Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ
Η εκλεκτή φίλη και καλή συγγραφέας Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά είναι μια διχασμένη προσωπικότητα και μην με παρεξηγήσετε για τον προκλητικό αυτόν αφορισμό μου. Πρόκειται για έναν άνθρωπο από τις πάμπολλες εκείνες χιλιάδες Ελλήνων, οι οποίοι, στους δίσεχτους καιρούς των μέσων του πολύπαθου Εικοστού Αιώνα, ξεριζώθηκαν από την μητροπολιτική πατρίδα και μεταφυτεύτηκαν βίαια σε άλλα κλίματα, εν προκειμένω της Αυστραλίας. Η λέξη κλειδί για όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις είναι το «βίαια». Δεν είναι της ώρας να πειράξουμε κουκούτσια επουλωμένων πληγών, διότι πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος της αιμορραγίας, παρά τις δεκαετίες που έχουν παρέλθει από τις τόσο μακρινές (μα και τόσο κοντινές) εκείνες ημέρες του ξεριζωμού...
Η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά, έχοντας ασφαλή ψυχοπνευματική αρματωσιά μητρός τε και πατρός τε, κατορθώνει να επουλώνει κάθε μέρα των δεκαετιών, που έχουν ήδη διαρρεύσει από το προσωπικό ξερίζωμά της από την «ωραίαν και μόνην Ζάκυνθον» (κατά Κάλβον), με αναμνήσεις και νοσταλγίες, κατατεθειμένες στο συγγραφικό έργο της και μάλιστα στις διηγηματικές καταγραφές της.
Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2008, με πολλή χαρά δέχθηκε την πρότασή μας, να καταθέτει τον αναμνηστικό παλμό της ψυχής της για τα πατρώα και μητρώα εδάφη τής γενέτειράς της Ζακύνθου και μάλιστα του κοινού χωριού μας, του Μπανάτου, στο «Νυχθημερόν» (www.nyxthimeron.com) -ένθετο του ηλεκτρονικού πολυπεριοδικού «Στον ίσκιο του Ήσκιου» (www.iskiosiskiou.com), που ιδρύσαμε το 2007 και καθημερινά έκτοτε ενημερώνουμε. Έτσι, μετά από έξι περίπου χρόνια, κάθε μήνα, η αγαπητότατη Διονυσία φροντίζει και παρουσιάζει στο διαδικτυακό κοινό μας κομμάτια της ψυχής της, τα οποία οι αναγνώστες υπεραγαπούν, διότι διακρίνονται για το ζέον συναίσθημά τους, την γλαφυρότητα της αφήγησης, την δημιουργική αναστάτωση μνημών που προκαλούν σε όλους μας, κυρίως τους μεγαλύτερους σε ηλικία, οι οποίοι ξανασυναντούν πρόσωπα και πράγματα, που ήδη χάνονται στην φευγαλέα παρασκιά της Ιστορίας.
Προσωπικά θεωρώ ότι οι περισσότερες από οκτώ δεκάδες «αναμνήσεις και νοσταλγίες της Διονυσίας» (όπως μάλιστα τιτλοφορείται η διαδικτυακή στήλη της στο «Νυχθημερόν») μπορούν ν’ αποτελέσουν την πρώτη ύλη της Ιστορίας του τόπου μας, διότι -δίχως άλλο- συνιστούν τα βραχέα ή εκτεταμένα εκείνα Χρονικά, τα οποία συνθέτουν εντέλει τη συλλογική Μνήμη! Νυχθημερόν η Διονυσία στο ηλεκτρονικό «Νυχθημερόν» λαμβάνει αντοχές από τη γενέτειρά της, ώστε να υπομένει τις πολυειδείς ροπές και τις τροπές της Μελβούρνης, της νέας πατρίδας της, αλλά και να προσφέρει σε όλους μας επι-κοινωνία με τις Ρίζες, ώστε και οι νεότεροι ν’ αντέχουμε υπομονετικά, καθώς θα πιανόμαστε από την καταγωγή μας, σε μιαν εποχή άφατης Κρίσης εντός εκτός!
Με πολλή χαρά προλογίζουμε, από αυτή τη θέση, την έντυπη έκδοση των «αναμνήσεων και νοσταλγιών» της φίλης λογοτέχνιδος. Ο τίτλος μάλιστα παραπέμπει ευστοχότατα σε πλείστα όσα: Στον ξεριζωμό τον βίαιο που λέγαμε, στις ασίγαστες μνήμες και τις αναμνηστικές σιωπές των μεταναστών, στις νοερές επιστροφές στα πατρογονικά σπίτια και τους πολυαγαπημένους τάφους, στην τωρινή ιντερνετική γωνιά της συνάντησής μας!...
Ευχόμαστε, η έντυπη συλλογή κομματιών της ζακυνθινής ψυχής της Διονυσίας να είναι καλοτάξιδη, ώστε να συναντήσει κι άλλα κομμάτια πολυμερισμένων ψυχών και να συντελεσθεί επιτέλους η Αρτίωση, την οποία κάθε μέρα (και σήμερα) επαπειλούν νεότεροι διχασμοί των πατρίδων ή νεότεροι -αλίμονο- ξεριζωμοί!...
Έγραφα, εν τω χωρίω Βανάτω της Ζακύνθου, 19 Μαρτίου 2014
Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Ποιητής – Μάστερ Θεολογίας – Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου