© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Ολίγα για το "Κατά Χρόνον Ευαγγέλιο" του Γιώργου Χ. Στεργιόπουλου

Διαβάζει και παρουσιάζει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας


ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ 

Με οργή θνητών 
με πάθη των λαών πλάθονται οι θεοί. Γι' αυτό 
κι άνθρωποι τυραννιούνται απ' ό,τι κόκκινο 
- τον πόλεμο, το ρόδο, την αγάπη. 

Αμοιβή και τιμωρία, η τυραννία του πάθους. 

Αμετάκλητα εξορίζοντας ρεαλισμό. Μ' ένα όστρακο 
δίχως όνομα, να εκμαιεύσει η λογική ευθύτητα. 

Δυσλεκτικό. Θραύσμα πήλινου εαυτού 

εκτρέποντας το χέρι απ' τις πιο σεμνές μας πράξεις. 
Κινώντας ν' αγγίξει με τελεσίδικη βραδύτητα. 

Αποφασίζοντας ελεύθερα, άνευ δίκης, 

κατήγορος κάθε αιρετής λογικής, 
λανθάνω κάθε μέρα προς το καλύτερο. 

Κάθε αθωότητα σε καλεί να τη φθείρεις με γλυκύτητα.



Πρόκειται για ένα ποίημα από τη νέα ποιητική συλλογή τού Γιώργου Χ. Στεργιόπουλου, με τίτλο "Κατά Χρόνον Ευαγγέλιο", που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2012, με 56 σελίδες. [Για το πρώτο ποιητικό βιβλίο του ξαναδιαβάστε την παρουσίασή μας, εδώ].

Ο εν λόγω ποιητής είναι πολύ νέος (γεννήθηκε μόλις το 1985) και η γραφή του οιωνίζεται πολλά ύψη. Σημαντικό, εξάλλου, είναι η πλατιά μόρφωσή του (πτυχίο αρμονίας μουσικής, επιστήμης των υπολογιστών, μάστερ πληροφοριακών συστημάτων, υποψήφιος διδάκτορας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Διότι στην ποίηση δεν αρκεί μόνον το αξιοποιούμενο τάλαντο, αλλά και η επίγνωση τής κύκλωθεν Γνώσης, ώστε να μπορέσει να παραχθεί ουσιαστική και σωστική δημιουργία και όχι απλώς ανάπλαση  δοκιμασμένων (ή και τετριμμένων) μορφών στην πολυαπαιτητική τέχνη του λόγου. 

Όπως και στην παρουσίαση τού πρώτου βιβλίου του, έτσι και τώρα, απομονώνουμε κάποιους στίχους, που αξίζουν να θυμάται κανείς στην εποχή της άφατης ανεστιότητας:


"Είναι αργά, 
είναι αργά πια για θάρρος. Μέλλον δεν ανακόπτεται. 
Κάθε τάφος κι ένα βήμα που σωριάστηκε μπρούμυτα." [σελ. 17]

"Μα είναι αργά, 
είναι αργά πια για οτιδήποτε μισοπερπατημένο .
Παράδεισος και Κόλαση μοιράζονται την ίδια πύλη." [σελ. 18]

"Όσα αξίζουν, ντύνονται αίμα." [σελ. 22] 

"Τι κι αν κόψεις στη μέση το άπειρο! 
Περισσεύει αρκετό και για τους δυο μας." [σελ. 23]

"Ο διαβάτης, 
δεν μπορεί να μισεί μόνο τον ορίζοντα 
μα να μπορεί να αγαπά και τ' αδιέξοδα." [σελ. 26]

"Μετρώ τους ανθρώπους απ' της πλάτης τις ρωγμές." [σελ. 37]

"Συντηρούμαστε από δύο φιλανθρωπίες, 
την ομορφιά και την φιλοφρόνηση. 
[...]
Κινδυνεύουμε από δύο χρεοκοπίες, 
την εγκράτεια και την περιφρόνηση." [σελ. 39]

"Ο καλλιτέχνης ασκείται μόνος στο άλμα εις βάθος" [σελ. 41]

"Το ακέφαλο τούτο σώμα, είναι ριζικό μας.
Χριστός προορισμένος να χάσει τον σταυρό, 
στερνή του πράξη αφήνοντας απόγονο σκοπό." [σελ. 43]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails