Καιρός για επιστροφή. Αρκετά παραμείναμε στας Ελβετίας και δη στη Ζυρίχη. Αρκετά, τρόπος του λέγειν και μόνο μέσω των αναρτήσεών μας, διότι (στην πραγματικότητα) το ταξίδι αυτό δεν ήταν παρά ορισμένες ώρες, λιγότερες του 24ωρου.
Μετά τις αλλεπάλληλες βόλτες στη Ζυρίχη και στην ελβετική ύπαιθρο [δείτε τα όλα μαζί στη σχετική ενότητα κειμένων], παίρνουμε το τρένο κι επιστρέφουμε στο Αεροδρόμιο, το οποίο απέχει μισή μόνον ώρα από το κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στο Kloten του διαμερίσματος Bülach του Καντονίου της Ζυρίχης. Είναι η σημαντικότερη πύλη της Ελβετίας από και προς τον Κόσμο, ενώ οι χώροι του είναι υποδειγματικοί καθ' όλα.
Όμως η μελαγχολία, μελαγχολία. Ανέκαθεν τα ταξίδια εμφορούνταν και από αυτή την διάσταση, η οποία δεν λείπει και από εδώ. Όταν μάλιστα βρισκόμαστε στον αέρα, συγκυριαρχεί το άλλο συναίσθημα: "Μοιάζουν τα σπίτια σαν σπιρτόκουτα", που λέει και το παλαιό υπέροχο άσμα! Και μετά: Τα κεφάλια μέσα...
7 σχόλια:
Η Ελβετία είναι πανέμορφη!
Το έχω κάνει το ταξίδι αυτό πριν κάμποσα χρόνια, δύο τρεις φορές!
Κάθε φορά που επέστρεφα στην Ελλάδα μελαγχολούσα...
:))
Αν και η δουλειά μου είναι μέσα στον τουρισμό και τα ταξίδια, δέν είχα την ευκαιρία για πολλες αποδράσεις.Ετσι κάθε φορά που βρίσκομαι μπρος σε μιά εικόνα αεροδρομίου[πραγματικου ή όχι], πραγματικά ...χάνομαι..Τόσοι άνθρωποι, πέρα δώθε...
πάντα συναρπαστικά τα οδοιπορικά σας... ταξιδεύουμε μέσα από τις εικόνες...
Νάστε παντα καλά! Ευχές για καλή χρονιά από την παρέα μας που σιγά σιγά ξανανοίγει το ηλεκτρονικό της σπιτικό!
@ Μαριάννα,
Ναι, η μελαγχολία συνοδεύει όλα μας τα ταξίδια. Αποτελεί μάλλον το εφαλτήριο για νεότερες εξόδους κι επιδίωξη άλλων εξορμήσεων!
@ Όλγα,
Τ' αεροδρόμια είναι τα σύγχρονα σταυροδρόμια προς και από το Παν και το Τίποτε!...
@ Σταυροδρόμι,
Καλώς μάς ξαναήρθατε. Σας είμαμε πεθυμήσει.
Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια!
Παρόμοιες σκέψεις έκανα αυτές τις μέρες που περπάτησα πολύ μέσα σε αεροδρόμια και σκέφτόμουν το ίδιο τραγούδι κατα την απογείωση.. "Σπιρτόκουτα", και "ό,τι μας πλήγωσε, ότι μας πόνεσε"
Δημοσίευση σχολίου