Ο εκλεκτός Ζακυνθινός Διονύσης Ζήβας έφυγε για την αιωνιότητα. Καταξιωμένος δάσκαλος, δίδαξε, κυρίως, ευπρέπεια, ευγένεια και σεμνότητα!
Λυπήθηκα πολύ που δεν μπόρεσα να είμαι κοντά στους ανθρώπους που τον αποχαιρέτησαν. Ιδιαίτερα στους συγγενείς του, για να τους τονίσω πόσο υπερήφανοι μπορούν να είναι για τον δικό τους άνθρωπο και πόσο υπερήφανοι αισθανόμαστε εμείς οι Ζακυνθινοί για τον επιστήμονα και για τον άνθρωπο.
Τώρα που ο φίλος έφυγε, και έτσι δεν κινδυνεύω να παρεξηγηθώ ότι τον κολακεύω, μπορώ να αποκαλύψω μια προσωπική πρόταση- συζήτηση μαζί του.
«Δάσκαλε, δεν έρχεσαι κάτου να βάλεις υποψηφιότητα για …. Ξέρεις, δεν θα ζητήσεις κομματικό χρίσμα. Θα είσαι υπερκομματικός και όλοι θα είμαστε κοντά σου».
Η απάντηση του Διονύση Ζήβα:
«Δεν με λυπάσαι, Δεσπότη μου;»
«Γιατί, αφέντη μου;» αντέτεινα.
«Να, αμέσως θα πούνε όλοι: "πάει χάλασε κι ο Ζήβας..."!!!»
Αυτός ήταν, λοιπόν, ο Ζήβας! Κρίμα που δεν «κοιμάται» εις την Πατρίδα!
Ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου