© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Είκοσι ερωτήσεις στον π. Παναγιώτη Καποδίστρια


Συνέντευξη στην Ντιάνα Χαϊκάλη - Χειμαριού

“Σήμερα, πουλάει η καλοπέραση, ο πλούτος, η ακαλαισθησία και η κάθε είδους απιστία”!

Έχω την τύχη να γνωρίζω πολύ καλά τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια, δεδομένου ότι υπήρξαμε συνεργάτες στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση της ΕΡΖ και πάντοτε είχα την αίσθηση ότι συνομιλούσα με έναν άνθρωπο πολύ εκλεπτυσμένο, με ιδιαίτερες ανησυχίες και ευαισθησίες, οι οποίες είναι εμφανέστατες στο πλούσιο έργο του.

Και τι δεν έχει γράψει· μελέτες, δοκίμια, λαογραφικά κείμενα, θεολογικά και ιστοριοδιφικά μελετήματα. Όμως, η μεγάλη του αγάπη είναι η ποίηση, η οποία αποτελεί τον κύριο όγκο της πνευματικής του εργασίας, με τελευταίο ποιητικό του πόνημα τον “Αρχαίο Αγροφύλακα”.

Ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας, στη συνέντευξη που ακολουθεί, επισημαίνει ότι, σήμερα, πουλάει η επιδίωξη της οικονομικής επιφάνειας, η καλοπέραση, η απιστία στις διανθρώπινες σχέσεις και η ακαλαισθησία, ενώ έχουν τεθεί στο περιθώριο η αφοσίωση σε ηθικές αξίες και στον πολιτισμό.

Σε ό,τι αφορά τη Ζάκυνθο σημειώνει με έμφαση, ότι έχουμε χάσει τα αυγά με τα καλάθια και ότι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ούτε για τη διεκπεραίωση απλών υποθέσεων, κι έχουμε απολέσει, δια παντός, τους κωδικούς πρόσβασης στο όραμα, σημειώνοντας ότι το νησί μας τού θυμίζει τους στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου: “Η Ζάκυνθος ένα φλουρί που το τσακίζει ο τουρισμός”!

ΕΡ: Ιερωμένος, ποιητής, λαογράφος, ερευνητής, εκπαιδευτικός, σύζυγος και πατέρας. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά;

ΑΠ: Όλα τούτα που αναφέρεις μπορούν εντέλει να συνδυασθούν, εάν υπάρχει η ασίγαστη επιθυμία να ξεφύγει κανείς από τις καλοστημένες συμπληγάδες της καθημερινότητας, οι οποίες συνθλίβουν συνήθως τον σύγχρονο άνθρωπο, οδηγώντας τον μάλιστα στο ό,τι χειρότερο: Στην πνευματική ακηδία. Πάντως, δίχως να παριστάνω τον σεμνό (ουδέποτε, άλλωστε, υπήρξα – εξ ου και η Ποίηση) έχω τη συναίσθηση, ότι θα έπρεπε να έχω κάμει πολλά περισσότερα και σημαντικότερα πράγματα, τα οποία όμως δεν προφτάνω. Ο Χρόνος, συμπιεστικός, περνάει πολύ γρήγορα, παρασύροντάς μας στο μη παρέκει.

ΕΡ: Ποια η σχέση σας με τους μαθητές σας;

ΑΠ: Θέλω να πιστεύω, από πολύ καλή έως άριστη. Και αυτό το διαπιστώνω κυρίως με μαθητές μου παρελθόντων ετών, οι οποίοι, όταν με συναντούν -μεγαλωμένοι ή και κάποιοι από αυτούς οικογενειάρχες ήδη- μού σφίγγουν αυθόρμητα το χέρι με φαρδύ χαμόγελο.
Εεε, για ένα τέτοιο από καρδιάς χαμόγελο τελικά εργαζόμαστε.

ΕΡ: Τι να πεις στα παιδιά; Έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα.... είναι έτσι;

ΑΠ: «Παιδός η βασιλείη», λέει ο Ηράκλειτος. Τα παιδιά κατέχουν κάτι το εξαιρετικά δυναμικό: Το Αύριό τους!!! Τρέχουν πράγματι πολύ γρήγορα και συνήθως φοβόμαστε οι μεγαλύτεροι (εμείς, οι χθεσινοί) μήπως σκοντάψουν και πληγωθούν, αλλά είναι σίγουρο, ότι αυτά θα βρουν τον δρόμο τους! Βέβαια, ο καλύτερος συνδυασμός είναι η αλληλοπεριχώρηση της πείρας των παλαιότερων με την ευρωστία των νέων. Θυμάμαι αίφνης, το θέμα μιας έκθεσης σε παλαιότερες εισαγωγικές εξετάσεις: «Αν οι νέοι ήξεραν και οι γέροι μπορούσαν, τίποτα δε θα χανόταν».

ΕΡ: Τι θέλει ένας «Αρχαίος Αγροφύλαξ» στη Ζάκυνθο;

ΑΠ:
Παραπέμπεις στο τελευταίο μου βιβλίο, με τίτλο: «Ο αρχαίος Αγροφύλαξ»! Αυτός ο Αγροφύλακας δεν κυκλοφορεί μόνο στη Ζάκυνθο, δεν αφορά μόνο σ’ εμάς. Πρόκειται για τον φόβο του θανάτου, ο οποίος προαιώνια διακατέχει όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, διαμορφώνοντας ούτως ή άλλως την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Αυτός ο φόβος συχνά συγκαλύπτεται, ώστε ο άνθρωπος να επιβιώσει. Πότε, δηλαδή, εκφέρεται ως Έρωτας, πότε ως Τέχνη πάσης φύσεως. Και η Ποίηση αυτό, σε τελευταία ανάλυση, πασχίζει: Να διαλεχτεί με τον φόβο του θανάτου και, όσο τα καταφέρει, να τον υπερβεί.

ΕΡ: Ποια η σχέση της εικόνας και του ήχου με την ποίηση;

ΑΠ:
Μα οι συνιστώσες της Ποίησης είναι ακριβώς αυτές: Εικόνα και ήχος, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά! Όταν πρόκειται να προκύψει το Ποίημα, ένας ολόκληρος γαλαξίας εικόνων κι ένα σμήνος απροσδιόριστο ήχων, υπόηχων ή απόηχων συμπλέκονται εντός και τριγύρω μου. Μόλις η συνεύρεσή τους καταλαγιάσει, απομένουν οι Λέξεις, φορώντας τα καλά τους φωνήεντα και σύμφωνα, προσανατολισμένα πάντως προς το Φως, έστω και αν δείχνουν σκοτεινές σε πρώτη ανάγνωση.

ΕΡ: Ποιο το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;

ΑΠ:
Δύσκολα μού βάζεις… Θα μπορούσα όμως έτσι αυτόματα να πω, ότι είμαι… αχαρακτήριστος, με πάσα έννοια.

ΕΡ: Ποιο το βασικό σας ελάττωμα;

ΑΠ:
Δεν είμαι πλέον ευκολόπιστος, όσο παλαιότερα. Μού ταιριάζει απόλυτα ο λόγος του Ελύτη: «Η πείρα μού ξέμαθε τον κόσμο».

ΕΡ: Ποια είναι τα πρότυπά σας;

ΑΠ:
Κάμποσα κι ετερόκλητα. Αναφέρω δύο, όπως μού έρχονται. Εννοείται, δεν δύναμαι ποτέ να τους προσεγγίσω: Στέκομαι, λοιπόν, με πολύ σεβασμό μπροστά στον ασκητή των Στροφάδων Νήσων, τον παπα Γρηγόρη, που αριθμεί εικοσιπέντε χρόνια μοναξιάς στην απεραντοσύνη του Ιονίου. Με γοητεύει, εξάλλου, η σεμνή μεγαλοσύνη του Κεφαλονίτη Ακαδημαϊκού Αθανασίου Φωκά, ο οποίος κατέχει άξια και δίκαια (ως κορυφαίος αεροναυπηγός, γιατρός και μαθηματικός) την έδρα του Νεύτωνα στο Κέμπριτζ. Δυσθεώρητο, πράγματι, το ύψος της μεγαλοσύνης και των δύο!

ΕΡ: Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας;

ΑΠ:
Προς 30ετίας με συγκινούσαν μέχρι ντοπαρίσματος ο Μπλεκ, ο Όμπραξ και ο Μαρκ. Τώρα πια, οι ήρωες δε μ’ εξιτάρουν πια. Κυκλοφορώ, αναρχοαυτόνομος, στον αδιέξοδο αστερισμό των αντι-ηρώων…

ΕΡ: Ποια αρετή προτιμάτε σ' έναν άνδρα και ποια σε μια γυναίκα;

ΑΠ:
Και στους δυο εκτιμώ βαθύτατα την δυνατότητα να κρατούν άρρηκτο τον δεσμό της Φιλίας, κάτι που -ατυχώς- έχει παραφθαρεί στους καιρούς της υστεροβουλίας και του ωφελιμισμού.

ΕΡ: Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και βιβλίο;

ΑΠ:
Μετά από μύρια όσα περπατήματα εδώ κι εκεί στην παγκόσμια Λογοτεχνία, επιμένω ελληνικά και κλασικά: Νίκος Καζαντζάκης και «Αναφορά στον Γκρέκο». Υπερδύναμη!!!

ΕΡ: Ποιος ο αγαπημένος σας ποιητής, στίχος και ποίημα;

ΑΠ:
Θα μοιράσω τις αγάπες μου: Με συγκλονίζει η παρουσία του Κωνσταντίνου Καβάφη στα Γράμματά μας, στα χείλη μου βρίσκεται συχνά ο ανατρεπτικός λόγος της Κικής Δημουλά «Θε μου, τι δεν μας περιμένει ακόμα», ενώ απαγγέλλω ξανά και ξανά σε ώρες μοναχικές το «Λακωνικόν» του Οδυσσέα Ελύτη.

ΕΡ: Αγαπημένη ταινία – ηθοποιός – σκηνοθέτης – τραγούδι - τραγουδιστής;

ΑΠ:
Τον τελευταίο καιρό επιστρέφω συχνά στην ταινία του Αλμοδόβαρ «Μίλα της» και στο τραγούδι «Cucurrucucu Paloma», στη συγκλονιστική ερμηνεία του Caetano Veloso.

ΕΡ: Ποια η μεγαλύτερη επιτυχία σας και το μεγαλύτερο λάθος σας;

ΑΠ:
Όσο κι αν ακούγεται κοινότοπο, θεωρώ επιτυχία το ν’ αναστήσει κανείς μια καλή οικογένεια (κάτι για το οποίο προσεύχομαι διαρκώς), ενώ θεωρώ λάθος μου, ότι στο παρελθόν θεώρησα ως γνήσιες προσωπικότητες κάποιους κάλπικους ευσεβιστές. Ευτυχώς, δεν επιβιβάστηκα ποτέ στην τρύπια τους βάρκα. Όμως, όπως και να το κάνουμε, η πίκρα μένει…

ΕΡ: Για τι έχετε μετανιώσει;

ΑΠ:
Εκ των πολύ υστέρων μετανιώνω, ότι μού δόθηκε προ 25ετίας η ευκαιρία να βρεθώ πολύ καλά -από πάσης απόψεως- στο Βέλγιο, αλλά, ως άπειρος «σπουργίτης», προτίμησα να εσωκλειστώ στην «ωραίαν και μόνην» Ζακυνθούλα μας. Τώρα πια έχω εμπεδώσει, ότι, όταν ο Κάλβος την ονόμαζε έτσι, ήταν ήδη ένας πολυταξιδεμένος πολίτης του κόσμου, στο δε μυαλό του επέπλεε η ιδέα Ζάκυνθος και όχι ο στενόκαρδος τόπος μας.

ΕΡ: Ποιο το μότο της ζωής σας;

ΑΠ:
Ανέκαθεν κουδουνίζει στ’ αυτιά μου ο νυκτικός λόγος του Χριστού: «Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν» (Λκ 4,23), με ό,τι αυτός υπονοεί.

ΕΡ: Τι αγγίζει την ψυχή σας;

ΑΠ:
Η μεγαλοπρέπεια της εσωτερικής νίψης και της ειλικρινούς μετάνοιας κάποιων συνανθρώπων μας, οι οποίοι μ’ εμπιστεύονται ως Πνευματικό τους, παρότι κι εγώ δεν είμαι, παρά χοϊκός, πιο χώμα κι απ’ το χώμα. Υποκλίνομαι θαυμαστικά μπροστά τους!

ΕΡ: Τι πουλάει και τι δεν πουλάει σήμερα;

ΑΠ:
Δυστυχώς, δεν παύει να πουλάει η με κάθε μέσο και τρόπο επιδίωξη οικονομικής επιφάνειας, η παχυδερμική καλοπέραση εαυτών και αλλήλων, η απιστία στις διανθρώπινες σχέσεις, η οικοδομική (και όχι μόνον) ακαλαισθησία, ενώ δεν πουλάει πια η αφοσίωση σε ηθικές αξίες ή ο καλώς εννοούμενος πολιτισμός…

ΕΡ: Ποια η γνώμη σας για τους Ζακυνθινούς και τη Ζάκυνθο;

ΑΠ:
Οι Ζακυνθινοί έχουμε χάσει και τ’ αυγά και τα καλάθια. Ίσως επειδή οι τα πρώτα φέροντες του μικρού μας τόπου δεν μπόρεσαν ποτέ να συνεννοηθούν προς τον κοινό στόχο της υγιούς ανάπτυξης, περιοριζόμενοι μάλλον στην απλή διεκπεραίωση βραχυπρόθεσμων ονείρων, έχοντας απολησμονήσει διαπαντός τους κωδικούς πρόσβασης στο κατεξοχήν Όραμα.
Όσο για την ίδια τη Ζάκυνθο, φέρνω διαρκώς στο νου μου έναν στίχο του ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, που μ’ εκφράζει απόλυτα:
«(…) η Ζάκυνθος ένα φλουρί που το τσακίζει ο τουρισμός»…

ΕΡ: Μια αφιέρωση στους Ζακυνθινούς...

ΑΠ:
Τι να πεις τώρα γι’ αυτούς…, για όλους μας; Απλά, αφιερώνω έναν στίχο από τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που πολύ συχνά έχω στο νου και στα χείλη μου, διαπιστώνοντας την περιρρέουσα, αμετανόητη αμετροέπεια, που μας δέρνει: «Φοβάμαι όλ’ αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα»…

25 σχόλια:

marianaonice είπε...

Ο τίτλος σου τα λέει όλα!!

Πέρασα και κεράστηκα από τα γλυκά που έμειναν από το προηγούμενο παρτάκι σου και σ' ευχαριστώ...
Καλό Σ/Κ!!

roadartist είπε...

πολύ ωραίες οι απαντήσεις σου!
Ήρθαμε και πιο κοντά σου..
"Η πείρα μού ξέμαθε τον κόσμο" τι σοφό!!

Ανώνυμος είπε...

Είκοσι εύστοχες απαντήσεις σε 20 ενδιαφέρουσες ερωτήσεις!

Καλησπερίζω σε Νταιάνα, σε διαβάζω και στην Ημέρα τση Ζάκυθος και... μου αρέσεις.

Αγαπητέ π. Παναγιώτη, με βρίσκεις σύμφωνη στα περισσότερα που αναφέρεις, ιδιαίτερα σε αυτά που αναφέρονται

στο αγαπημένο μας νησί. Βέβαια, σε ώτα αδιάφορα πέφτουν, αλλά... μερικοί επιμένουμε Ζακυθινά.

Καλά να είστε και να συνεχίσετε, πού ξέρεις, ίσως κάποιοι ξυπνήσουν πριν αλέκτωρ ...

Με την αγάπη μου,

δ.μ.τ.

Ανώνυμος είπε...

Στις πολλές ιδιότητές σου ξέχασε η Ντιάνα να αναφέρει μια εξίσου σημαντική: αυτήν του blogger στην οποίαν διαπρέπεις.
Απολαυστική η συνέντευξη! Λίγα και ουσιαστικά χωρίς περιττές πολυλογίες! Ίσως θα έπρεπε να γράφεις πιο συχνά και όχι μόνο για πολιτιστικά θέματα!

Alkmini είπε...

ευστοχες απαντησεις σου πατερ Παναγιωτη , Περιηγητη, που μ αγγιξαν και σταθηκα σε καποια που χαμογελασα.
να λοιπον που εχουμε κοινους γνωστους: Τον Θαναση Φωκα, που χρονια πριν (οταν εμεινα Κεφαλλονια) παιζαμε μπητς βολευ στην παραλια, πιναμε καφεδακι μαζι και συζητουσαμε.
ενας αξιολογος πολυ_επιστημονων τοσο μα τοσο απλος σαν ανθρωπος και παντα χαμογελαστος.
χαρηκα για τον τοσο αξιολογο κοινο μας γνωστο το Θαναση.
να εισαι παντα καλα πατερ Παναγιωτη.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαιρόμαστε και μάλιστα όσο σας γνωρίζουμε περισσότερο οικουμενικούς και οραματιστές στη ζακυνθινο-ελληνικότητά σας.

Μακάρι το "Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν" να αποτελεί το επίκεντρο των καμπανισμών της σαρακοστής που ακολουθεί.

Καλό Σαββατοκύριακο
Παύλος

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Βρήκα απολαυστικές τις απαντήσεις. Μου άρεσαν. Ήταν μαγικό αυτό:"οι Λέξεις, φορώντας τα καλά τους φωνήεντα και σύμφωνα, προσανατολισμένα πάντως προς το Φως, έστω και αν δείχνουν σκοτεινές σε πρώτη ανάγνωση.", και όλα. ΟΛΑ! Καλά που δεν πήγατε στο Βέλγιο, γιατί που θα σας βρίσκαμε εδώ? Σας εχει ανάγκη ο τόπος σας, και η Ελλάδα.
Και επίσης, (άσχετο)απόψε συμπτωματικά συναντήθηκα με μιά "τρύπια βάρκα" γύρω απο την οποία σέρνονται κι άλλες "τρύπιες βάρκες", και θυμήθηκα τα λόγια σας, καθώς ήταν τόσο γυμνά τα προσωπεία μπροστά μου, που όμως μιά συγκεκριμένη εποχή είχα πιστέψει οτι ήταν πρόσωπα, όμως δεν ήταν.
Ναι. Θαυμάζω σε σας τη Γνησιότητα σ όλα τα επίπεδα, και υποκλίνομαι σ αυτήν, όπως σε κάθε εικόνα του Θεού.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Όπου να 'ναι, σκέφτομαι, να οργανώσουμε και καμιά ...μπλογκική συνέντευξη. Να, μπορεί, όποιος θέλει, π.χ, να στείλει στο mail 2-3 ερωτήσεις, να συγκεντρωθούν και να απαντηθούν σε μία αναρτησούλα.
( Τώρα, αν μοιάζει περισσότερο με ανάκριση σε αστυνομικό τμήμα και όχι συνέντευξη, θα δείξει - μια ιδέα είπα..και είναι και αργά...)

ΠΑΝΤΩΣ: Να εκφράσω και μια διαφωνία:: Εγώ, όταν κάποιες φορές σωριάζομαι αποκαμωμένος κι ασήκωτος στην πολυθρόνα και σκέφτομαι - το απλούστερο - "να μου ερχόταν τώρα ένα πιάτο φαγάκι χωρίς να κουνήσω ρούπι..", τότε όχι μόνο δε φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα, αλλά τα εύχομαι κιόλας!
Άντε, καλή Κυριακή να έχετε!

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά πολύ όμορφη η συζήτησή σας. Συμφωνούμε, για μια ακόμη φορά, σε πάρα πολλά και ιδιαίτερα στην άκρως απολαυστική απάντηση περί ηρώων...

panagiotisandriopoulos είπε...

Eίκοσι απαντήσεις που δίνουν την αφορμή στον ευαίσθητο και σκεπτόμενο αναγνώστη να αναζητήσει εκατοντάδες κρυμμένα και προεκτεινόμενα νοήματα.
Πάντα άξιος Π.Κ.
Να σε χαιρόμαστε!

Ενορία Αγίου Ελευθερίου Κέρκυρας είπε...

Εύστοχες απαντήσεις, μεστές από την γνήσια καθαρή σκέψη και βιοτή ενός όντος σοφού πνευματικού ανθρώπου που τον κοσμούν πάμπολλες αρετές και βιώματα καθαρά απαλαγμένα από την υποκρισία. Να σε χαιρόμαστε π. Παναγιώτη και πάντοτε να δίνεις την μαρτυρία του γνήσιου επτανησίου κληρικού.

Ανώνυμος είπε...

Η συνέντευξή που έδωσες στη Ντιάνα Χαϊκάλη π. Παναγιώτη με άγγιξε πολύ. Μέσα από τις απαντήσεις σου αναδεικνύονται οι ηθικές σου αξίες- σε πείσμα των καιρών-, η αγάπη σου για τον άνθρωπο , οι ευαισθησίες σου, η πνευματικότητα σου και η ποιητική σου καλλιέργεια. Συμφωνώ με τη «φίλη» Αριάδνη για την απάντησή σου στην ερώτηση για την ποίηση «Όταν πρόκειται να προκύψει το Ποίημα, ένας ολόκληρος γαλαξίας εικόνων κι ένα σμήνος απροσδιόριστο ήχων, υπόηχων ή απόηχων συμπλέκονται εντός και τριγύρω μου. Μόλις η συνεύρεσή τους καταλαγιάσει, απομένουν οι Λέξεις, φορώντας τα καλά τους φωνήεντα και σύμφωνα, προσανατολισμένα πάντως προς το Φως, έστω και αν δείχνουν σκοτεινές σε πρώτη ανάγνωση». Ποιητικό, αληθινό, καταπληκτικό. Με συγκίνησε και η επιλογή του βιβλίου του συμπατριώτη μου του Καζαντζάκη «Αναφορά στον Γκρέκο».Είσαι άξιος και μπορείς να αξιολογείς το δυνατό, το αληθινό, το ανθρώπινο και να το αναδεικνύεις. Αυτό άλλωστε κάνεις στην ιστοσελίδα σου. Μπήκα τελευταία στην παρέα σας και νιώθω τυχερή γι αυτό και φυσικά έχω ήδη εθιστεί σε αυτή την επικοινωνία. Προσπαθώ, όσο μπορώ, να ανατρέξω σε προηγούμενες αναρτήσεις έχοντας τη βεβαιότητα πως θα ανακαλύψω θησαυρούς που πάντα έψαχνα. Όλα αυτά είναι μια όαση στην έρημο που διανύουμε και μια νότα ελπίδας και αισιοδοξίας. Καλή δύναμη για συνέχεια π. Παναγιώτη και πάντα επιτυχίες εκεί που εσύ επιθυμείς.

P. Kapodistrias είπε...

@ Marianaonice,

Κι εγώ ευχαριστώ για το πέρασμά σου.

Καλή Κυριακή!

P. Kapodistrias είπε...

@ Roadartist,

Άψυχο το διαδίκτυο, αλλά κάποτε μάς φέρνει σε κοινωνία.

Ευχαριστώ!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονυσία Τσουκαλά,

Εμείς τα λέμε, γνωρίζοντας ότι δεν εισακουόμαστε, αλλά τα λέμε!!! Έτσι για την Ιστορία!...

Καλά να είσθε όλοι!

P. Kapodistrias είπε...

@ Χωραΐτη,

Όντως λησμόνησε την blogολογία...

Άσε, φίλε μου, καλύτερα να μη γράφω, διότι κάποτε γίνομαι οξύτατος και θα με μισήσουν πάρα πολλοί...

