές οργανώσεις –ένοπλο σώμα– που διέθετε το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας ήταν τα Τάγματα Εφόδου. Εκείνη την περίοδο τα μέλη του υπερέβαιναν τα τρία εκατομμύρια και ήταν επιφορτισμένα με το να συγκρούονται στους ταραγμένους δρόμους των γερμανικών πόλεων με κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, συνδικαλιστές κλπ. Σε αντίθεση με τα Ες Ες που αποτελούνταν κυρίως από την ελίτ των κομματικών μελών και ελέγχονταν πλήρως από την ηγεσία, τα στελέχη τους προέρχονταν από λαϊκά στρώματα που προσδοκούσαν ότι μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία θα ετίθετο σε εφαρμογή το εθνικοσοσιαλιστικό πρόγραμμα. Αρχηγός των Ταγμάτων Εφόδου ήταν ο Ερνστ Ρεμ, ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που είχε το προνόμιο να συνομιλεί με τον Χίτλερ στον ενικό.
            Το 1933 με τη συμμετοχή του Εθνικοσιαλιστικού Κόμματος στη κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού τα Τάγματα Εφόδου έγιναν ανεξέλεγκτα και μπήκαν στο στόχαστρο των συντηρητικών κομμάτων που στήριζαν τον Χίτλερ καθώς και των κοινωνικών τάξεων που αυτά εκπροσωπούσαν. Ουσιαστικά ο Ρεμ πίεζε τον Χίτλερ να αντικαταστήσει με τα Τάγματα Εφόδου τον στρατό, κάτι που ενοχλούσε τους στρατιωτικούς –και απέρριπτε ο ίδιος ο Χίτλερ–, οι οικονομικά ισχυροί έδειχναν ενοχλημένοι από την «αντικαπιταλιστική» ρητορική τους, ενώ η μεσοαστική τάξη έδειχνε τρομαγμένη από τις μεθόδους τους. Ήδη έχει αρχίσει να διαδίδεται ότι ο Ρεμ είναι ομοφυλόφιλος. Με δεδομένο ότι το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα αποκήρυσσε ανοικτά την ομοφυλοφιλία, αυτός ήταν επαρκής λόγος για την απομάκρυνσή τους.
Τότε αποφασίζεται η εξουδετέρωση τόσο του Ρεμ όσο και των Ταγμάτων Εφόδου, που κρίθηκε ότι είχαν εκπληρώσει την αποστολή τους. Τον Ιανουάριο του 1934 δίνεται η εντολή από τον Χίτλερ στη Γκεστάπο να συγκεντρώσει ενοχοποιητικά στοιχεία για τον Ρεμ. Τον Φεβρουάριο, μετά την αναγγελία του περιορισμού των δραστηριοτήτων των Ταγμάτων Εφόδου, ο Ρεμ αυξάνει τους ενόπλους, κάτι που θεωρείται προετοιμασία πραξικοπήματος. Το τριήμερο από 30 Ιουνίου έως 2 Ιουλίου 1934 με την αιτιολογία του προληπτικού μέτρου καταστολής πραξικοπήματος, θα εκκαθαριστεί ολόκληρη η ηγεσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης,  μεταξύ των οποίων και ο Ρεμ, και, ευκαιρίας δοθείσης, θα εκτελεσθούν αρκετοί πολιτικοί και αντίπαλοι του Χίτλερ που δεν είχαν καμία σχέση με τα Τάγματα Εφόδου. Στα μέσα ενημέρωσης ο Χίτλερ παρουσιάστηκε ως θύμα συνωμοσίας του Ρεμ. Η γνωστή ως «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» νομιμοποιήθηκε εκ των υστέρων ως αυτοάμυνα του κράτους βάσει του Εξουσιοδοτικού Νόμου, ενός νόμου του συντάγματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που, τυπικά, ήταν ακόμα σε ισχύ.

            Μεταπολεμικά και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες στον ευρωπαϊκό χώρο, η κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος καθώς και η απαξίωση των πολιτικών οδηγεί στην ύπαρξη κομμάτων ή ομάδων που στρέφονται σε ένα ριζοσπαστικό δεξιό εξτρεμισμό και τοποθετούνται εναντίον της κοινοβουλευτικής «δικτατορίας». Όσον αφορά τα ημέτερα πράγματα, το μεγαλύτερο ίσως τμήμα των υποστηρικτών αυτών των πρακτικών, καίτοι έχει ανατραφεί σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, το αμφισβητεί, δίχως να έχει βιώματα αυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων, μιλιταρισμού, πολιτικών διώξεων και κοινωνικών διακρίσεων. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails