Λόγος για το κυριολεκτικό «Μικρό Κυριολόγιο» του π. Γεωργίου Α. Λέκκα

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Έλαβα προ ημερών τη νέα ποιητική συλλογή του ποιητή και δρ Φιλοσοφίας -εσχάτως δε και ιερέα- π. Γεωργίου Α. Λέκκα, με τίτλο «Μικρό Κυριολόγιο», που κυκλοφορήθηκε από τις Εκδόσεις των Φίλων (Αθήνα 2013), με 80 σελίδες, ενώ το εξώφυλλο κοσμεί μια εκφραστική λεπτομέρεια από τοιχογραφία του Καθεδρικού Ναού των Ορθοδόξων στο Μαπούτο της Μοζαμβίκης.

            Στο πλαίσιο του Μαραθωνίου Ποίησης 2012 του πολυπεριοδικού μας είχαμε φιλοξενήσει και προδημοσιεύσει κάποια ποιήματα από την ανά χείρας -ανέκδοτη τότε- συλλογή, τα οποία μπορείτε να ξαναδιαβάσετε εδώ.

            Ο π. Λέκκας, ως αληθής φιλόσοφος και πλέον ιερέας, στο «Μικρό Κυριολόγιό» του κυριολεκτεί! Ατυχώς, έχουμε συνηθίσει την εποχή μας να βερμπαλίζει αδιέξοδα, υπερφίαλα και πάντως όχι ευθύβολα, για να καθυποβληθεί ο αναγνώστης, με αποτέλεσμα να χανόμαστε στο χάος μη νοούμενων υπονοούμενων, μάλιστα δε ευάριθμοι φιλοσοφούντες έχουν συνεισφέρει αυξητικά προς τούτο. Όμως -σχηματίζω την πεποίθηση- ο π. Γεώργιος, συνδυάζοντας άριστα τον φιλόσοφο με τον ιερέα, ήτοι την συνάντηση της βαθύτητας των ιδεών και εννοιών, όπως μη όν και είναι, με την ιερατική εμπειρία του «εκ του μη όντος εις το είναι» ή την πτώση και την ανόρθωση, κατορθώνει -μεταχειριζόμενος την πανδυσκολία του λόγου της Απλότητας, που μπορεί να σημαίνεται εντέλει με την προσευχή- να μιλά στον Πάντων Επέκεινα με τρόπο οικείο και -ως αρμόζει- σε ενικό αριθμό πάντα, με λέξεις καθημερινά ερωτικές, αναζωπυρώνοντας έτσι μιαν αποξεχασμένη στον καιρό μας πνευματικότητα, που ανέκαθεν αποτελούσε την μήτρα της Ανατολικής Χριστιανοσύνης.

Αντιγράφω ορισμένα εκ των κυριο-λογίων της κυριο-λεξίας του π. Γεωργίου, για να κατανοήσουν οι αναγνώστες μας πώς διαρθρώνεται η εσω-στροφή τής μέχρι πρότινος περί πολλά τυρβαζόμενης ανθρώπινης ψυχής προς το εσχατότερο σημείο αναφοράς της:

Κύριε, φύλαγέ μας

από εγωιστικές αγάπες

που διψούν για αίμα·

από μεγάλα πάθη

μα καθόλου αγάπη.

*

Κύριε, ρύσαι μας

κι από κάθε λογής εγγύτητα

που αυξάνει τη μοναξιά μας.

*

Κύριε,

όλη η Κόλαση

χαλάλι σου·

αρκεί που σε γνωρίζει

η ψυχή μας.

*

Κύριε, ας ήμουν τουλάχιστον

μεταπτωτικός σαν τα δέντρα

παρά να προσθέτω ισοβίως

καινούργια πτώση στην πτώση.

*

Κύριέ μου,

ο μόνος που σκέφτεσαι

με την καρδιά σου

κάνε να σ’ αγαπήσω

και με το νου μου.

*

Κύριε, εσύ μας έδωσες

και τον ύπνο

για να μας προετοιμάζεις

για το θάνατο.

*

Κύριέ μου,

ό,τι δικό μου

δεν φτάσει σε σένα

γυρίζει πίσω σε μένα

για να με ξεκάνει.