Η Ναταλία Καποδίστρια ως ποιήτρια

Τελικά η εμπειρία του Συνεδρίου για την Ελληνική Επανάσταση στα Φύλλα Ευβοίας πλούτισε όλους τους συμμετόχους αυτής της προσπάθειας με νέες ποιοτικές / ποιητικές φιλίες! Αυτός άλλωστε είναι και ο απώτερος σκοπός -θεωρώ- των κάθε λογής συνεδρίων: Ν' ανακοινώσουν νέα επιστημονικά δεδομένα, αλλά και να φέρουν κοντύτερα τους ανθρώπους που ασχολούνται με την Έρευνα, την Τέχνη ή τα Γράμματα.
Ανάμεσα στους νέους φίλους μας, λοιπόν, η Κερκυραία ηθοποιός Ναταλία Καποδίστρια, κόρη Βιάρου-Αυγουστίνου Καποδίστρια, τουτέστιν κατευθείαν απόγονος του Κυβερνήτη Καποδίστρια. Άνθρωπος ωραίος, που συνδυάζει τη βαρύτιμη επτανησιακή φινέτσα με την αυτοπεποίθηση μιας βαθύτατα καλλιεργημένης προσωπικότητας.

Είχα την ευχαρίστηση να λάβω σήμερα, ξέχωρα από τα εύοσμα δώρα της αγάπης της, και ορισμένους προσωπικούς στίχους της Ναταλίας, διότι -ως αποδεικνύεται- γράφει και ποιήματα!!!
Με την άδειά της, προβαίνω παρακάτω σε δημοσίευση μερικών από αυτές τις ποιητικές επιδόσεις.

π. Π.Κ.

- Άκου,
αν μπορείς τώρα που φεύγεις,
άδειασε την καρδιά μου.
Πάει να ξεχειλίσει από αγάπη,
Θα πνιγώ.

*

- Λύσιμο μέσα στη σιωπή, ο Έρωτας.
Χαλάρωμα στα χαλινάρια -εμπρός για τ' άστρα-
Αγέρι μέσα στο φουστάνι μου ο Έρωτας.
Χέρι που ξετυλίγει μαγικά τον μίτο της αντοχής μου
κι ο χρόνος ό,τι θέλει ας πει.

*

- Πώς να τινάξω τις βρομιές,
που -χρόνο το χρόνο- μαζεύτηκαν πάνω μου
και με βαραίνουν αφάνταστα...
... να γίνω Θεός.

Στ' αλήθεια, δεν βλαστημώ.
Μιλώ για κείνον τον Θεό,
που είχα μέσα μου.

*

ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΠΟΘΟΙ

Αν ήξερα...
να γράφω παραμύθια,
να ζωγραφίζω τα χαρτιά σαν καλλιτέχνης,
να φτιάχνω λιχουδιές σαν τις γιαγιάδες,
να μαστορεύω σαν τεχνίτης...
να το μπορούσα νά 'χτιζα ωραία σπίτια,
να υφαίνω τα μπαμπακερά σαν Πηνελόπη,
να οργώνω και να σπέρνω,
να θερίζω,σαν Διγενής δικό μου ένα κοντάρι να κρατώ,
να βγάζω λόγους και ν΄ ακούν τα πλήθη,
με προσευχές τις νύχτες να κεντώ,
Αν ήξερα το κάθε αστέρι πώς το λένε...
... Τότε, ίσως να μού χάριζες και μένα
ένα δικό σου "Σ' αγαπώ".