Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η Ενορία του Αγίου Ελευθερίου στο κέντρο της Κέρκυρας (παραδίπλα στον Άη Σπυρίδωνα) είναι από τις πιο ζωντανές εκκλησιές των Κορφών. Εφημέριος είναι από δεκαετίας ο Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κοσκινάς, αρχαίος συμφοιτητής μου και εσαεί φίλος καρδιακός, ο οποίος, έχοντας στο πλάι του πολύτιμους και αφιερωμένους συνεργάτες, επιδίδεται σε καλλίκαρπο κοινωνικό έργο και όχι μόνο λατρευτικό!
Όμως, παρά τ' αξιοθαύμαστα ετούτα ενοριακά τρέχοντα, επισημαίνουμε σήμερα και μιαν άλλη πτυχή του έργου, που επιτελείται στον Άη Λευτέρη: Κρατώ από καιρό στα χέρια μου μιαν όντως πολύτιμη έκδοση της Ενορίας αυτής, συνδετική του ζωντανού της παρόντος με το ιστορικό παρελθόν της. Επιγράφεται "Ο κώδικας του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Κερκύρας" (Κέρκυρα 2007) και προήλθε από την επιστημονική αφοσίωση και διερεύνηση ενός άλλου αγαπητού φίλου, του Δρ Σπύρου Χρ. Καρύδη, επίσης Κερκυραίου.
Όμως, παρά τ' αξιοθαύμαστα ετούτα ενοριακά τρέχοντα, επισημαίνουμε σήμερα και μιαν άλλη πτυχή του έργου, που επιτελείται στον Άη Λευτέρη: Κρατώ από καιρό στα χέρια μου μιαν όντως πολύτιμη έκδοση της Ενορίας αυτής, συνδετική του ζωντανού της παρόντος με το ιστορικό παρελθόν της. Επιγράφεται "Ο κώδικας του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Κερκύρας" (Κέρκυρα 2007) και προήλθε από την επιστημονική αφοσίωση και διερεύνηση ενός άλλου αγαπητού φίλου, του Δρ Σπύρου Χρ. Καρύδη, επίσης Κερκυραίου.
Ο καλοτυπωμένος και πανόδετος αυτός Τόμος των 434 σελίδων μεγάλου μεγέθους άρχεται με Προλογικά του οικείου Μητροπολίτη Σεβ. κ. Νεκταρίου (σ. 9) και του Εφημερίου π. Δημητρίου (σ. 11) και με Πρόλογο του επιμελητή Δρ Καρύδη (σ. 13). Στη συνέχεια υπάρχει ένα πρώτο Κεφάλαιο, με τίτλο "Ο Ναός και η Συντεχνιακή Αδελφότητα" (σ. 15-70) κι ένα δεύτερο Κεφάλαιο (το κατεξοχήν), με τίτλο "Το Κείμενο του Κώδικα" (σ. 72-361). Ύστερα υπάρχουν "Περιλήψεις των Περιεχομένων του Κώδικα" (363-372) "Γλωσσάρι" (373-381), "Ευρετήριο Ονομάτων" (383-411), "Βιβλιογραφία - Συντομογραφίες" (413-415) και "Πίνακες" (417-430).
Όπως γίνεται αμέσως κατανοητό, πρόκειται για την έκδοση του σωζόμενου αρχειακού υλικού του Ναού από τα βάθη των αιώνων. Σημειωτέον, ότι χτίστηκε το 1700 από την αρχόντισσα Θεοδωρέλα Βερβιτσιώτη και από το 1925 είναι πλέον ενοριακός.
Όπως γίνεται αμέσως κατανοητό, πρόκειται για την έκδοση του σωζόμενου αρχειακού υλικού του Ναού από τα βάθη των αιώνων. Σημειωτέον, ότι χτίστηκε το 1700 από την αρχόντισσα Θεοδωρέλα Βερβιτσιώτη και από το 1925 είναι πλέον ενοριακός.
Καθώς μάς πληροφορεί ο π. Δημήτριος Κοσκινάς στο Προλογικό Σημείωμά του, "Ο Κώδικας ανήκε στη θρησκευτική αδελφότητα που συγκροτήθηκε από τα μέλη της συντεχνίας των τυροκόμων και παντοπωλών, όταν το το 1714 η κτητόρισσα δώρισε τον ναό της στη συντεχνία. Σ' αυτόν καταγράφονταν οι κανονισμοί της αδελφότητας, τα πρακτικά των συνελεύσεών της, οι πράξεις των εκκλησιαστικών συμβουλίων, αλλά και πλήθος νοταρικά κυρίως έγγραφα που αφορούσαν στην περιουσία του ναού. Επιπλέον περιέχει μεγάλο αριθμό πληροφοριών που αφορούν στην ίδια τη συντεχνία και στις υποχρεώσεις της έναντι του ναού. (...)".