P. Kapodistrias είπε...

@ Αλίκη,

Δεν έτυχε ποτέ να γνωρίσω τον Αθανάσιο Φωκά, αλλά τον σέβομαι βαθύτατα, έχοντας διαβάσει πολλά γι' αυτόν, ξέροντας μάλιστα πολύ καλά και τον αδελφό του!

Χαίρε!

P. Kapodistrias είπε...

@ Παύλο Φουρνογεράκη,

Εύχου πάντα έτσι να συμπεριφερόμαστε: Να βλέπουμε τα ημέτερα μειονεκτήματα, έτσι που να μπορούμε να είμαστε επιεικείς στους πλησίον άλλους...

Να είσαι καλά πανοικεί!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Σε λίγο δεν θα σε πιστεύει κανείς (γελάω εννοείται). Διότι όλα τα ημέτερα τα βλέπεις καλά και άγια και καλώς γεναμένα. Μ' έχεις αγιοποιήσει και πάω τετέλεσμαι...

Όσο για τις "τρύπιες βάρκες" του ευσεβισμού, οι πλείστες έχουν βυθιστεί, ευτυχώς! Όπου νάναι και οι υπόλοιπες! Με το καλό!!!!!!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονύση Μάνεση,

Είμαι μέσα!!!!!!! Και διαθέσιμος!Βρες τρόπο και σφύρα μου σχεδόν κλέφτικα. Θ' ακούσω!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Δημήτρη,

Ευχαριστώ για τον καλό λόγο σου!

P. Kapodistrias είπε...

@ Παναγιώτη Ανδριόπουλε,

Νάξερες πόσο μ' αρέσει αυτό που λες: "... κρυμμένα και προεκτεινόμενα νοήματα.."

Ευχαριστώ
και καλή σου Κυριακή!

P. Kapodistrias είπε...

@ Άνιμους,

Ήδη κοκκίνησα με τα καλά σου λόγια...

Χαιρετισμούς στην Άνιμα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Μαρία Νεονάκη,

χαίρομαι τα μάλα την επι-κοινωνία μας!
Ευχαριστώ μάλιστα και για τη θετική σου εκτίμηση, απόρροια μιας ευγενικής (κρητικής γαρ) ψυχής!

Θεωρώ προσόν του ιστοχώρου μας, ότι μετέχεις κι εσύ στην διαδικτυακή μας παρέα, η οποία (πρέπει να ξέρεις) στον πυρήνα της έχει καταστεί πολύ δεμένη και γερή σαν αλυσίδα. Διότι υπάρχει κι ένα δεύτερο επίπεδο επι-κοινωνίας δια των μέιλς, που στοχεύει αποτελεσματικά σε μιαν άλλου είδους κοινωνικοποίηση!...

Τέλος πάντων, όποτε θέλεις, στην διάθεσή σου. Αν μάλιστα θελήσεις και ως επιστήμων να δημοσιεύσεις κείμενα, εκτεταμένες γνώμες κλπ. υπάρχουν τα ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ ( parathemata.blogspot.com ), μια απόπειρα διαδικτύωσης μελετών, γνωμών και βιβλίων, όπου μπορείς να εκφράζεσαι μαζί με όλους μας!

Επειδή όμως υπάρχουν και άλλοι ιστοχώροι της "επιρροής" μας, έχουμε δημιουργήσει ένα συνοπτικό ιστοχώρο, ένα είδος πολιτιστικού μαγκαζίνο, το MATER DOLOROSA ( dolorosamater.blogspot.com ), στο οποίο μπορείς να βρεις ανά πάσα στιγμή, ό,τι καινούργιο μπαίνει σε όλα μας μας τα Ιστολόγια, μαζί με μια φωτό την εβδομάδα κι ένα τραγούδι!

Καλή περιήγηση!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Περάσαμε κι αφήσαμε ένα ίχνος..Χρονολογίες: 2008-2014-"Συναντήθηκα" με οικεία πρόσωπα εδώ, και μοιάζει αυτό σαν να βρίσκει κανείς την ψυχή του!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails