© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020

«ΜΟΝΟΝ Η ΠΟΙΗΣΗ ... ΛΕΞΕΩΝ ΣΩΘΙΚΩΝ ΕΞΑΣΚΗΣΗ». Μια πρώτη ανάγνωση της ποιητικής συλλογής του π. Παν. Καποδίστρια «Λευκότερος καίγεσαι»

(ἐκδ. Ἀληθῶς, Ζάκυνθος 2019, σ. 134)


Γράφει ο π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ

Πρωτίστως ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω, ὅτι μοῦ δόθηκε ἡ μεγάλη τιμὴ μὲ τὴν ἀποστολὴ τῆς τόσο φιλοκάλου καὶ προσεγμένης τυπογραφικὰ νέας ποιητικῆς συλλογῆς τοῦ καλοῦ φίλου καὶ συλλειτουργοῦ, τοῦ π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου στὴ Μητρόπολη τῆς εὐωδιαστῆς καὶ καλλιμόρφου Ζακύνθου. Τοῦ π. Παναγιώτη, τοῦ καὶ ἐπιμόνου προσμοναρίου - ἐφημερίου στὸ χωριό του, τὸ Βανᾶτο, τὸ γνωστὸ γιὰ τὴν πληθώρα τῶν πολιτισμικῶν του δρωμένων.

Στὸ ὄντως στενό, λοιπόν, χρονικὸ περιθώριο ποὺ τοῦ περισσεύει ἀπὸ τὰ πολλὰ καὶ ἐν πολλοῖς δυσβάστακτα καθήκοντά του, ὁ π. Π. βρίσκει παρηγοριὰ στὸν Λόγο καὶ δή τὸν ποιητικό. Αὐτὸ τὸ μέγα προνόμιο ποὺ μᾶς δόθηκε ἄνωθεν καὶ μᾶς συντρέχει, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ σενιάρουμε τὰ πράγματα, νὰ τὰ κουμαντάρουμε σωστὰ κι ὑπεύθυνα. Γιατὶ μὴν ξεχνᾶμε, μέσα στὶς Ἐκκλησιές μας ποὺ διακονοῦμε, τὴν ποίηση ἔχουμε συντροφιά, ἔτσι ὥστε αὐτὸς ἀκριβῶς ὁ Λόγος νὰ γίνεται τὸ ἐφαλτήριο ἐκεῖνο,  ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει σιμὰ στὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν Θεό.  Βλέπεις  ὅτι  ὁ καθένας νοιώθει τὸν λόγο, ὅπως τὸν βολεύει: ἄλλος λ.χ. τὸν νοιώθει ὡς μέσον ἐπικοινωνίας, ἄλλος ὡς τρόπο καταγραφῆς καὶ διάσωσης ὑλικοῦ, ἄλλος λέει «δυὸ λόγια», γιὰ νὰ σπάσει ἡ μονοτονία ποὺ γεννᾶ ἡ καθημερινότητα κι ἄλλος ἀνασκουμπώνεται κι ἀναπιάνει μὲ τὸ προζύμι του, τὸ ἀλεύρι τῆς γνήσιας πνευματικῆς τροφῆς, ζυμώνοντας προσεχτικὰ λέξεις, φράσεις, γραφτὰ ὁλάκερα, γιὰ νὰ χορτάσει τὴν πεῖνα τῶν συνανθρώπων του, ποὺ ἀσφαλῶς τὸν καταλαβαίνουν.

Κάπως ἔτσι εἶδα καὶ τὴ νέα ποιητικὴ συλλογὴ τοῦ π. Παναγιώτη (στὸ ἑξῆς π. Π.), ποὺ συγκινημένος κρατῶ στὰ χερια μου καί, γιὰ πῶ τὴν ἀλήθεια, νοιώθω πὼς κάτι κοινὸ μὲ συνδέει μὲ τὸν ποιητή. Κι αὐτὸ εἶναι τὸ προφιλὲς πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Μωυσῆ -ἀπόντος κι αὐτοῦ (βλ. σελ. 111)- στὸν ὁποῖο, δικαίως, πιστεύω ὁ π. Π. ἀφιερώνει ὁλόκληρη ποιητικὴ ἑνότητα στὴν ἐν λόγῳ συλλογή του, μὲ τὸν τίτλο, «Πόνοι ἀπόρρητοι.12 ποιήματα γιὰ τὸν Γέροντα Μωυσῆ τὸν Ἁγιορείτη» (σελ. 97-110)* 

Τὰ δώδεκα, λοιπόν, αὐτὰ ποιήματα, εἶναι νομίζω κατὰ πρῶτον ἕνα ἱερὸ Μνημόσυνο στὸν ἐνάρετο Γέροντα καὶ κατὰ δεύτερο λόγο «ψίχουλα προσκομιδῆς» (σελ. 103), ἱκέσιος λόγος καὶ καρδιακός:

«...ὅλοι ἀποβλέπουνε σ’ ἐσὲ τὸν πολυ-
πονεμένο.

Συγκράτει τὰ ὀνόματά τους, Γέροντα,
τὰ χαρτάκια μελέτα ποὺ σοῦ ἐμπιστεύτηκαν
καὶ κάπου-κάπου  στέλνε τους
δροσιὲς ἀνακουφιστικὲς 
τὸ ἔλεος ποὺ βιώνεις.» (σελ. 106)

Θεωρῶ, λοιπόν, τὰ ποιήματα τῆς ἐνότητας αὐτῆς, ὅπως καὶ κάποια ἀκόμη ἀπὸ τὴν ἄλλη ἑνότητα «Τῶν ἀπόντων» (σελ. 113-127), ὡς «δρόσο τῶν Ἐσχάτων» (σελ. 116). Γιατὶ, ὅταν γίνεται λόγος π.χ. γιὰ τὸν Ποιητὴ - Ἐπίσκοπο, τὸν μακαριστὸ Αὐστραλίας Στυλιανὸ Χαρκιανάκη, ποὺ ξέρει νὰ ξεπερνᾶ, 
«...συνωμοσίας ἀσπασμοὺς
[καὶ] τῶν ἀδελφῶν τὶς προδοσίες» (σελ. 123),

ἀλλὰ καὶ τὸν τραγικὸ Γέροντα, τὸν μακαριστὸ Ἐπίσκοπο Κεφαλληνίας Γεράσιμο, ποὺ  
«συλλειτουργεῖ ἐσαεὶ
Ἐκεῖ ποὺ πρέπει» (σελ. 117),

δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τὰ παραβλέψεις αὐτά ἤ νὰ ἀγνοήσεις. Γιατὶ κι αὐτὰ ψίχουλα προσκομιδῆς εἶναι καί, μάλιστα, νοτισμένα ἀπὸ κρυφοὺς σταλαγμοὺς δακρύων.  

Ὅπως ἐπίσης δὲν μπορεῖ ὁ ἀναγνώστης νὰ ξεπεράσει εὔκολα καὶ κάποια ἄλλα ποιήματα, ποὺ ἀποκαλύπτουν τὸν καλλιεργημένο ἁγιοπνευματικὰ ἐσωτερικὸ κόσμο τοῦ ποιητῆ. Καί, μάλιστα, τοῦ φέροντος τὴν «τῆς ἱερωσύνης χάριν»:

«Τὰ χέρια μου μελίζουν τὸν Ἀμνὸ 
κι ὕστερα κάνω τὸν σεμνό.» (σελ. 10)

«Ἄν εἶναι δάκρυ νὰ ἐκφραστεῖ,  ἀλλιῶς θὰ σὲ χαλάσει.» (σελ. 11)

Γιατὶ ὁ ἱερέας-ποιητὴς ζεῖ καθημερινὰ σ᾿ ἕνα μεγαλεῖο, ὅπου  τοῦ φανερώνονται ὅλο καὶ καινούριες λέξεις, φυτεμένες ἄνωθεν. Ἰδιότυπες, πιστεύω, θεοφάνειες θὰ πρέπει νὰ εἶναι αὐτά.

«Ο ΙΕΡΕΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

ἐπιθέτει σπλάχνα λέξεων
ψιχουλάκια συλλαβῶν
στὸ Δισκάρι τῆς Διάρκειας
καὶ λογχίζοντάς τους τὴν πλευρὰ τῆς Ἀνάγκης
χλοΐζουν κι αἰωνίζονται.» (σελ. 41)

Ζητῶ νὰ μὲ συγχωρέσει ὁ ἀναγνώστης μου κι ὁ ἀδελφός - ποιητὴς, ποὺ δὲ στάθηκα καὶ σὲ ἄλλα του ποιήματα, ὅπως π.χ. τὰ εὐκατάνυκτα τρίστιχα γιὰ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα (σελ. 42-43) ἤ στοὺς ὑπέροχους, ἀφιερωμένους μάλιστα στὸν πολιὸ Σκιαθίτη λόγιο καὶ μοναχό, τὸν Ἀνδρόνικο (κατὰ κόσμον Ἀλέξανδρο) Μωραϊτίδη, ποὺ τιτλοφορεῖται «Συνοδίτες Μωραϊτίδη» (σελ. 57-58). Εἶναι πιστεύω κι αὐτὸ μιὰ πολύτιμη ψηφίδα στὸ ἱερὸ ψηφιδωτὸ ποὺ ἔστησαν αὐτὴν τὴν ἑόρτιο χρονιά, τὸ 2019 δηλαδή, οἱ ὅσοι πιστοὶ καὶ τίμησαν τὰ 90 ἔτη ἀπὸ τὴν σεπτή κοίμησή του καὶ τὰ 169 ἀπὸ τὴν γέννησή του. Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε κι ἐγὼ τὴ συμπάθειά σας.

π. κ.ν.κ., Γενάρης 2020 
---------------------------
* Πρὸς Θεοῦ, δὲν ὑποτιμῶ τὰ ὑπόλοιπα ποιήματα τῆς συλλογῆς ἤ τὰ παραβλέπω. Ὅμως δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ξεπεράσω τὴν εὐγενικὴ Μορφὴ τοῦ Γ. Μωυσῆ, ποὺ ἰχνογραφεῖ θαυμάσια ὁ π. Π.


1 σχόλιο:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Εξαιρετικό!! Κάθε Λέξη του Ποιητή μπορεί να εμπνεύσει πολλές δικές μας και να γεννήσει άπειρες συγκινήσεις, να αναγεννήσει τις ψυχές μας...

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails