Η θέα του ζακυνθινού Κάμπου από το σπίτι του Σ. ΚαψάσκηΌσα πιο σεμνά και διακριτικά μπορούσε να γίνει, συνοδεύσαμε χθες το απόγευμα στην ύστατη κατοικία του τον αγαπημένο μας φίλο ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΨΑΣΚΗ (1928-2007).
Δεν είμασταν πολλοί. Λίγοι και καλοί, ως συνήθως μάς ήθελε ο ίδιος. Δίχως πολλά λόγια, δίχως πολλά δάκρυα, μα με σφιγμένα τα χείλη, αποχαιρετώντας τον για ένα ακόμη από τα πολλά του πηγαινέλα, πλήν όμως -φευ!- το τελευταίο...
Στην Εκκλησία και στο Κοιμητήρι του Πισινώντα, του γενέθλιου χωριού του, καθώς ο ήλιος έγερνε πίσω από τον αγαπημένο του Βραχιώνα, στα ριζά του οποίου κείται το φιλόξενο πέτρινο σπίτι της Οικογένειας του Σωκράτη, η αγάπη και η φιλία μας για εκείνον πλημμύρισε. Τα παιδιά του, ο Αλέξανδρος και η Αντρέα, με την έκπληξη ζωγραφισμένη στα πρόσωπα, μάς ευχαριστούσαν από καρδιάς για τη συμμετοχή.
Μα, πώς ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς; Πώς να μήν παρασταθούμε στην εξόδιο στιγμή του, την παμμέγιστη; Εκείνος πρώτος μας είχε καταδεχθεί, μας είχε τιμήσει με τη φιλία και τον ιδιότυπο αυθορμητισμό του!
Παρόντες με τον δικό τους τρόπο, δυο αγαπημένοι του (μας) Απόντες: Ο καρδιακός του φίλος ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος, ο οποίος ανήμπορος απ' τα δικά του προβλήματα υγείας, έστειλε ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα και κάπου τριγύρω πρώτη και καλύτερη (αθέατη μολοντούτο), η κ. Βίκυ η γλυκύτατη σύζυγός του, που έναν ακριβώς χρόνο νωρίτερα (επειδή όλα ανέκαθεν τα διευθετούσε υπέροχα εκείνη) είπε να προηγηθεί στη "Σκάλα", ώστε να προετοιμάσει για τον Σωκράτη ειδικές συναντήσεις με τον Τζόυς, τον Σολωμό, τον Κάλβο, μήπως και τού λυθούν επιτέλους ορισμένες ζωτικές απορίες για τη χάρη τους, για τις οποίες ποτέ δεν έβγαλε άκρη, εδώ κάτω στον θόρυβο του ενταύθα...
-Δείτε επίκαιρο σχόλιο του Βασίλη ΚΑΛΑΜΑΡΑ για την εκδημία του Σ. Καψάσκη από τη σημερινή Ελευθεροτυπία, με τίτλο Το «πέταγμα» ενός πιονέρου.
-Copyright φωτογραφιών π. Π. Κ.
-Ποιήματα του Σ. Καψάσκη, βλ. εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου