Η Ζάκυνθος αφ' υψηλού "κι ο Άγιος να σημαίνει"

Ανέκαθεν είχα την επιθυμία να βρεθώ πρωινιάτικα πάνω στο πυργοειδές Καμπαναρίο του Αγίου Διονυσίου (προστάτη και πολιούχου του νησιού μας) και μάλιστα σε ώρα που οι γλυκόλαλες καμπάνες θα ξυπνούσαν τους Τζαντιώτες. Έχω άλλωστε κατά νου, το δίστιχο του Ζακυνθινού "Σπουργίτη" Γιάννη Τσακασιάνου:

"Της Κυριακής το ξύπνημα με λιώνει, με πεθαίνει

ν' ακούω γιούλια ολόμπλαβα κι' ο Άγιος να σημαίνει...",

αλλά και την παράφραση του ίδιου δίστιχου από τον Τάλμποτ Κεφαλληνό, όταν στους Σεισμούς του 1953 σωριάστηκε σ' έναν άμορφο σωρό ερειπίων:

"Της Κυριακής το ξύπνημα κανένα δεν τρελλαίνει,

τα γιούλια δε φωνάζουνε κι ο Άγιος δε σημαίνει..."

Τ' όνειρο το έκαμα πράξη πριν κάμποσες μέρες, καταμεσής της φετινής Σαρακοστής. Πρωί Παρασκευής και, μόλις έφθασα, ο έμπειρος Κλαμπανάρος Γιάννης Χρυσικόπουλος ή Μπαούλος ο νεότερος σήμαινε ήδη το "Σαρακοστιανό", όπως διαπιστώνετε κι εσείς στο παραπάνω ενδεικτικό βίντεο.

Η ανάβαση ήταν άκρως ενδιαφέρουσα και ως πρωινή γυμναστική, 135 σκαλούνια γαρ!!! Από τσι παρεθύρες του Καμπαναρίου αναφαίνονται γοητευτικές γωνιές της νέας πτέρυγας του Μοναστηριού, αλλά και του Λιμανιού.

Μετά από κάμποσες στάσεις για φωτογραφίες (ή μάλλον για... ξεκούραση) φτάνω απάνου! Ο Κλαμπανάρος αναμένει να ξανασημάνει σε λίγο "Το Μονοκάμπανο", κατά την τοπική Τυπική Διάταξη της Σαρακοστής.

Η θέα μού αποκαλύπτεται πλουσιοπάροχη!!! Ο φακός μου (φιλήδονος, όπως πάντα) αιχμαλωτίζει στιγμές πρωινού λιμανιού, το ανοιξιάτικο Τζάντε ν' ανακλαρίζεται από την πρότερη νύχτα του, τα νερά πανήρεμα να θωπεύουν την πόλη! Από εδώ πάνω, όλα φαίνονται ομορφότερα και ιδανικότερα!

Ώσπου ο ακάματος Κλαμπανάρος είναι ώρα να σημάνει "Το Μονοκάμπανο". Ακούστε το μαζί μου και δείτε Τζάντε αφ' υψηλού: