Μας πληροφορεί μες από το ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ
Ο Δημήτρης Μπάτσης, νομικός και οικονομολόγος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Υπήρξε γνωστός δικηγόρος των Αθηνών και έγινε ακόμη πιο γνωστός για την πνευματική του παρουσία και τη δραστηριότητά του. Εργάστηκε ως συντάκτης στο 15ήμερο περιοδικό Ανταίος (1945-1951). Διακεκριμένος, αστικής καταγωγής, διανοούμενος της Αριστεράς, σε μια εποχή ακραίου αντικομμουνισμού, τόλμησε να υποστηρίξει θέσεις εναντίον του μετεμφυλιακού καθεστώτος, κατηγορώντας τους εκπροσώπους του για υποτέλεια και εγκληματική διαχείριση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας. Δικάστηκε από το Στρατοδικείο που δίκασε τον Νίκο Μπελογιάννη, καταδικάστηκε σε θάνατο ως κατάσκοπος και εκτελέστηκε διά τυφεκισμού στις 30 Μαρτίου 1952.
Στις 15 Νοεμβρίου 1951 καταδικάζεται σε θάνατο ο Νίκος Μπελογιάννης, κατηγορούμενος για παράβαση του νόμου 509/1947 και απόπειρα ανασυγκρότησης του ΚΚΕ, ενώ μαζί του καταδικάζεται και ο Μπάτσης, που με το βιβλίο του Η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδας (1947) είχε σκοπό να υποδείξει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και να βοηθήσει στην ανάπτυξή τους. Στο βιβλίο του αποκάλυπτε την ύπαρξη της λεγόμενης Σύμβασης Cooper (υπεγράφη το 1940 και έληξε στις 31.12.2010), η οποία παρεδίδετο από υπουργό σε υπουργό στο υπουργείο Βιομηχανίας σαν «ιερό κείμενο». Με τη σύμβαση αυτή τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδας καθώς και ο ελληνικός υδάτινος πλούτος ετίθεντο υπό την αιγίδα ενός αμερικανικού consortium εταιρειών.
Το ότι ο Μπάτσης εκτελέστηκε πλάι στον Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο· ούτε είναι τυχαίο ότι εκτελέστηκε για το βιβλίο του και τις ανακαλύψεις του· ούτε ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και τον συγγραφέα του. Η εκτέλεσή του, δίπλα στον Νίκο Μπελογιάννη, ήταν η σκληρή απάντηση των νικητών του Εμφυλίου και των Αμερικανών εντολέων τους στους «συνοδοιπόρους» των κομμουνιστών. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα παραδειγματισμού ότι δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν, ούτε στα παραστρατημένα «παιδιά της αστικής τάξης», να αποτελέσει ελκυστικό παράδειγμα προς μίμηση για τους νέους επιστήμονες και τη νέα γενιά.
Όλοι αναγνωρίζουν στον Μπάτση το ηθικό του ανάστημα, ότι δεν πρόδωσε ούτε έγινε πληροφοριοδότης της Ασφάλειας στις τάξεις των κομμουνιστών, όπως του ζητούσαν για να τον αφήσουν ελεύθερο. Το ηθικό του ανάστημα δεν το μειώνει ούτε η «μεταμέλειά» του ενώπιον του Στρατοδικείου, όταν δήλωσε άγνοια και εξαπατημένος, αν ίσχυαν οι «κατασκοπευτικές δραστηριότητες» με τις οποίες κατηγορούσαν τους συντρόφους του. Ούτε ακόμη και η διάθεσή του να ενταχθεί στην ελληνική δύναμη και να πολεμήσει στην Κορέα για να αποσείσει από πάνω του τη ρετσινιά του «προδότη».
Ο Μπάτσης δεν εξυπηρέτησε το καθεστώς για να τον γλιτώσει από τον θάνατο («δεν φοβάμαι το θάνατο όσο την ατίμωση » είχε πει στη δίκη), ενώ είναι βέβαιο ότι, ακόμη και αν απέφευγε το απόσπασμα, λόγω της γενναίας και αποκαλυπτικής αρθρογραφίας του θα υφίστατο συνεχείς διώξεις και ταλαιπωρίες.
Ο Δημήτρης Μπάτσης υπήρξε ένα φωτισμένο μυαλό που πλήρωσε με τη ζωή του, επειδή τόλμησε, την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, να οραματιστεί την ακηδεμόνευτη οικονομική ανασυγκρότηση της πατρίδας του και να υπερασπιστεί την κοινωνική δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου