© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

"Ιστορία Εικονογραφημένη", τεύχος 536, για την Δημοκρατία της Βαϊμάρης

Μας πληροφορεί σχετικά, μεσ’ από το ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ, ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ

Στις αρχές Νοεμβρίου του 1918 η Γερμανία, προσδοκώντας μια δίκαιη ειρήνη, κατήργησε το μοναρχικό καθεστώς και μετατράπηκε σε Δημοκρατία, χωρίς όμως να είναι σαφές τι σήμαινε αυτή η «δίκαιη ειρήνη». Η πλειονότητα των Γερμανών είχε την ελπίδα ότι η Γερμανία θα παρέμενε ενιαίο κράτος, διατηρώντας κατά το δυνατόν ανέπαφα τα εδάφη της, και ότι οι πολεμικές επανορθώσεις θα ήταν πολύ μικρές.
Στη Βαϊμάρη, τη μικρή πόλη των 6.000 κατοίκων, που κρίθηκε πιο ασφαλής από το Βερολίνο, το Κοινοβούλιο θα ψηφίσει ένα επαμφοτερίζον Σύνταγμα. Εκχωρώντας στον πρόεδρο του Ράιχ την εξουσία να αναλαμβάνει τον ρόλο του νομοθέτη σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, η Εθνοσυνέλευση θα ενισχύσει τον οπορτουνισμό των κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών.  Το Σύνταγμα της Βαϊμάρης χάρισε μεν στους Γερμανούς περισσότερη πολιτική ελευθερία, αλλά, σε περίπτωση που οι καιροί άλλαζαν προς το χειρότερο, δεν θα ήταν σε θέση να τους τη διασφαλίσει.
Το 1919 η Συνθήκη των Βερσαλλιών επέβαλε στην ηττημένη Γερμανία εδαφικές παραχωρήσεις, μείωση του εξοπλισμού, δυσβάσταχτες οικονομικές επανορθώσεις. Η υπογραφή της συνθήκης έγινε αιτία για εξεγέρσεις, απόπειρες πραξικοπημάτων από νοσταλγούς της μοναρχίας και υποστηρικτές του ολοκληρωτισμού. Επιπλέον, προκάλεσε καλπάζοντα πληθωρισμό, απεργίες, πείνα, εξαθλίωση. Μετά τον θάνατο του προέδρου Έμπερτ, τον Φεβρουάριο του 1925, νέος πρόεδρος εκλέγεται τον Απρίλιο ο Χίντεμπουργκ, στηριζόμενος από το «εθνικό μέτωπο» της γερμανικής Δεξιάς. Η εκλογή του Χίντεμπουργκ αποτέλεσε ένα βήμα που απομάκρυνε τη Γερμανία από τη Βαϊμάρη του 1919, αφού τα γεγονότα της άνοιξης του 1925 ισοδυναμούσαν με σιωπηρή συνταγματική αναθεώρηση, με μια επανίδρυση της Γερμανικής Δημοκρατίας σε συντηρητική βάση. H απομόνωση της Γερμανίας θα σταματήσει με τη Σύμβαση του Λοκάρνο (1925) και την είσοδό της στην Κοινωνία των Εθνών (1926), αλλά το κραχ του 1929 θα οδηγήσει τη γερμανική οικονομία, που εξαρτιόταν από εξωτερικά δάνεια, στην κατάρρευση. Τα χαρακτηριστικά της γερμανικής κοινωνίας ώς το 1933 θα είναι η ανεργία, η φτώχεια, η βία και η διαφθορά. Έτσι, όταν το έτος αυτός ανέλαβε επίσημα την εξουσία ο Χίτλερ, το έδαφος ήταν ήδη έτοιμο από πολλές απόψεις. Ο αρχηγός των εθνικοσοσιαλιστών είχε πολύ πιο ακραίους στόχους από τους μορφωμένους της «Συντηρητικής Επανάστασης», τους οποίους χρησιμοποίησε σαν ένα είδος εφεδρικού στρατού για τους μάλλον ακαλλιέργητους εθνικοσοσιαλιστές. Τα τελευταία χρόνια πριν από το 1933 ο Χίτλερ μιλούσε για «δουλειά και ψωμί», για τη συμφιλίωση της αστικής με την εργατική τάξη, για εθνικισμό και σοσιαλισμό, για τον τερματισμό της πάλης των τάξεων και του εμφυλίου πολέμου, για την κοινότητα του λαού. Αυτό το οποίο δεν έλεγε ήταν ότι το Ράιχ του δεν θα ήταν το ίδιο με το γερμανικό Ράιχ της μοναρχίας και της δημοκρατίας, δεν θα ήταν δηλαδή κράτος δικαίου, κράτος συνταγματικό.
Η ∆ηµοκρατία της Βαϊµάρης (1918-1933) αναδύθηκε µέσα από τις στάχτες ενός µεγάλου πολέµου και διήρκησε δεκαπέντε χρόνια, ώς το 1933, οπότε καταλύθηκε µε την ανάδειξη του Χίτλερ σε καγκελάριο. Κλήθηκε να διαχειριστεί μια πρωτοφανή οικονομική κρίση υπό ασφυκτικό διεθνή έλεγχο. Εκ των υστέρων συµπεραίνει κανείς πως είναι εντυπωσιακό και µόνο το ότι αυτή η «ανάπηρη» δημοκρατία κατάφερε να επιβιώσει επί δεκαπέντε χρόνια, αντιμετωπίζοντας τους εθνικοσοσιαλιστές, τους συντηρητικούς εθνικιστές, τους κομουνιστές και τις απανωτές επεµβάσεις των νικητών του πολέµου. Και µάλιστα, προσέφερε γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη και την άνθηση της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας. Το ερώτημα παραμένει: η πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και η άνοδος του ναζισμού ήταν αναπόφευκτη;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails