© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Όταν, αντί για δείπνα, εκδίδουμε βιβλία

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΛΕΜΟΤΟΜΟΣ
[Εφημερίδα Ημέρα τση Ζάκυθος, 5.7.2004, φ. 2359, σ. 7]

Είχαμε γράψει παλιότερα πως ένα επίσημο δείπνο, που ακολουθεί και κλείνει, συχνά απαραίτητα, μια δήθεν πολιτιστική εκδήλωση, αξίζει, οικονομικά, όσο και έκδοση ενός βιβλίου ή η αγορά ενός πίνακα ή, εν τέλει, κάτι πιο ουσιαστικό από τις δημόσιες σχέσεις μας και τη γεμάτη γκλαμουριά ματαιοδοξία μας. Είχαμε επίσης υποστηρίξει πρόσφατα από αυτήν εδώ τη στήλη πως «ο άρτος και τα θεάματα» πρέπει να ξεπεραστούν και την θέση τους χρειάζεται να πάρουν ουσιαστικές και παρήγορες ενέργειες, που θα θεμελιώσουν το μέλλον μας και θα κάνουν καλύτερη τη ζωή μας.

Αυτό τουλάχιστον πιστεύουμε πως πρέπει να έκαναν φωτισμένοι ηγέτες, ανοιχτόμυαλοι ταγοί, που, καθόλου κοντόφθαλμοι, θα φρόντιζαν τον τόπο και θα έδειχναν έτσι την πραγματική αγάπη τους γι’ αυτόν, αποφεύγοντας την επιπολαιότητα που μας μαστίζει, σαν νεότερη επιδημία, τις τελευταίες δεκαετίες.

Φαίνεται πως την ίδια με εμάς σκέψη έκανε, ευτυχώς για τον τόπο, ο δικός μας, ο Ζακυνθινός, Επίσκοπός μας, που όπως ο ίδιος δήλωσε πριν έναν περίπου μήνα, θέλοντας να γιορτάσει με «ήχο καθαρό», όπως λέει και ο μεγαλοβδομαδιάτικος υμνωδός, την επέτειο της συμπλήρωσης δέκα χρόνων αρχιερατείας του στον θρόνο της εκκλησίας της ιδιαίτερης πατρίδας του, δεν έκαμε τραπέζια και φέστες, μια και αυτά έρχονται και παρέρχονται, αλλά με τα χρήματα που θα ξοδεύονταν γι’ αυτά ή πιο σωστά θα σκορπιόνταν, αποφάσισε να κάνει δυο σημαντικές εκδόσεις, που θα μείνουν κτήμα πνευματικό πολλών συμπατριωτών του, συνομιλώντας αιώνια με τους νυν αλλά και τους επόμενους αναγνώστες, που αληθινά γι’ αυτό και μόνο θα τον ευγνωμονούν και θα τον μακαρίζουν.

Το πρώτο μάλιστα από αυτά είναι κιόλας γεγονός και η κυκλοφορία του, δίχως αμφιβολία, πλουτίζει την ζακυνθινή και την ιόνια γραμματολογία και κάνει παγκόσμια γνωστές σημαντικές πτυχές της τοπικής μας ιστορίας, φωτίζοντας και ξεκαθαρίζοντας στιγμές της ζωής πολλών προσωπικοτήτων, που στάθηκαν οδηγοί, κατά καιρούς, στο πηδάλιο της τοπικής εκκλησίας, από την ίδρυσή της έως σήμερα ή ποίμαναν επάξια, προερχόμενοι από τα χώματα του νησιού μας, διάφορες, σημαντικές ή όχι, μητροπόλεις ανά τον κόσμο.

Πρόκειται για το σημαντικό βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Πρωτοπρεσβύτερου και Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Μητρόπολης Ζακύνθου, αλλά και άξιου ερευνητή και προπάντων ποιητή, «Ζακυνθινοί Επίσκοποι στον κόσμο», που πρόσφατα κυκλοφόρησε, πλουτίζοντας τις βιβλιοθήκες μας και κάνοντας μεγαλύτερο τον κατάλογο των εκδόσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, που εδώ και δέκα περίπου χρόνια, από την στιγμή δηλαδή που ο Χρυσόστομος ο Β΄ ανέλαβε την διοίκησή της, κάνοντας πράξη την επιθυμία πολλών γενεών που ήθελαν Ζακυνθινό Δεσπότη στον εκκλησιαστικό θρόνο του νησιού τους, μπορεί να συναγωνιστεί άφοβα και κατάλογο εκδοτικών οίκων! Κι από ό,τι γνωρίζουμε ακολουθεί και συνέχεια και μάλιστα πολύχυμη.

Ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας στο νέο του αυτό πόνημα παρουσιάζει όλους εκείνους τους Ζακυνθινούς, που αξιώθηκαν τον τρίτο και μεγαλύτερο βαθμό της ιεροσύνης, αυτόν του Επισκόπου και είτε παρέμειναν, κατά τύχη ευλογημένη, στον θρόνο της ιδιαίτερης πατρίδας τους, ποιμαίνοντας επάξια, μια και γνώριζαν και αγαπούσαν τον τόπο τους, τους συμπατριώτες τους, είτε οδηγήθηκαν σε ξένες Μητροπόλεις για να γίνουν εκεί άξιοι ποιμενάρχες και να αγαπηθούν από το ποίμνιό τους, γενόμενοι «μία ποίμνη, εις ποιμήν», κατά την γνωστή ευαγγελική φράση, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τις μέρες των δύο γιορτών του Αγίου μας, που η μορφή του αποτελεί το αληθινό κόσμημα αυτού του βιβλίου, μια και ο ίδιος ήταν ένας από τους πολλούς Ζακυνθινούς Επισκόπους της «διασποράς», «σπουργίτης» κι αυτός σαν όλους τους συντοπίτες του, που μάλιστα ζήτησε την έδρα της εκκλησίας του νησιού του, που τότε συνυπήρχε με την γειτονική Κεφαλονιά, αλλά το κατεστημένο τού την αρνήθηκε, μια και ο αντίπαλος διέθετε (αυτό είναι το αιώνιο πρόβλημα) περισσότερους… ψήφους.

Ολόκληρη η ιστορία της τοπικής μας Μητρόπολης, από την ίδρυσή της και την μεταπήδηση του, πολύ πιθανόν αδικημένου από την Ιστορία, Γαρζώνη, από Πρωτοπαπά σε Μητροπολίτη, έως σήμερα, με την αρχιερατεία του Χρυσοστόμου Β΄ του Συνετού, ξετυλίγεται στις σελίδες αυτού του πολύτιμου τόμου και πτυχές της σημαντικές έρχονται στο φως, ξεκαθαρίζοντας συχνά και αποκαθιστώντας την αλήθεια. Φωτισμένες μορφές, σαν αυτήν του και σημαντικού ιστορικού της Ζακύνθου Νικολάου Κατραμή, ξαναζωντανεύουν και δικαιώνονται και με νέα στοιχεία, που προέρχονται από το έως τώρα ανεκμετάλλευτο αρχείο της Μητρόπολης Ζακύνθου, γνωρίζονται καλύτερα στο ευρύ κοινό, που σίγουρα δικαιούται να γνωρίζει σωστά το παρελθόν του.

Ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας στην νέα του αυτή εργασία δεν επαινεί μόνο, όπου χρειάζεται, αλλά και δεν διστάζει, σαν σωστός και αντικειμενικός ιστορικός, να επαναφέρει διδακτικά και λάθη της Ιστορίας, σαν για παράδειγμα την λυπητερή και άδικη απομάκρυνση, για καθαρά πολιτικούς λόγους, του άξιου και πολυτάλαντου Κατραμή, που η τότε ηγεσία τον αντάμειψε πικρόχολα για ό,τι είχε με πολλούς τρόπους προσφέρει στο νησί του, αδειάζοντας την γωνιά ή πιο σωστά τον επισκοπικό θρόνο για κάποιον δικό της.

Η Ιστορία, βλέπετε, επαναλαμβάνεται χωρίς, δυστυχώς, να παραδειγματίζει! Ανακυκλώνεται δίχως να προβληματίζει! Συνεχίζει τα λάθη της και τα διαιωνίζει. Αυτός είναι και ο λόγος που τίποτε δεν αλλάζει.

Κλείνοντας ο αναγνώστης τον τόμο αυτό, που το εξώφυλλό του κοσμεί ένας ιστορικός πίνακας του Ν. Παλαιού, που φυλάσσεται στο Μητροπολιτικό Μέγαρο Ζακύνθου, παρέχοντας σημαντικές πληροφορίες για το χθες του νησιού, μια σκέψη και επιθυμία πολλών γενιών ξανάρχεται στο μυαλό μας και γίνεται ευχή. Η Μητρόπολη του νησιού μας, με τις τόσες ιδιαιτερότητες και ιδιορρυθμίες, που στην ουσία την κάνουν να ξεχωρίζει, πρέπει να έχει πάντα δικό της, εκ της σαρκός της, θρησκευτικό ηγέτη, γιατί κανένας ξένος, όσο κι αν το επιθυμεί, δεν μπορεί να καταλάβει και να αγαπήσει. Τα φαιδρά γεγονότα των πρόσφατων χρόνων το επιβεβαιώνουν αυτό περίτρανα. Το ίδιο κάνει, από αντίθετη, θετική, πλευρά και η παρουσία του νυν Μητροπολίτη μας, του πρώτου μετά από χρόνια ντόπιου Δεσπότη του νησιού, που, εκτός των άλλων, με τις πολυάριθμες εκδόσεις της Μητρόπολής του και Μητρόπολής μας φωτίζει στιγμές της τοπικής μας Ιστορίας (της Ιστορίας του) και πλουτίζει την τοπική και όχι μόνο βιβλιογραφία με σημαντικά κεφάλαια και τις βιβλιοθήκες τού τώρα και του αύριο με πολύτιμες εκδόσεις, σαν κι αυτήν που σήμερα παρουσιάσαμε και πιστεύουμε πως πρέπει να γίνει κτήμα του κάθε ευαίσθητου Ζακυνθινού.