Προσωπικά θεωρώ, ότι αυτή και όλες οι παρόμοιες εκδόσεις και του παραμικρού ιστορικού στοιχείου, οι οποίες ούτως ή άλλως αθανατίζουν παρελθοντικές σελίδες και ανταύγειες φωτός από τα Χθεσινά, άγνωστες και αδιάφορες εν πολλοίς στην ανέστια εποχή μας, είναι ικανές να ισούνται (ως δυναμική και αξία) με το αρτιότερο ποιμαντικό - κοινωνικό - λειτουργικό έργο, που ενδεχομένως επιτελείται στις σύγχρονες Ενορίες μας. Εάν δεν αρδεύσουμε τις προγονικές μας ρίζες, με ποιες προϋποθέσεις θ' απλώσουμε ύστερα κλαριά δημιουργίας;
Αν όντως ισχύει η ρήση, ότι "Πολιτισμός είναι η συναναστροφή μας με τους νεκρούς", τότε η διάσωση των όποιων σπαραγμάτων βίου και πολιτείας μάς κληροδότηταν Εκείνοι αποτελεί γερή κατάθεση στην διαρκώς καταληστευόμενη Τράπεζα του σύγχρονου Πολιτισμού μας. Με δεδομένες μάλιστα τις πολυπολιτισμικές εκφάνσεις και ωσμώσεις του 21ου αιώνα, η Γνώση της όποιας πνευματικής μας καταγωγής συνιστά τις άμυνές μας "εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω".
π. Π.Κ.
6 σχόλια:
Συνδέομαι πολύ στενά και συνδέονται και τα βιώματα των πιο τρυφερών παιδικών μου χρόνων, με όλα τα Ουσιαστικά και τα Ρήματα αυτής της ανάρτησης..
Ακόμα και με το κουάδρο με την προσωπογραφία της Θεοδωρέλλας,που ήταν το πρώτο που έβλεπα κάθε πρωί, πριν φύγω για το σχολείο..
Αλλά ασφαλώς αισθάνομαι το ίδιο και όλα τα σημαντικά πρόσωπα που σχετίζονται με το σήμερα και με την σπουδαία αυτή προσπάθεια για τον κωδίκελλο του Αγ Ελευθερίου.
φαίνεται να είναι σπουδαίο έργο. αλλά εγώ θέλω να σας ομολογήσω ότι συμφωνώ απόλυτα με τις τελευταίες δυο παραγράφους. όπως φαίνεται η γνώση της Ιστορίας είναι το πρώτο βήμα στη πολιτισμική παραγωγή και εξέλιξη. έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος κινείται στην ισοπέδωση της παράδοσης για να αποκτήσει μια δήθεν μοντέρνα ταυτότηα που να ταιριάζει στην παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, ενώ χρειάζεται να αγκαλιάσουμε το παρελθόν για να υψώσουμε τον πολιτισμό.
Πόσο δίκιο έχετε!
Οι "συναναστροφές με τους νεκρούς" είναι οι μόνες που μας σώζουν!
Όταν το σήμερα γύρω μας είναι τόσο αληθινά νεκρό απο Πνεύμα, έχει ανυπολόγιστη αξία ο πλούτος που έρχεται απο το χθές.
Αποκτούν τόσο νόημα οι ιστορίες ανθρώπων με ονοματεπώνυμο,που έζησαν ακριβώς εκεί που σήμερα επιβιώνουμε εμείς, αλλά διαφέρουν απο μας ως προς το πάθος. Εκείνοι είχαν τις αξίες τους φλεγόμενες, για να ζουν γι αυτές. Τα έργα τους που μας άφησαν έχουν στα θεμέλιά τους πάντα εκείνο το πάθος.
Ωραία η Κέρκυρα! Έχω φίλους εκεί και έχω πάει κάποιες φορές. Στο Blog μου έχω βάλει αρκετές φωτογραφίες.
Όταν ξαναβρεθώ θα επισκεφτώ και την εκκλησία αυτή.
Εύγε αδελφέ μου για το άρθρο σου , σε καμαρώνω , να είσαι πάντα γερός & σύ & ο παληός μας Κερκυραίος συμφοιτητής .
Αγαπητέ μου π. Παναγιώτη θέλω να σε ευχαριστήσω θερμά για τον ευγενικό σου σχολιασμό για την έκδοση του «ΚΩΔΙΚΑ ΤΟΥ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ» και τα θερμά σου λόγια για την ταπεινότητα μου, ξέρω ότι είναι λόγια αγάπης από τον πλούτο που διαθέτεις. Ελπίζω και πιστεύω ότι εντός του τρέχοντος έτους να κάνουμε και την επίσημη παρουσίαση του που θα είσαι ένας εκ των παρουσιαστών. Να ευχαριστήσω θερμά και του φίλους αναγνώστες για τα καλά και ευγενικά τους λόγια.
Δημοσίευση σχολίου