© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018

Ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος στον Ελληνικό Κύκλο των Βρυξελλών

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Α. Λέκκας 





Χθες βράδυ, η Ποίηση ήρθε και «βρήκε» τους φίλους της στο υπόγειο του ελληνικού βιβλιοπωλείου Περίπλους, στο κέντρο της βελγικής πρωτεύουσας.

Ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος, προσκεκλημένος του Ελληνικού Κύκλου Βρυξελλών και συγκεκριμένα της μέχρι πρόσφατα Προέδρου του κας Μαρίας Πατακιά,  μας έκανε να δούμε με τα μάτια του πάνω από μισό αιώνα σύγχρονης νεοελληνικής ιστορίας και διάβασε ποιήματα που έγραψε στη διαδρομή της εβδομηντάχρονης ήδη ποιητικής του πορείας.

Αφορμή της εκδήλωσης αυτής ήταν η παρουσίαση της δίτομης συγκεντρωτικής έκδοσης των ποιημάτων του ποιητή από τις εκδόσεις Κίχλη στο ελληνόφωνο μουσόφιλο κοινό των Βρυξελλών.

Ο ποιητής θύμισε ότι η Ποίηση είναι χωματόδρομος –«ποίηση που γράφεται χωρίς εμπόδια δεν διαβάζεται!», είπε χαρακτηριστικά.

Αναφέρθηκε στο ρόλο που έπαιξε για αυτόν ο Ρίτσος ώστε να παραμείνει και μετά τον Εμφύλιο στην υπηρεσία της.

Διαχώρισε την πολιτική από την στρατευμένη ποίηση. Αναφέρθηκε στην παρέμβαση του Βρεττάκου που τον επανέφερε στο ποιητικό προσκήνιο όταν ο «σοσιαλιστικός ρεαλισμός» τον είχε απομονώσει. 

Θυμήθηκε την καλλιτεχνική παραγωγή της Κατοχής, την εμπειρία στην Μακρόνησο και τον Άι-Στράτη, αλλά και την πείνα της οικογένειάς του κατά τον Εμφύλιο, όταν ήταν άνεργοι και οι δύο γονείς του.

Την τραυματική συνάντησή του με τον Παλαμά στα εννιά του χρόνια, όταν η θεία του τον υποχρέωσε να φιλήσει το κρύο γερασμένο χέρι του ποιητή!

Τις γυναίκες της ζωής του με πρώτη-πρώτη τη μάνα του, ηθοποιό Λέλα Πατρικίου.

Μίλησε για την απογοήτευσή του από τον Σαρτρ στο μεγάλο αμφιθέατρο της Σορβόννης τον Μάη του ’68, αλλά και για τις αγαπημένες του πόλεις, Αθήνα, Παρίσι και Ρώμη.

Αναφέρθηκε στη δουλειά του για το λογοτεχνικό περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» και δεν έκρυψε τη χαρά του για την αναγνώριση του έργου του κυρίως στην Ιταλία και το Μεξικό. 

Μίλησε, επίσης, με ευγνωμοσύνη για τον Δημήτρη Μαρωνίτη και για το βιβλίο που έγραψε ο τελευταίος για τον ίδιο και τον Μανώλη Αναγνωστάκη και 

Συγκίνησε το ακροατήριό του όταν διάβασε ποιήματά του για την αγαπημένη δεύτερη γυναίκα του, ήδη εκλιπούσα, Ρένα Σταυρίδου.

Βγήκα από την αίθουσα και στα αυτιά μου ηχούσαν ακόμα οι στίχοι του:

«Το φως βρίσκει πάντοτε τρόπους
να επανέρχεται και να φωτίζει».

Βρυξέλλες, 13.6.2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails