Οι φίλοι του Ιστολογίου μου, ας μού επιτρέψουν τον άκρως προσωπικό χαρακτήρα της σημερινής ανάρτησης, η οποία -πιθανόν- να ενέχει και μια διάθεση αυτοδιαφήμισης, αλλά δεν έχω άλλον τρόπο να γνωστοποιήσω αυτό που θέλω.
Τρεις χαρές συνέπεσαν σήμερα εντελώς τυχαία και σπεύδω να τις μοιραστώ μαζί Σας. Λέω "χαρές", διότι τέτοιες εντέλει είναι. Όμως, δεν ξέρω γιατί, εμένα πάντα και βαθύτατα μέσα μου, με γέμιζαν μελαγχολία... Τι παράξενο πράγμα...
Πρόκειται, λοιπόν, για τρία νέα μου βιβλία, τα οποία ετοιμάζονταν πολύ καιρό, αλλά ελήφθησαν σήμερα ταυτόχρονα. Αναφέρω μόνο τους τίτλους, αναρτώντας συνάμα τα εξώφυλλά τους:
1. Ένα ποιητικό, με τίτλο "Ο αρχαίος Αγροφύλαξ", από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης (καμιά σχέση με την πολύφερνη "Οικολογική Αστυνομία"), με προμετωπίδα του ζωγράφου Διονύση Παπαδάτου,
2. Ένα λαογραφικό, με τίτλο "Δυο Μπανατιώτες αφηγητές ζακυνθινού λαογραφικού υλικού", από τις εκδόσεις συλλογές και
3. Ένα ιστοριοδιφικό, με τίτλο "Το Μεγάλο Ιερό Τάγμα της Ζακύνθου", έκδοση της Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου.
10 σχόλια:
Kαλημέρα,
Νομίζω πώς κάποιες στιγμές μελαγχολίας ή ανολοκλήρωτου συναισθήματος, οι αναγνώστες ή και οι κοντινοί προσλαμβάνουν χαρά σαν μετουσίωση της δικής μας κατάστασης.
Σαν κάτι να χρειάζεται να πεθάνει μέσα μας (έστω και μικρό) για να γεννηθεί ένα Αναστάσιμο ψήγμα.
Καλή Παναγία!
Αγαπητέ Χοιροβοσκέ,
απαντώ με λίγους στίχους από το "Αγροφύλακα":
.....
Με σάρκα ξηραμένη
πόρους ανέξοδους
σπόρους δε βρίσκουν τα πουλιά
και σού τσιμπούν τα δάκρυα.
[...]
Τους κρότους ν' αποδίδεις
μ' εχεμύθεια
κλωνί κλωνί την Καρτερία
στην Παναγία του Χάρου
το θάρρος δεν σε σώζει πια
κανένα στίλβωμα.
......
Ευχαριστώ για την ευχή, ανταποδίδω προσευχή για Όλα! Αν μάλιστα είχα τρόπο θα έστελνα τα πονήματα (πονίδια πάντως).
Αγάλλου!!!
Χαίρομαι που η πρώτη μου επισκεψη στο blog (θα το περιδιαβώ εν καιρώ, μόλις σήμερα πληροφορήθηκα την ύπαρξή του)συμπίπτει με την τριπλή χαρά σας.
Θα τα λέμε, λοιπόν, και διά των blogs.
Nα βρούμε τρόπο.
Με ενδιαφέρουν και τα κεφάλαια Θεολογίας του περιβάλλοντος(εκδόσεις
της Μητροπολεώς σας)
Να αλλάξουμε μέηλ,μιας και δεν βλέπω πουθενά το δικό σας.
Το δικό μου
xoirovoskosπαπάκιgmail.com
Θα φροντίσω το συντομότερο μπορετό.
pakapodistrias@yahoo.gr
@ tsalimi.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Θα χαίρομαι να έρχεσαι.
Ήδη ανταπέδωσα στο δικό σου πολύ-πολύ ενδιαφέρον Ιστολόγιο.
Χαίρε!
Αγαπητέ π. Παναγιώτη,
Συγχαίρω ειλικρινά για τις τρεις πρόσφατες εκδόσεις πονημάτων σας, τα οποία αποτελούν πραγματική συμβολή στην ποίηση, την λαογραφία, την εκκλησιαστική ιστορία. Και οι τρεις τομείς με τους οποίους καταπιάνεστε με επιτυχία αναδεικνύονται μέσα από την εργώδη προσπάθειά σας. Μακάρι να σας μιμηθούμε στο μέτρο του δυνατού, σ' ένα απ' τα πεδία των ενασχολήσεών σας.
Καλό Δεκαπενταύγουστο!
ΠΑΝ.Α.ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ
Αγαπητέ Π. Ανδριόπουλε, πολύ ευγενικά λόγια απορρέοντα από ευγενική και ζέουσα καρδία. Γνωρίζω πόσο και αν αξίζουν αυτά που κάνω. Έχω συναίσθηση του Τίποτά μου, όμως επιμένω καθ' έξιν, όπως ο καθείς στην πτώση του. Κάνω αυτό που λέμε Ποίηση, ως αντι-ποίηση Θανάτου (ο τάλας) πλην επί ματαίω...
Πάντως ευχαριστώ! Να τα πούμε εκ του πλησίον!
Αυτό το "Τίποτα" είναι καίριο Γέροντα! Γι' αυτό και ο ηγαπημένος ποιητής λέει: Μ' ένα τίποτα έζησα .. ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα να μ' έλεγαν τρελό πώς από 'να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.
Π.Α.
Πόσο ετοιμόλογος κι ετυμολόγος είσαι, Παναγιώτη!!!
Τώρα μόλις έφερα στο νου ένα μικρό μου άτεχνο στιχηρό από τον ΕΣΧΑΤΟ ΦΙΛΟ μου και με αυτό σού απαντώ. Το συν-αφιερώνω μάλιστα στον νέο διαδικτυακό Φίλο, τον Έσχατο, Γεώργιο τον Χοιροβοσκό:
"Θαρρεύεις και λες
τα που μέρα και νύχτα σ' απελπίζουνε
προ-
αιρετικά
για να μη σε σκοτίζουν υστερόπονοι.
Κατάδρομο φως
απ' τις θηλές του Άδη
με γαλακτίζει
μαστροχαλαστής
και διαβαστής υπάρχω
των αθεάτων.
Ταΰγετέ μου
κακοτοπιές δεν έχεις
Λιαντίνη μόνο
το τι
ποτέ μου δεν έμαθα
κι αν χάσκεις
προς το Τίποτε."
Δημοσίευση σχολίου