Κλείνοντας, ένα μεγάλο, από καρδιάς, ευχαριστώ και στον Μητροπολίτη μας, αλλά και στον ακάματο π. Παναγιώτη Καποδίστρια, που αποφεύγουν «τον άρτον και τα θεάματα» και παρέχουν ουσιαστικό έργο, στηρίζοντας το παρόν και οικοδομώντας το μέλλον.

Μακάρι το παράδειγμα της Μητρόπολης να το μιμηθούν οι άλλοι. Έτσι αναμφίβολα θα πάμε μπροστά, γιατί όπως και να το κάνουμε, ένα βιβλίο εξακολουθεί να μας ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο, ακόμα και σήμερα που κρατούμε τα «μάτια ερμητικά κλειστά».

Εξ άλλου, αν το καταλάβατε, στο σημερινό μας κείμενο με έναν μονάχα Μητροπολίτη ασχοληθήκαμε επώνυμα, με τον Νικόλαο Κατραμή, αυτόν που συνομιλεί ακόμα και τώρα μαζί μας με τα βιβλία του. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Σεβασμιότατε περιμένουμε και την συνέχεια. Καλή δύναμη.

8 σχόλια:

nkarakasis είπε...

Όταν διαβάζει κανείς τέτοια πράγματα, μόνο χαμόγελο μπορεί να αποκτήσει.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια για την έκδοση και την σκέψη του Ζακυνθινού επισκόπου..

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Συγχαρητήρια θερμά.
Πιστεύω ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ οτι κάθε τόπος πρέπει να έχει Δεσπότη απο τον τόπο του. Για όλους αυτούς τους σοβαρούς λόγους και για άλλους τόσους εξ ίσου σοβαρούς λόγους.
Πιστεύω επίσης με την ίδια θερμότητα οτι ο επίσκοπος πρέπει να εκλεγεται απο το λαό του, απ ευθείας._

Roni Bou Saba روني بو سابا είπε...

συγχαρητήρια πολλά πάτερ! αναμένουμε ανυπομονητικά τώρα πια και άλλη μεγαλύτερη συγγραφική έκπληξη!

P. Kapodistrias είπε...

@ ΝΚαρανάση,

Ωραία αναθυμάσαι το Χαμόγελο. Είναι πια χαμένο. Πολλή θλίψη ρύρωθεν. Και όταν μάς παρέχεται το διακαίωμα να χαμογελάσουμε, είναι το Παν!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Είναι πάγκοινο το αίτημα για όλους τους τόπους της πατρίδας μας να έχουν συντοπίτη Επίσκοπο. Αλλά συνήθως ο λαός δεν εισακούεται... Μακάρι να δρομολογούνταν εκλογές απ' τον λαό, κάτι που συμβαίνει σε άλλους ορθόδοξους τόπους!

Καλημέρα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ρόνι,

Ευχαριστώ πολύ! Νομίζω, ότι πλέον δρομολογήθηκε αυτό το μεγαλύτερο που υπονοείς.
Ας ελπίσουμε μόνο, όλα να πάνε καλά, και να μη στραβώσουν καθ' οδόν οι εξελίξεις!...

Και για σένα όλα καλά. Καλά να πάει το δικό σου, που μόλις κυκλοφόρησε!!!

panagiotisandriopoulos είπε...

Ο Διονύσης Φλεμοτόμος με εκφράζει απόλυτα με όσα γράφει.
Μακάρι και άλλες Μητροπόλεις να ακολουθούσαν το παράδειγμα της Μητροπόλεως Ζακύνθου για την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας.
Οι εκδόσεις της είναι νομίζω μοναδικές.
Ο ακάματος Π.Κ. είναι ο ηθικός - και όχι μόνον - αυτουργός! Ευτυχώς! Μια παράδοση έχει δημιουργηθεί! Μακάρι να μη διακοπεί.

P. Kapodistrias είπε...

@ Παναγιώτη Ανδριόπουλε,

Νομίζω ότι το εκδοτικό έργο της Μητρόπολής μας είναι πλέον όντως σημαντικό αναγνωρίσιμο! Δόξα τω Θεώ!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails