© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 31 Αυγούστου 2024

Αριάδνη Μαρία Βράιλα: Άνθρωπος χαμηλών τόνων, αλλά υψηλών πτήσεων

Γράφει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Με πολλή συγκίνηση απευθύνω λόγο τιμής για την Αριάδνη Μαρία Βράιλα προς όλους Σας, αφενός μεν εκ προσώπου του απουσιάζοντος Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄, αφετέρου δε, εκφράζοντας προσωπικά αισθήματα αγάπης, ευγνωμοσύνης και νοσταλγίας για την τιμώμενη Άνθρωπο και Δημιουργό, καθώς ήδη κρατάμε στα χέρια μας το νεοεκδοθέν βιβλίο της "Εκείνο το καλοκαίρι στη Ζάκυνθο - Το νησί του Αγίου Διονυσίου".

Γνωρίσαμε και εκτιμήσαμε την αξιοθύμητη Νανά Βράιλα, τόσο στον τόπο τού εν Ζακύνθω σπιτιού της, στο Βανάτο, όσο και στο σπίτι της οδού Σκουφά, στην Αθήνα. Υπήρξε άνθρωπος χαμηλών τόνων, αλλά υψηλών πτήσεων. ΑΝΘΡΩΠΟΣ, με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία! Είχε μόνο καλό λόγο να πει για όλους, αναδεικνύοντας τα θετικά ενός εκάστου, δείχνοντας ότι την πλημμύριζε η Καλοσύνη! Γι' αυτό ακριβώς και στο βιβλίο της υπερπερισσεύει η Αγάπη και η γλυκύτητα των αισθημάτων.

"Εκείνο το καλοκαίρι στη Ζάκυνθο" της Βράιλα δεν είναι -αλίμονο- ίδιο με τα τωρινά καλοκαίρια των νεοΖακυνθίων, τα οποία διακρίνονται για την ασίγαστη τουριστοπάθεια και την υπέρμετρη τουριστολαγνεία τους... Κι εμείς, οι... ιθαγενείς, χωρίς νερό, μέσα στα βορθολύματα κσι τα παντοειδή σκουπίδια (αχ, Διονύσιε Σολωμέ, με τον ευθύβολο στίχο σου:  "λαέ μου ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε.."), να ελπίζουμε στο τέρμα της σεζόν, για ν' αναπνεύσουμε κάπως...

Το ζακυνθινό καλοκαίρι της Βράιλα, μιας φύσει αισιόδοξης Κυρίας, διαθέτει χρώμα πολύ και δροσιά ιαματική! Κάτι που κατάφερε ν' αποδώσει  εικαστικά η καλή ζωγράφος κ. Εύη Τσακνιά. Όλα, καρπός της αγάπης της Βράιλα για μια Ζάκυνθο αγίων, ποιητών, πεζογράφων, εν γένει ωραίων απλών ανθρώπων της βιοπάλης, που "αγιάζουν την ώρα που αμαρτάνουν", σύμφωνα με το ποίημα Μαρτζώκη για το Ψέμα του Αγίου Διονυσίου. 

Η αφήγηση της συγγραφέως, εξάλλου, μού θύμισε προσωπικά, ορισμένα από τα όμορφα κείμενα περιηγητών στη Ζάκυνθο του 19ου αιώνα. 

Κλείνοντας αυτό το σχόλιο, θεωρώ ότι μες από το βιβλίο καθίσταται ευδιάκριτη η φωτεινή φυσιογνωμία της Αριάδνης Μαρίας Βράιλα, η αλησμόνητη αυτή κοσμοπολίτισσα ζακυνθινιά!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails